
تحقیقات جدید نشان میدهد آب بطری (معدنی) برخلاف آب لولهکشی حاوی میکروپلاستیک و مواد شیمیایی نشتکرده از پلاستیک است.
بسیاری از مردم با بیاعتمادی به آب لولهکشی، هزینههای گزافی برای خرید آب در بطریهای پلاستیکی میپردازند. اما تحقیقات علمی هشداری جدی به مصرفکنندگان میدهد: آبی که درون این بطریهاست ممکن است حاوی کوهی از باکتری، میکروپلاستیک و مواد شیمیایی سمی باشد که در آب شیر خبری از آنها نیست.
مطالعه جدید محققان نشان داد که آبهای بطریهای پلاستیکی دارای سطوح بالایی از آلودگی باکتریایی هستند. در مقابل آب لولهکشی چنین مشکلی ندارد. چون آب لولهکشی معمولاً در کشورهای توسعهیافته تحت قوانین سختگیرانه دولتی قرار دارد و بهصورت روزانه برای وجود باکتری، فلزات سنگین و آفتکشها آزمایش میشود. اما آب بطری بهعنوان یک «محصول غذایی بستهبندی شده» طبقهبندی میشود. آزمایشهای آن کمتر انجام میشود و تولیدکنندگان ملزم به انتشار عمومی جزئیات کیفیت آب نیستند.
به گزارش ساینسآلرت، بطریهای پلاستیکی بیخطر نیستند. آنها میتوانند مواد شیمیایی را به درون آبی که مینوشید نشت دهند. برای مثال آنتیموان (Antimony) یکی از این مواد است؛ کاتالیزوری که در ساخت بطریهای PET استفاده میشود. همچنین فتالاتها مضر هستند که باعث میشوند پلاستیک بطری انعطافپذیر باشد.

دانشمندان هشدار میدهند که این ترکیبات میتوانند بهعنوان «مختلکننده غدد درونریز» عمل کنند و بر سلامت باروری و متابولیسم بدن اثر منفی بگذارند. این خطر زمانی به اوج میرسد که بطریها در محیطهای گرم (مثل داخل ماشین زیر نور آفتاب یا انبارها) نگهداری شوند.
پژوهشی نیز در سال ۲۰۲۴ نشان داد که در هر لیتر آب بطری، دهها هزار ذره پلاستیکی وجود دارد. این ذرات ناشی از فرایند تولید بطری و درب آن هستند. تحقیقات نشان میدهد غلظت میکروپلاستیک در آب بطری اغلب بیشتر از آب لولهکشی است. این ذرات میتوانند در اندامهای مهم بدن انباشته شوند و باعث التهاب یا اختلالات هورمونی گردند.
آب لولهکشی در بسیاری از کشورها حاوی فلوراید است که نقش مهمی در پیشگیری از پوسیدگی دندان دارد. در مقابل، آبهای بطریشده از نظر محتوای معدنی بسیار متفاوتاند و معمولاً فاقد فلوراید کافی هستند. مطالعات نشان میدهد کودکانی که عمدتاً آب بطری مینوشند، بیشتر دچار پوسیدگی دندان میشوند.
علاوهبر سلامتی، سیاره زمین نیز قربانی این صنعت است. تولید یک لیتر آب بطری، تا ۲۰۰۰ برابر انرژی بیشتری نسبت به تأمین یک لیتر آب لولهکشی نیاز دارد. همچنین ردپای کربن هر لیتر آب بطری (با احتساب حملونقل و خنکسازی) حدود ۸۰ گرم دیاکسید کربن است.
پاسخ ها