قبل از اینکه هرشل اورانوس را کشف کند، ستاره‌شناسان دیگر قبلاً آن را دیده بودند، اما هیچ کس متوجه نشد که اورانوس است.
۱۳ مارس ۱۷۸۱ و اندکی پس از کشف تلسکوپ، ویلیام هرشل هفتمین سیاره منظومه‌شمسی، اورانوس را کشف کرد.
ویلیام هرشل در ۳۵سالگی و به‌طور کاملاً تصادفی به اخترشناسی علاقه‌مند شد. او در نخستین گام شروع به ساخت تلسکوپ‌های مختلف کرد و در طراحی و ساخت آینه‌های اسپکولا که در ساخت تلسکوپ‌ها کاربرد دارند، مهارت پیدا کرد.
هرشل با استفاده از دست‌ساخته‌های خود شروع به رصد اجرام فضایی و سحابی‌ها کرد. او در سال ۱۷۸۱ جرمی فضایی را کشف کرد و حدس زد یک دنباله‌دار یا سحابی باشد. هرشل در رصدهای بعدی که متوجه حرکت جرم شد، احتمال داد که دنباله‌دار باشد و حتی هنگامی که آن را به‌عنوان کشف به انجمن سلطنتی گزارش می‌داد نیز بر باورش پایبند بود. اما بعد به‌طور مطلق اثبات شد آنچه ویلیام هرشل دنباله‌دار می‌پنداشت، سیاره اورانوس است.
قبل از اینکه هرشل اورانوس را کشف کند، ستاره‌شناسان دیگر قبلاً آن را دیده بودند، اما هیچ کس متوجه نشد که اورانوس است، آن‌ها فکر می‌کردند که آن جرم یک ستاره است. هرشل و دیگر ستاره‌شناسان دو سال در مورد اینکه آیا این ستاره دنباله‌دار است یا یک سیاره، بحث کردند.
به پاس این کشف تاریخی ویلیام به‌عنوان عضو جامعه سلطنتی انگلیس پذیرفته شد و از سوی پادشاه جایزه نقدی قابل‌توجهی دریافت کرد. شش سال پس از این کشف، هرشل دو قمر تیتانیا و اوبرون سیاره را نیز کشف کرد تا نامش در علم اخترشناسی بیش از پیش زبانزد جهانیان شود. تلسکوپی که ویلیام هرشل ساخته بود نیز برای ۵۰ سال بزرگ‌ترین تلسکوپ جهان بود.
اورانوس تا سال ۱۸۵۰ نامی نداشت. هرشل می‌خواست آن را ستاره جورج به‌نام شاه جورج سوم نام‌گذاری کند، اما اخترشناسان خارج از انگلستان با این کار چندان موافق نبودند. درنهایت، ستاره‌شناس آلمانی، یوهان بوده، آن را اورانوس به‌نام خدای آسمان یونان باستان نامید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها