دانشمندان میگویند برخلاف تصور قبلی، حدود 260 میلیون سال پیش نه یک رویداد انقراضی، بلکه دو واقعه باعث نابودی موجودات زمین شده بود.
مدتها قبل از دایناسورها، زمین پر از حیواناتی شگفتآورتر بود. ولی بسیاری از این حیوانات در انقراض بزرگی در حدود 260 میلیون سال پیش از بین رفتند. حالا گروهی از پژوهشگران میگویند شواهد نشان میدهد که این انقراض بزرگ نه یک رویداد، بلکه دو واقعه بوده است که با فاصله 3 میلیون ساله نسبت به یکدیگر رخ دادهاند و هر دو منشأ یکسانی داشتهاند.
محققان با مطالعه روی ایزوتوپهای اورانیوم در نمونههای دریایی در جنوب دریای چین دو «پالس» را شناسایی کردهاند که طی آنها اقیانوسها از اکسیژن محروم شده بودند. تحلیلهای دانشمندان نشان داده است که این فقدان اکسیژن موجب دو انقراض بزرگ در حدود 259 و 262 میلیون سال پیش در دوره پرمین میانی شده بود.
محققان میگویند این دو انقراض بر اثر فوران آتشفشانها اتفاق افتاده بود و انسانها هم با نشر کربن به اتمسفر زمین در حال ایجاد شرایط زیستمحیطی مشابهی هستند. «هویویی سونگ» از دانشگاه علوم زمین چین که رهبر این پژوهش بوده است، میگوید: «ما امروز با چندین مشکل تغییر جهانی ازجمله گرمایش جهانی، کماکسیژنی در اقیانوسها، اسیدیشدن آب دریاها و کاهش تنوع زیستی روبهرو هستیم که مشابه تغییرات زیستمحیطی در دوره بحرانهای زیستی پرمین میانه است.»
«توماس الجیو»، دیگر محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه سینسیناتی میگوید فورانهای عظیم دورهای کوتاه از سرمایش را بهوجود میآوردند که بعد از آن دورهای طولانیتر از گرمایش جهانی حاصل میشد. حالا هم انتشار حجم عظیم گازهای گلخانهای اقیانوسها را گرمتر کرده است. افزایش دمای سطح اقیانوسها که اخیراً به رقم تاریخی خود رسیده است، به اکسیژن اجازه نفوذ به عمقهای بیشتر را نمیدهد و در نهایت زنجیره غذایی را مختل میکند.
محققان میگویند یکی از روشهای شناسایی این فورانهای عظیم از طریق بررسی جیوه در لایههای رسوبی اقیانوسها بوده است. الجیو میگوید: «فورانهای آتشفشانی بزرگ به اتمسفر جیوه پرتاب میکنند و این ماده در دور زمین میچرخد و در رسوبات دریایی انباشته میشود.»
فورانهایی که باعث این دو انقراض شدهاند، ظاهراً در دوره پرمین در جنوب غرب چین رخ داده بودند. نتایج این تحقیق در مجله Earth and Planetary Science Letters منتشر شده است.
پاسخ ها