طبق یافته‌های پژوهشی جدید، وقتی سیاهچاله‌ها به برخورد نزدیک می‌شوند، می‌توانند به سرعت‌های بیش از ۱/۱۰ سرعت نور برسند.
پژوهشگران محدوده سرعت جدیدی برای شدیدترین برخوردهای کیهان را پیدا کرده‌اند. طبق پژوهشی جدید، بیشینه سرعت پس‌زنی برای برخورد سیاهچاله‌ها می‌تواند از ۲۸ میلیون متر بر ثانیه بیشتر باشد. این تقریباً برابر است با یک-دهم سرعت نور.
پژوهشگران نتایج این مطالعه را در ژورنال Physical Review Letters منتشر کرده‌اند. بیشینه سرعت سیاهچاله‌ها در لحظه برخورد رخ می‌دهد. پس از این لحظه سیاهچاله‌ها می‌توانند در یک سیاهچاله با هم ادغام یا از هم دور شوند.
کارلوس لوستو (Carlos Lousto) و جیمز هیلی (James Healy) از موسسه فناوری راچستر در نیویورک با استفاده از ابرکامپیوترها به محاسبه عددی حداکثر سرعت بازگشتی دو سیاهچاله درحال برخورد پرداخته‌اند.
این محاسبات با استفاده از روابط نظریه نسبیت عام به توصیف تغییرات سیاهچاله‌ها در اندرکنش و پیش‌بینی بزرگی امواج گرانشی می‌پردازند.
دانشمندان همواره گمان داشتند که سیاهچاله‌ها در مدارهایی دایره‌ای به یکدیگر نزدیک می‌شوند. اما داده‌های بیش از ۱۰۰ برخورد که رصدخانه موج گرانشی با تداخل‌سنج لیزری (LIGO) ثبت کرده است، نشان می‌دهند که سیاهچاله‌ها می‌توانند در مدارهایی بیضوی نیز با یکدیگر اندرکنش داشته باشند.
کشف مدارهای بیضوی محدوده تنوع برخوردهای سیاهچاله‌ها را افزایش داد. لوستو و هیلی نیز به بررسی شدیدترین سناریوها پرداختند. آن‌ها اثر چهار عامل را در محاسبات خود ارزیابی کردند: مومنتوم‌های اولیه سیاهچاله‌ها، جدایی آن‌ها در لحظه نزدیک‌ترین عبور، جهت چرخش سیاهچاله‌ها به دور خود و اندازه آن چرخش.
آن‌ها با ۱٬۳۸۱ شبیه‌سازی دریافتند که سرعت پس‌زنی پس از برخورد در سیاهچاله‌هایی با چرخش مخالف از همه بیشتر است. سیاهچاله‌ها امواج گرانشی خود را در تمام جهت‌ها منتشر می‌کنند، اما گردش‌های مخالف این تشعشعات گرانشی را مختل می‌سازد و ضربه‌ای ایجاد می‌کند که به سرعت پس‌زنی می‌افزاید.
هدف بعدی پژوهشگران این است که از لحاظ ریاضیاتی و با استفاده از معادلات نسبیت عام اینشتین اثبات کنند این سرعت قابل عبور نیست. این قضیه می‌تواند عواقبی برای قوانین بنیادی فیزیک داشته باشد.
یکی از رازهای سیاهچاله‌ها تعیین این است که دو سیاهچاله پس از برخورد در هم ادغام می‌شوند یا یکدیگر را پس می‌زنند. به‌نظر می‌رسد که آستانه‌ای در نقطه برخورد آن‌ها این امر را تعیین می‌کند. این وجه از فیزیک سیاهچاله‌ها می‌تواند نشانی از حضور یک اصل فراگیر باشد که از اندرکنش اتم‌ها تا برخورد سیاهچاله‌ها را در بر می‌گیرد.
مکانیک کوانتوم و نسبیت عام دو ستون بنیادی علم فیزیک، اما غیرقابل ادغام در یک نظریه هستند. بااین‌حال، به‌نظر می‌رسد بسیاری از رازهای حل‌نشده سیاهچاله‌ها دقیقاً در مرز بین این دو نظریه نهفته باشد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها