سوییچ لایت در راه است، ولی چه بر سر مدل پرو خواهد آمد؟

با رونمایی ناگهانی و غیر منتظره از «سوییچ لایت» (Switch Lite) در این هفته، استراتژی نینتندو در تازه سازی سخت افزار کنسول هیبریدی خود در مرکز توجه قرار گرفته است. مطابق پیشبینی روزنامه «وال استریت ژورنال» در ماه مارس امسال، دستگاه فعلی با دو مدل جدید جایگزین خواهد شد. وال استریت ژورنال از یک مدل ارزان‌تر صحبت کرده بود – که مشخص شد همین سوییچ لایت است – ولی مدل گران‌تر یا به قولی «سوییچ پرو» (Switch Pro) – که قرار بود «با مشخصات بهبود یافته برای بازی‌کنندگان مشتاق» عرضه شود – چه می‌شود؟

چنان که به نظر می‌رسد، اگر هم سوییچ پرویی در راه باشد، راهی طولانی در پیش خواهد داشت. «داگ باوزر» (Doug Bowser) – رئیس نینتندوی آمریکا – امکان عرضه هر گونه سخت افزار دیگر را برای امسال منتفی دانسته است. البته امکان به بازار آمدن یک نسخه بازبینی شده از دستگاه اصلی وجود دارد، ولی این نسخه خیلی به چشم مصرف کنندگان نهایی نخواهد آمد و نینتندو هم قطعا برنامه تبلیغاتی خاصی برای آن در نظر نگرفته است.

اما آنچه امکان وجود هر دو نسخه «لایت» و «پرو» را ممکن می‌کند، اصلاحات جدیدی است که به تازگی در تراشه Tegra X1 – قلب تپنده نینتندو سوییچ – اعمال شده است. این تراشه اصلاح شده – که فعلا با نام رمزی «ماریکو» (Mariko) خوانده می‌شود – نسخه‌ای کوچک‌تر، خنک‌تر، و کم مصرف‌تر از تراشه اصلی است، که «لوگان» (Logan) نام داشت. تراشه Tegra X1 که اولین بار در سال ۲۰۱۵ عرضه شد، تراشه‌ای بود به ابعاد ۱۲۱ میلیمتر مربع که از فرآیند ساخت – حالا دیگر از رده خارج – ۲۰ نانومتری TSMC بهره می‌برد. ماریکو احتمالا یک تراشه ۱۶ نانومتری FinFET از مدل قبلی باشد. حرکت از لوگان به ماریکو از همان نوع اصلاحی است که ایکس‌باکس وان اس و پلی‌استیشن اسلیم را ممکن کرد.

به لطف بکارگیری این تراشه در «انویدیا شیلد» – خرده کنسول اندرویدی انویدیا – ما همه چیز را در مورد ماریکو می‌دانیم، چراکه انویدیا کد لینوکسی و اندرویدی سازگار با آن را منتشر کرده است. تراشه جدید به ولتاژ کمتری نیاز دارد، و انرژی مصرفی آن به ازای هر کلاک ساعت، کمتر شده است. علاوه بر اینها، GPU تراشه جدید ۲۵ درصد از لوگان سریعتر است، و همین مورد آخر به تنهایی پتانسیل لازم برای نسخه‌های «لایت» و «پرو» را فراهم می‌آورد – و البته که ممکن است برنامه‌های سخت افزاری نینتندو کاملا متفاوت باشد.

فاز اول فعلا مشخص شده است. سوییچ لایت از مصرف کمتر ماریکو جهت کاستن از مخارج و ارائه کنسولی ارزان‌تر و کوچک‌تر به بازار استفاده می‌کند. بهینگی تراشه جدید می‌تواند به کوچک سازی سیستم خنک کننده کمک کند، اما در عین حال می‌تواند به باتری کوچکتر هم ختم شود. سوییچ اصلی با یک باتری ۴۳۱۰ میلی‌آمپرساعتی به بازار آمد، و مهندسی معکوس آخرین ثابت‌افزار (firmware) نینتندو سوییچ نشان می‌دهد که یک باتری حدودا ۳۳۰۰ میلی‌آمپرساعتی برای فراهم آوردن همان کارایی کفایت خواهد کرد.

به هر صورت، چنانکه نینتندو گفته است، وضعیت باتری بهتر خواهد شد، گرچه این شرکت همزمان پیام‌های متضادی می‌فرستد. از یک طرف طبق ادعای شرکت، در حالیکه که مدل اصلی چیزی بین دو و نیم تا شش و نیم ساعت دوام می‌آورد، مدل مدل جدید بین سه تا هفت ساعت کار خواهد کرد – که با مفهوم «بهبود اندک» تبلیغات نینتندو همخوانی دارد. از طرف دیگر، نینتندو ادعا کرده است که کاربران با یک بار شارژ می‌توانند چهار ساعت زلدا بازی کنند، که ۳۳ درصد بیشتر از ادعای قبلی است.

البته که فعلا مانده است تا برتری‌های ماریکو لمس شود، ولی چنانکه مشخص است، تغییر ظاهر و کاهش هزینه‌ها اهداف اصلی نینتندو بوده است؛ گرچه باید در نظر داشت که اقدام نینتندو در ارائه دستگاهی ارزان‌تر به از دست رفتن بخشی از کارایی‌ها منجر شده است. در واقع ما با یک «سوییچ» طرفیم که سوییچ نمی‌کند! از آنجا که کنسول جدید در ذات خود کنسولی کاملا دستی است، نه پایه‌ای (dock) در کار خواهد بود، و نه پشتیبانی از خروجی HDMI، و این بدین معنی است که کاتالوگ بازی‌های شما اندکی لاغر می‌شود. با کوچکتر شدن کنسول جدید، طبیعتا صفحه آن نیز کوچکتر خواهد بود و از سایز ۶.۲ اینچی مدل استاندارد، به ۵.۵ اینچ تقلیل خواهد یافت. البته رزولوشن کماکان همان ۷۲۰p باقی می‌ماند.

و اما جوی‌کان‌ها (Joy-Con)، یا بهتر است بگوییم، نبود آنها. چسبیدن کنترلرها به بدنه دستگاه بدین معنی است که دیگر خبری از بازی‌های دونفره با یک دستگاه نخواهد بود، و علاوه بر آن تعدادی از تجارب خلاقانه‌تر سوییچ هم – مثل ۱-۲ Switch – دیگر در دسترس نیست، مگر اینکه جوی‌کان‌ها را بصورت جداگانه خریداری نمایید، که در آن صورت هم به قیمت یک دستگاه استاندارد بسیار نزدیک خواهید شد. کنسول جدید نه از سنسور فرو سرخ پشتیبانی می‌کند، و نه از ویبراتورهای خاص HD rumble، و من امیدوارم که این به معنای پایان یک مشخصه جذاب و در عین بسیار نادیده گرفته شده، نباشد. با وجود همه این کمبودها، ملاقات دوباره با یک D-Pad سنتی نینتندو حس خوبی خواهد داشت، و اگر طراحی لایت، خصوصیات دستگاههای قابل حمل قبلی نینتندو – مثل Nintendo 2DS – را پیش بگیرد، باید انتظار وسیله سخت‌جانی را داشته باشیم، مناسب استفاده کودکان.

هکرها – که در مارس ۲۰۱۸ پس از عرضه ثابت‌افزار نسخه ۵.۰ خصوصیات پردازنده ماریکو را عیان ساختند – با مهندسی معکوس سیستم عامل سوییچ – که در داخل شرکت هورایزن (Horizon) نامیده می‌شود – تغییراتی فراتر از مسائل ظاهری را آشکار ساخته‌اند. با توجه به این اطلاعات، می‌دانیم که تراشه‌های حافظه از LPDDR4 به LPDDR4X ارتقا یافته است، که هم طول عمر باتری را بیشتر می‌کند، و هم این امکان را مهیا ساخته است که واحدهای توسعه سوییچ، از ۶ گیگابایت حافظه فعلی به ۸ گیگابایت ارتقا یابند؛ البته واحدهای تجاری کماکان با همان ۴ گیگابایت حافظه عرضه خواهد شد.

با توجه به آنچه آمد، سوییچ لایت به راحتی با آنچه در مقاله وال استریت ژورنال پیشبینی شده بود همخوانی دارد. دستگاهی ارزان‌تر – در واقع ۳۰ درصد ارزان‌تر – به همراه مجموعه‌ای از مشخصه‌های جدید. به نظر شخص من که خصوصیات این دستگاه قابل قبول است. شخصا سوییچ را یک کنسول دستی عالی می‌دانم که لااقل از لحاظ گرافیکی خیلی هم از کنسول‌های زیر تلویزیون عقب‌تر نیست. با این وجود، یک سوییچ پرو با مجموعه‌ای از مشخصه‌های بهبود یافته برای بازی‌کنندگان مشتاق، خوشایند خواهد بود.

در نهایت پرسش اینست، آیا می‌توان انتظار یک سوییچ پرو را هم داشت؟ با توجه به قابلیت‌های ماریکو، یک دستگاه حداقلی با هدف کاستن از هزینه‌ها دقیقا همان استراتژی است که از نینتندو انتظار می‌رفت، ولی چنین کاری بخش بزرگی از قابلیت‌های تراشه جدید انویدیا را دست نخورده رها می‌کند. البته که سوییچ لایت پایان داستان ماریکو نخواهد بود. یک مدرک FCC در این هفته نشان داده است که نینتندو قصد ارائه یک مدل ثانویه جدید را هم دارد. البته این مدل جدید سوییچ پرو نخواهد بود، بلکه بیشتر نمونه تازه‌ای خواهد بود از مدل استاندارد سوییچ. در این مدرک، از حافظه NAND جدید، بازبینی در PCB و یک SoC جدید به عنوان تنها تغییرات سخن رفته است. بنابراین به نظر می‌رسد که سخت افزار جدیدی در راه است، ولی تقریبا مطمئنیم که مدل جدید یک نسخه مبتنی بر ماریکو باشد از همان دستگاهی که می‌شناسیم و دوستش داریم. فعلا امیدی به پردازشگر جدیدتر و قوی‌تر نیست، چراکه از بررسی ثابت‌افزار سوییچ می‌دانیم که این دستگاه تنها از تراشه‌های لوگان و ماریکو پشتیبانی می‌نماید.

نتیجه ملغمه‌ایست از خبرهای خوب و بد. خبر خوب اینست که واحد گرافیکی ماریکو سرعت کلاک بیشتری دارد، حتی اگر از این قابلیت در سوییچ لایت استفاده نشود. خود تراشه سرعت کلاک GPU را به ۱.۲۷ گیگاهرتز رسانده است، گرچه نینتندو به ندرت از فرکانس حداکثری استفاده می‌کند. با این وجود، پرشی از سرعت فعلی ۷۶۸ مگاهرتز به حدود ۱ گیگاهرتز هم غیرممکن نخواهد بود. خبر بد اینست که طبق اطلاعات هکرهای سوییچ، مدل جدید با وجود کارایی بیشتر کماکان در همان سرعت سابق کار خواهد کرد و هیچ نشانی از پشتیبانی نینتندو از سرعت بیشتر ماریکو به چشم نمی‌خورد. البته این بدان معنی نیست که امور در آینده تغییر نخواهد کرد، ولی فعلا اوضاع از این قرار است.

از یک طرف، البته که ما می‌خواهیم به قدرت بیشتری دسترسی داشته باشیم. از طرف دیگر، در یک نگاه واقع‌بینانه، ما با افزایشی ۲۰۰ تا ۳۰۰ مگاهرتزی روبرویم که به حساب درصدی، ارتقای بزرگی محسوب می‌شود؛ ولی این ارتقا احتمالا نه برای نینتندو کفایت می‌کند که خود را برای اضافه کردن ویژگی‌های جدید سخت افزاری به زحمت اندازد، و نه برای سازندگان بازی که وقت و هزینه بیشتری را جهت بالا بردن کارایی بازی‌های خود اختصاص دهند، آن هم در شرایطی که تنها بخش کوچکی از مصرف کنندگان به آن دسترسی خواهند داشت. به هر حال این قابلیت‌ها در تراشه ماریکو وجود دارد، و باید دید که نینتندو در بلند مدت با آن چه خواهد کرد.

در نهایت، این بازبینی ثانویه سوییچ همه نشانه‌های یک به روز رسانی بی سر و صدا را دارد. محصولات قدیمی با نمونه‌های جدید جایگزین خواهند شد و نگاهی کوتاه به شماره‌های سریال نشان می‌دهد که مدل جدید چه از لحاظ ظاهری و چه از لحاظ کارایی کاملا شبیه به نمونه‌های قدیمی خواهد بود. باید دید که مدل‌های جدید بهبودی در واحد باتری خواهند داشت یا اینکه نینتندو با جایگزین کردن باتری‌های کوچکتر همان کارایی سابق را ارائه خواهد داد. به هر صورت مدارک FCC نشان می‌دهد که نینتندو این تغییرات را واقعا امر مهمی نمی‌داند.

آیا ما هرگز سخت افزار قدرتمندتری خواهیم دید؟ نینتندو شرکت بسیار آینده نگری است، تا جاییکه ثابت‌افزار کنسول از حالا از کوچکتر شدن احتمالی تراشه Tegra X1 پشتیبانی می‌کند، با اینحال هیچ نشانی از مدلی جدیدتر و قدرتمندتر نیست، لااقل در نه در کوتاه و میان مدت. به هر صورت، تجارب شخصی ما با اورکلاک کردن سوییچ نشان داده است که این دستگاه به سادگی با GPUهای سریعتر هماهنگ می‌شود. امکان استفاده از حالت تقویت شده – چیزی شبیه به پلی‌استیشن پرو – واقعا برای کاربران مشتاق‌تر جذاب خواهد بود، خصوصا اگر ارتقایی هم در واحد باتری در حالت استاندارد به همراه داشته باشد. چنین چیزی به پیشبینی‌های وال استریت ژورنال هم جامه عمل خواهد پوشاند. اما اینکه آیا نینتندو واقعا این مسیر را خواهد رفت یا نه، چیزی است که آینده نشان خواهد داد.

منبع: Eurogamer