ایمپلنت مغزی حس لامسه و حرکت اندام ها را در بیمار فلج امکان پذیر می کند [ساعت]

محققان توانسته‌اند با ایمپلنت مغزی در یک بیمار که از سینه به پایین فلج شده بود، حس لامسه و امکان حرکت را به او برگردانند.

محققان موفق شدند ارتباط میان مغز، بدن و طناب نخاعی فردی را که در سال 2020 دچار سانحه و از سینه به پایین فلج شده بود، دوباره ممکن کنند. درنتیجه او حالا می‌تواند یک بار دیگر حس لامسه داشته باشد و اندام‌هایش را تکان دهد.

دانشمندان مؤسسه تحقیقات پزشکی فاینستین ایمپلنتی را در مغز این بیمار که «کیت توماس» نام دارد، قرار دادند که از پنج ریزتراشه ساخته شده است و از هوش مصنوعی استفاده می‌کند تا افکار بیمار را به عمل تبدیل کند. این ایمپلنت حالا دوباره به توماس اجازه داده است تا اندام‌های خود را احساس کند و بتواند آن‌ها را تکان دهد.

کیت توماس در سال 2020 با آسیب در مهره‌های C4 و C5 نخاع خود مواجه و از سینه به پایین به‌طور کامل فلج شد. او در زمانی که در بیمارستان حضور داشت از ایمپلنت آزمایشی فاینستین آگاه گردید و داوطلبانه در این آزمایش شرکت کرد.

دانشمندان برای کاشت این تراشه‌ها جراحی پیچیده‌ای را انجام دادند، اما ابتدا از طریق اسکن‌های MRI مطمئن شدند که کدام بخش‌های مغز او آسیب دیده است. درنهایت در تاریخ 9 مارس 2023 عملی 15 ساعته روی توماس انجام گرفت که او در حین آن به‌هوش بود و در واکنش به کاشت ایمپلنت در بخش‌های مختلف مغزش به پزشکان اعلام می‌کرد که چیزی را احساس می‌کند یا خیر.

دکتر «اشست مهتا» که یکی از جراحان این آزمایش بوده است، می‌گوید: «از آنجایی که اسکن‌های کیت را داشتیم و او در حین عمل با ما حرف می‌زد، می‌دانستیم که دقیقاً کجا باید ایمپلنت را قرار دهیم. دو تراشه را در ناحیه مربوط به حرکت و سه تراشه دیگر را در بخش‌های مربوط به لامسه و احساس انگشت‌ها قرار دادیم.»

بیمار فلج‌شده با ایمپلنت مغزی دوباره توانست دستانش را حرکت دهد

شرایط کیت توماس از زمان جراحی به‌بعد بسیار بهتر شده است. او برای اولین‌بار در سه سال اخیر می‌تواند اشیا را احساس کند و دست دیگران را بفشارد. توماس همچنین اکنون قادر است بازوی خود را مطابق میلش تکان دهد.

پژوهشگران ایمپلنت مغزی کیت توماس را به کامپیوترهایی در آزمایشگاه وصل کردند تا هوش مصنوعی وظیفه تبدیل افکار او را بر عهده بگیرد. زمانی که این فرمان‌ها واضح هستند، ریزتراشه‌های درون مغز بین مغز و طناب نخاعی واسطه می‌شوند و فرمان احساس یا حرکت را به اندام‌ها می‌دهند.

«چاد بوتان»، دیگر محقق این پروژه و پروفسور مؤسسه فاینستین می‌گوید: «زمانی که بیمار به تکان‌دادن دست یا بازویش فکر می‌کند، ما طناب نخاعی او را «شارژ» و مغز و عضلاتش را تحریک می‌کنیم تا به بازسازی ارتباطات کمک کنیم، بازخورد لمسی ایجاد نماییم و بیمار را در مسیر بهبودی قرار دهیم.»

دانشمندان امیدوارند که در آینده بتوانند از این فناوری برای کمک به افراد درگیر با مشکلات حرکتی استفاده کنند تا آن‌ها زندگی راحت‌تری داشته باشند.