پژوهشگران می‌گویند وقتی افراد در شنیدن دچار مشکل می‌شوند، حرکت چشمان خود را کمتر می‌کنند. این می تواند اولین نشانه کاهش شنوایی باشد.
معمولاً وقتی برای مشکلات شنوایی به پزشک مراجعه می‌کنید، پزشک گوش شما را معاینه می‌کند. حجم صدایی که در آن یک تُن را واضح می‌شنوید آستانه شنوایی نام دارد. اگر این آستانه بالا برود یعنی دچار کاهش شنوایی شده‌اید. مشکل این روش این است که کاهش شنوایی را یک یا دو دهه بعد از اولین علامت‌ها تشخیص می‌دهد. حالا به‌نظر می‌رسد پژوهشگران راهی بهتر یافته‌اند.
پژوهشگران دانشگاه تورنتو با بررسی دقیق چشمان افراد یک علامت واضح برای مشکلات شنوایی پیدا کرده‌اند. هرچه شنیدن برای فرد سخت‌تر باشد، چشمان او ثابت‌تر هستند.
پژوهش‌های گذشته نشان می‌دادند که وقتی افراد به‌سختی فکر می‌کنند، حرکت چشم آن‌ها کمتر می‌شود. وقتی افراد تلاش شناختی زیادی می‌کنند، مثلاً هنگام یادآوری، چشمان‌شان به یک نقطه خیره می‌شود.
پژوهشگران از سه آزمایش برای بررسی رابطه میان حرکت چشم و دشواری در شنوایی استفاده کرده‌اند. آن‌ها در هر سه آزمایش برای بیش از ۲۰ شرکت‌کننده جوان سخنرانی‌هایی با نویزها و صداهای بی‌معنی انسان‌ها یا جملات بی‌سروته پخش کردند.
افراد شرکت‌کننده مجبور بودند در هر بار آزمایش سر خود را ثابت قرار دهند و به یک صفحه نمایشگر خیره شوند. این صفحه نمایش در سه آزمایش شامل یک مربع خالی، یک نقطه متحرک و شانزده نقطه متحرک بود. آن‌ها سپس به سؤالاتی درباره چیزی که شنیدند پاسخ می‌دادند.
پژوهشگران دریافتند که در هنگام پخش سخنرانی‌ها، هر زمان که فهم صحبت‌ها سخت‌تر می‌شد، حرکت چشمان آن‌ها کمتر می‌شد. آن‌ها دریافتند که وجود نقاط متحرک روی صفحه نمایش تأثیری در این ارتباط نداشتند.
دشواری در شنوایی تنها ناشی از کاهش شنوایی نیست، اما می‌تواند یکی از اولین علائمی باشد که مشکلات فرد را نشان می‌دهد. قدم بعدی پژوهشگران بررسی این ارتباط در بزرگسالان و افرادی است که از ابزارهای کمکی شنوایی استفاده می‌کنند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها