تلسکوپ جیمز وب خروج بسیار سریع یک ستاره جوان را ثبت کرده است

عمر بسیار کم و نزدیکی هربیگ-هارو ۲۱۱ به زمین آن را به هدفی ایده‌آل برای تلسکوپ جیمز وب تبدیل کرده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا منظره‌ای با تفکیک بالا از هربیگ-هارو ۲۱۱ (Herbig-Haro 211) ثبت کرده است. این پدیده یک جریان جت دوقطبی است که با سرعت بسیار بالا در فضا حرکت می‌کند. این جرم فضایی با فاصله تقریباً ۱٬۰۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی برساووش قرار دارد. به این ترتیب یک جریان خروجی ستاره‌ای جوان و بسیار نزدیک به زمین است و هدفی ایده‌آل برای تلسکوپ وب به‌حساب می‌آید.

هربیگ-هارو چیست

هربیگ-هارو (HH) نواحی نورانی اطراف ستاره‌های تازه متولدشده است. این پدیده زمانی به وجود می‌آید که بادهای ستاره‌ای یا جریان‌های خروجی گاز ستاره‌ها امواجی شوکی شکل می‌دهند که با سرعت بالا با گازها و غبار اطراف ستاره برخورد می‌کنند.

تصویر جدید تلسکوپ جیمز وب ناسا از HH 211 جریان خروجی یک پیش‌ستاره کلاس ۰ را آشکار می‌کند. این ستاره مشابه خورشید ما است، زمانی که تنها چند ده هزار سال سن داشت، و با جرم ۸٪ خورشید امروز. این پیش‌ستاره در نهایت به ستاره‌ای مانند خورشید تبدیل خواهد شد.

تصویربرداری فروسرخ یک روش قدرتمند برای مطالعه ستاره‌های تازه متولدشده است، زیرا این ستاره‌ها همیشه درون گازهای ابر مولکولی اطراف خود پنهان هستند.

امواج فروسرخ ستاره از گازها و غبار اطراف عبور می‌کنند و اجسام هربیگ-هارو برای رصد با ابزارهای فروسرخ جیمز وب ایده‌آل هستند. گازهای برانگیخته نوری فروسرخ استفاده می‌کنند که وب می‌تواند با استفاده از آن‌ها نقشه‌ای از ساختار جریان خروجی تهیه کند.

تصویر جیمز وب

این تصویر مجموعه‌ای از امواج شوک را به سمت پایین-چپ و بالا-راست نشان می‌دهد. همچنین می‌توانیم جت دوقطبی نازکی را ببینیم که این شوک ها را ایجاد کرده است. این تصویر ۵ تا ۱۰ برابر بیشتر از تصاویر قبلی HH 211 وضوح دارد.

بررسی جت داخلی نشان می‌دهد که این پیش‌ستاره احتمالاً تبدیل به یک سیستم ستاره‌ای دوگانه خواهد شد.

امواج شوک در قسمت راست تصویر از ما دور و امواج شوک قسمت چپ تصویر به ما نزدیک می‌شوند. دانشمندان با استفاده از داده‌های جیمز وب دریافته‌اند که سرعت جریان‌های این جرم فضایی نسبت به پیش‌ستاره‌های تکامل‌یافته‌تر با همین نوع جریان خروجی کندتر است.

آن‌ها دریافته‌اند که سرعت جریان‌های داخلی تقریباً ۸۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ثانیه است. اخترشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که خروجی ستاره‌های بسیار جوان، مانند HH 211 اکثراً از مولکول‌ها تشکیل شده. زیرا سرعت نسبتاً پایین امواج شوک انرژی لازم برای شکستن مولکول‌ها و تبدیل آن‌ها به اتم‌ها و یون‌ها را ندارد.