چرا صفحات لمسی یکی از خطرناک‌ترین ویژگی‌های خودروهای مدرن هستند؟

انجام چند کار هم‌زمان با صفحه نمایش لمسی به‌طور قابل‌توجهی عملکرد رانندگی و دقت راننده را مختل می‌کند.

در طول دو دهه گذشته، نمایشگرهای لمسی به یک ویژگی غالب در خودروهای مدرن تبدیل شده‌اند و جای دکمه‌ها و کلیدهای سنتی را گرفته‌اند. پژوهشی که توسط دانشگاه واشنگتن و مؤسسه تحقیقاتی تویوتا در سپتامبر ۲۰۲۵ منتشر شده است، خطرات پنهان استفاده از صفحه نمایش‌های لمسی در هنگام رانندگی را بررسی می‌کند.

شانزده شرکت‌کننده در یک شبیه‌ساز رانندگی قرار داده شدند که در آن محققان حرکات چشم، فعالیت دست، گشادی مردمک چشم و رسانایی پوست را ردیابی کردند. از رانندگان خواسته شد تا عملکردهای معمولی صفحه لمسی مانند تنظیم صدا، ارسال یا گوش دادن به پیام‌ها یا انتخاب موزیک را هم‌زمان با رانندگی در یک محیط شهری شبیه‌سازی‌شده انجام دهند. این وظایف که زمانی توسط دکمه‌ها یا کلیدهای ساده انجام می‌شدند، اکنون به‌طور هم‌زمان به توجه چشمی، ورودی دستی و تلاش شناختی نیاز دارند.

تعامل با نمایشگر لمسی، دقت و سرعت اشاره را در مقایسه با شرایط غیر رانندگی بیش از ۵۸ درصد کاهش داد. انحراف از مسیر بیش از ۴۰ درصد افزایش یافت، بنابراین رانندگان نه تنها با صفحه نمایش مشکل داشتند، بلکه در حفظ کنترل ایمن خودرو هم با مشکل مواجه بودند.

کار با نمایشگرهای لمسی، دقت راننده را مختل می‌کند

نشانگرهای فیزیولوژیکی، افزایش بار شناختی روی مغز را تأیید کردند. این نشانگرها اثبات کردند که انجام چند کار هم‌زمان با صفحه نمایش لمسی به‌طور قابل‌توجهی عملکرد رانندگی و دقت راننده را مختل می‌کند. البته این مطالعه روی پیامک دادن یا رانندگی تفریحی تمرکز نکرده است. مطالعه یاد شده روی عملکردهای روزمره مورد انتظار از رانندگان از طریق منوهای چندلایه تمرکز داشته است.

پیامدها واضح است: تجهیز خودروها به نمایشگر لمسی خطرات ایمنی قابل‌توجهی را به همراه دارد. بااین‌حال، بازگشت به دکمه‌های فیزیکی بعید است، چون هزینه تولید صفحه نمایش‌های دیجیتال ارزان‌تر و بازاریابی آن‌ها برای تولیدکنندگان آسان‌تر است.

در عوض، این مطالعه چندین تغییر در طراحی را پیشنهاد می‌کند. خودروسازان می‌توانند با ارائه دسترسی مستقیم به عملکردهای پرکاربرد، عمق منوها را کاهش دهند، دکمه‌های مهم را برای تشخیص آسان‌تر بزرگ و برجسته کنند و سیستم‌های تطبیقی برای پیش‌بینی ​​​​ورودی‌های راننده را توسعه دهند. علاوه‌براین، رابط‌های حساس به بار می‌توانند تشخیص دهند که چه زمانی راننده از نظر ذهنی بیش از حد تحت فشار است. این رابط‌ها با محدود کردن عملکردهای خاص یا صدور هشدار برای تمرکز مجدد روی جاده، به او پاسخ می‌دهند.

درنهایت، این پژوهش نتیجه می‌گیرد که رابط‌های خودرو نباید براساس فرضیات ایده‌آل، بلکه باید براساس رفتار واقعی انسان طراحی شوند. با ادامه‌ تکامل خودروها به سمت محیط‌های دیجیتال، اولویت‌بندی ایمنی در طراحی رابط کاربری برای ایجاد تعادل بین راحتی و مسئولیت‌پذیری ضرورت خواهد داشت.