هر آنچه باید درباره آداب و رسوم و فرهنگ زندگی سرخپوستان بدانید!

آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان

 

در این مقاله از ، به بررسی آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان، جامعه‌های بومی آمریکا می‌پردازیم. آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان نمایانگر تاریخ و فرهنگ غنی این اقوام هستند که ما را با میراث‌های منحصر به فرد خود آشنا می‌کنند.

 قوم سرخ‌پوستان بومی ایالات متحده آمریکا، که به آن‌ها در ابتدا هندی‌های آمریکا (American Indians) نیز گفته می‌شد، بومی‌ هندهای که امروزه به عنوان یک اقلیت در جمعیت مهاجران بعدی به این کشور به حساب می‌آیند. این اقوام به گروه‌های بومی آمریکای شمالی تعلق دارند و از زبان‌های متعددی برای ارتباط استفاده می‌کنند. برخی از آن‌ها هنوز به تقلید فرهنگی قدیمی خود پایبند مانده‌اند، در حالی که برخی دیگر تحت فشار فرهنگ مدرن آمریکایی  تغییر کرده‌اند.

 

تقریبا 2.5 میلیون نفر تخمین زده می‌شود که اعضای مختلف قبایل سرخ‌پوستان در حال حاضر  زندگی می‌کنند.

 

سرخپوستان

 

تاریخ سرخ‌پوستان آمریکا 

سرخ‌پوستان آمریکای شمالی از اجداد گروه‌هایی هستند که حدود دو دهه هزار سال پیش از میلاد از مناطق سرد شمالی سیبری به آمریکای شمالی نقل مکان کردند. برخلاف ساکنان مناطق مرکزی و جنوبی آمریکا که تمدن‌های پیشرفته داشتند، سرخ‌پوستان آمریکای شمالی در حالتی نیمه بدوی زندگی می‌کردند. بسیاری از اطلاعات ما از گذشته‌شان از گزارش‌های اروپایی‌ها به دست آمده است. برخورد اروپایی‌ها با سرخ‌پوستان موجب بحران‌ها و تضادهایی شد که مدت‌ها به صورت جنگ و تعارض ادامه یافت.

 

کریستوف کلمب اشتباهاً فرض کرد که سرخ‌پوستان آمریکا هندی هستند و به همین دلیل در بسیاری از زبان‌های اروپایی، بومیان آمریکا به نام هندی (Indian) شناخته می‌شوند. پس از ورود اروپایی‌ها، سرخ‌پوستان آمریکایی با مشکلاتی همچون بیماری‌های انتقالی، از بین رفتن فرهنگ و از دست دادن سرزمین مواجه شدند. برخی از قبایل سرخ‌پوستان به مدت دو قرن در تبعید زندگی کردند و دیگران در در جنگ‌ها و پاکسازی‌های قومی همانند کشتار ووندد نی به نابود شدند.

 

در سال ۱۸۳۰، اندرو جکسون دستور اجرای قانون تبعید سرخ‌پوستان (Indian Removal Act) را صادر کرد. بر اساس این دستور، سرخ‌پوستان از مناطق شرقی آمریکا به مناطق غربی رودخانه می سی سی پی منتقل شدند. مهاجرت بزرگ گروه چروکی در سال ۱۸۳۸ از جورجیا به طول مسیری به نام "رد اشک‌ها" (Trail of Tears) انجام شد. در این سفر ۲۰۰۰ کیلومتری، ۴۰۰۰ نفر از سرخ‌پوستان جان خود را از دست دادند. این سرخ‌پوستان به مناطق ویژه‌ای در غرب آمریکا منتقل شدند که امروزه به عنوان مناطق رزرویشن (reservation) شناخته می‌شوند. این زمین‌ها در سال ۱۸۳۴ به دستور کنگره آمریکا برای سرخ‌پوستان تعیین شدند. سرخ‌پوستان در جنگ‌های داخلی آمریکا به عنوان مبارزان فعال شرکت کردند. پس از پایان این دوره از جنگ‌ها و پس از اعطای حق شهروندی به سیاه‌پوستان در آمریکا، سیاست همسان‌سازی علیه سرخ‌پوستان آغاز شد.

 

در قرن نوزدهم، جورج واشنگتن و هنری ناکس تصمیم به تمدن‌بخشی بومیان آمریکا گرفتند، که این منجر به درگیری‌های شدیدی بین آن‌ها شد. در اعقاب این اتفاقات، جنگ‌های سرخ‌پوستان تشدید یافت. اغلب مواقع، پیروزی به نفع نیروهای نظامی جمهوری آمریکا بود، اما در نهایت در سال ۱۹۲۴، دولت آمریکا حق شهروندی سرخ‌پوستان را به رسمیت شناخت. از آن زمان تاکنون، آن‌ها به عنوان شهروندان آمریکا با حفظ حقوق قومی و مالکیت زمین به شمار می‌آیند. 

 

فرهنگ سرخپوستان

 

زندگی در جامعه امروزی آمریکا 

در حال حاضر، حدود ۲۲۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین ایالات متحده تحت مالکیت واحد قوم سرخ‌پوستان قرار دارد. این اراضی به عنوان اراضی رزرویشن یا مناطق اختصاصی شناخته می‌شوند و تحت نظر دفتر مسائل سرخ‌پوستان قرار دارند که خود به وزارت کشور ایالات متحده آمریکا تابع است. سرخ‌پوستان آمریکایی امروزه در بسیاری از مناطق، استقلال فرهنگی و به حدی سیاسی دارند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا هویت و فرهنگ خود را حفظ کنند و زبان‌های خود را حفظ نمایند. برخی از آن‌ها هنوز به سبک زندگی سنتی و قبایلی خود پایبند هستند، به ویژه در مناطق جنوب مرزهای مکزیک. همچنین در نواحی سرزمینی ایالت آلاسکا که برای سرخ‌پوستان زندگی می‌کنند، حضور بالایی دارند. از سال ۲۰۰۳، جمعیت آن‌ها در جامعه آمریکا به ۲٬۷۸۶٬۶۵۲ نفر تخمین زده می‌شود. بیشترین تعداد آن‌ها در ایالت کالیفرنیا (۴۱۳٬۳۸۲ نفر)، آریزونا (۲۹۴٬۱۳۷ نفر) و اوکلاهاما (۲۷۹٬۵۵۹ نفر) زندگی می‌کنند. این گروه همچنین نسبت بالایی از الکلیسم درون خود دارند. آژانس‌های فعال بومیان آمریکا تلاش می‌کنند تا با حفظ ریشه‌ها و اقداماتی در زمینه بهبود شرایط بهداشتی و فرهنگی، به ترقی این گروه اقدام نمایند.

 

زندگی سنتی سرخپوستان

 

پراکندگی جغرافیایی و زبان‌ها سرخپوستان 

بومیان آمریکا به زبان‌های مختلفی از گروه زبان‌های بومی آمریکا تکلم می‌کنند، علاوه بر انگلیسی که زبان عمومی کشور است. زبان آزتکی در ایالت یوتا بیشترین تعداد ناطقان را دارد. پس از آن، زبان ناهواتل با تعداد نزدیک به ۲۰۰ هزار نفر و زبان ناواهو با تعداد حدود ۱۵۰ هزار نفر در رده‌های بعدی قرار دارند. سرخ‌پوستان آمریکایی، با وجود پراکندگی در سراسر کشور، بیشتر در مناطق غربی و جنوب غربی آمریکا زندگی می‌کنند. بزرگ‌ترین جمعیت‌های آن‌ها در ایالت‌هایی مانند کالیفرنیا و ایالت‌های جنوب غربی ایالات متحده ساکن هستند.

 

هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان

هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان آمریکای شمالی دارای اهمیت بسیار زیادی بوده است. هنر در این فرهنگ به شکل‌های مختلفی بروز یافته و نمایانگر تاریخ، اعتقادات مذهبی، و ارتباط با طبیعت و محیط زیست بوده است.

 

پیکرتراشی و تندیس‌سازی: هنر پیکرتراشی و تندیس‌سازی در فرهنگ سرخ‌پوستان به ویژه در دوره‌های مختلف تاریخی تاثیرگذار بوده است. این تندیس‌ها و پیکرها اغلب به عنوان نمایانگران مهمی از اعتقادات دینی و تاریخ سرخ‌پوستان عمل می‌کرده‌اند. برخی از این آثار هنری در ارتباط با مراسم مذهبی، افسون‌ها، و داستان‌های تاریخی قرار داشته‌اند.

 

نقاشی و نمایشنامه‌نویسی: سرخ‌پوستان نیز هنرهای تصویری مانند نقاشی و نمایشنامه‌نویسی را داشته‌اند. این هنرها برای انتقال داستان‌ها، افسانه‌ها، و تاریخ خود به نقاشی‌ها و نمایش‌ها استفاده می‌شدند. آثار تصویری اغلب با استفاده از نمادهای خاص و تصاویری از حیوانات، طبیعت، و رویدادهای تاریخی ایجاد می‌شدند.

 

تخته‌کاری و نجاری: هنرهای چوبی نیز در فرهنگ سرخ‌پوستان رواج داشت. تخته‌کاری و نجاری برای ساخت اشیاء روزمره، وسایل دینی، و وسایل تزیینی مورد استفاده قرار می‌گرفت. از آثار نجاری سرخ‌پوستان می‌توان به تخته‌کاری‌ها، جواهرات چوبی، و کالاهای دست‌ساز طراحی شده توسط این هنرمندان اشاره کرد.

 

نوازندگی و رقص: هنرهای صوتی و حرکتی نیز جزء ارمغانات هنری سرخ‌پوستان بوده‌اند. آن‌ها از موسیقی سنتی، نوازندگی با سازهای سنتی، و رقص‌های مختلف برای اعیاد و مراسم‌های خاص استفاده می‌کردند. این نمایش‌ها و رقص‌ها نیز اغلب افسانه‌ها و داستان‌های سرخ‌پوستان را به تصویر می‌کشیدند.

 

هنر در فرهنگ سرخ‌پوستان آمریکای شمالی نه تنها برای تزیین و زیبایی، بلکه به عنوان وسیله‌ای برای انتقال تاریخ، فرهنگ، و اعتقادات مهم برای این اقوام ارزشمند بوده است. این هنرها ادامه‌دهنده تاریخ و هویت این فرهنگ‌های باستانی هستند و برای نسل‌های آینده اهمیت دارند.

 

آداب و رسوم قوم سرخپوست

 

ماه میراث بومیان آمریکا

ماه نوامبر به عنوان ماه میراث بومیان آمریکا شناخته می‌شود، و همچنین به عنوان ماه میراث بومیان سرخ‌پوست آمریکا و ماه میراث بومیان آلاسکا نامگذاری می‌شود. در ایالات متحده، بیش از 570 قبیله فدرال به رسمیت شناخته شده وجود دارد. دایره‌المعارف ملی جئوگرافیک به تاریخ و فرهنگ مردمان بومی آمریکای شمالی و اقداماتی که برای آنها ارزشمند هستند نگاهی اجمالی می‌اندازد.

 

اگرچه قبایل بومی دارای آیین‌ها و فرهنگ‌های متنوعی هستند، از سنت‌های مشترکی نیز بهره می‌برند که از مرزها عبور می‌کند و برای اعضای مختلف این قبایل معنادار است. در ادامه، چند مثال از این سنت‌ها آورده شده است. به احتمال زیاد، این 15 واقعیت جالب در مورد آمریکا را در دوره مدرسه یاد نگرفته‌اید. 

 

وای وای؛ رسمی برای گردهم‌آمدن اعضای قبایل سرخ پوست

آغاز پاو واو به عنوان رسمی برای گردهم‌آمدن اعضای قبایل به منظور جشن‌گرفتن موفقیت در شکار یا نبرد بود. امروزه، این مراسم فرصتی برای به اشتراک گذاری فرهنگ و پیوند مجدد با خانواده و ارائه سنت‌های بومی دارد. در مراسم پاو واو، رقص نقش مهمی ایفا می‌کند، مشابه موسیقی درام. نام "پاو واو" از کلمه نارتیک برای "مرد پزشکی" گرفته شده است (زبان نارتیک یک زبان از قبیله آلگونکیان در ماساچوست است). در قرن بیستم، پاو واو به عنوان نمایش‌های "معتبر" از سنت‌های بومی آمریکا برای تماشاگران غیربومی معرفی شد. پس از جنگ جهانی اول و دوم، پاو واو به عنوان راهی برای تجلیل از کهنه سربازان سرخ‌پوست آمریکایی مطرح شد. امروزه، پاو واوها فرصتی برای ارتباط مجدد با خانواده، قبایل دیگر و زمین ارائه می‌دهند، و هدف آنها بازیابی غرور و توانایی و همچنین جشن زندگی است. گردهمایی ملی آلبوکرکی بزرگترین پاو واو در آمریکای شمالی است که بیش از 700 قبیله به منظور جشن گرفتن در آن گرد هم می‌آیند.  

 

مراسم سرخپوستان

 

نان سرخ شده؛از غذاهای سنتی مهم سرخپوستان

غذای نان سرخ شده یکی از غذاهای سنتی مهم برای مردم ناواهو است. این غذا یک دستور غذایی با سابقه تاریخی و اهمیت فرهنگی دارد. با این حال، نظرات مردم درباره این غذا ممکن است متنوع باشند. به عنوان یک دستور غذایی ساده و راحتی که در مواقع بحرانی ایجاد شده است، برخی افراد ممکن است به عنوان یک نماد تاریخی ارزش بدهند و به عنوان بخشی از هویت فرهنگی خود تجربه کنند. در عین حال، از نظر تغذیه‌ای، این غذا سالم نیست و ممکن است به عنوان یک نوع غذای راحتی در نظر گرفته شود.

 

همچنین باید توجه داشت که این غذا به طور تاریخی با تبعیض و ظلم ناواهوها در ایالات متحده مرتبط است. آنها به زور از سرزمین‌های خود به نیومکزیکو انتقال داده شدند و منابع ناچیزی برای بقا در مسیر دریافت کردند. بنابراین، نان سرخ شده یک علامت از تاریخ تلخ این مردم می‌باشد.

 

به طور کلی، نظرات و احساسات در مورد این غذا بسیار متنوع است و بستگی به تجربه و دیدگاه فردی هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. از آنجا که هر غذا دارای زمینه و فرهنگ خودش است، تفاوت در نگرش‌ها واقعیت‌هایی برای مردم بومی و بیرونی می‌تواند وجود داشته باشد.

 

 

تاریخ فرهنگ سرخپوستان

 

رقص پایکوبی؛ سنت محبوب در بین قبایل سرخپوست

رقص پایکوبی یک سنت محبوب در بین قبایل سرخپوست، به ویژه قبایلی همچون Muscogee، Euchee، Cherokee، Chickasaw، Choctaw، Delaware، Miami، Ottawa، Peoria، Shawnee، Seminole و Natchez است. این رقص معمولاً در اوج فصل زراعی برگزار می‌شود و اغلب در اطراف آتش بر روی زمین‌های سنگی اجرا می‌شود. نام این رقص به استمپ "Stamp" است چرا که الگوی حرکت در آن شامل ضرب و شتم در یک دایره است. در واقعیت، این رقص به وسیله رقصندگان به وسیله پاهای خود بر روی زمین انجام می‌شود و حرکت‌های زمینی در آن نقش اساسی دارد.

 

همچنین در این رقص، نمادگرایی مهمی وجود دارد. رقص پا آتش در وسط دایره نمایانگر نور خورشید است که به عنوان نمایانگر حیات و مقدس تلقی می‌شود. رقصندگان خود را در دایره‌ای مرتب می‌چینند و به جهت عقربه‌های ساعت حرکت می‌کنند. در این رقص، زنان و مردان مانند حلقه‌هایی در یک زنجیر به طور متناوب حرکت می‌کنند و کودکانی نیز به تعقیب آن‌ها می‌پیوندند. این رقص علاوه بر جشن و سرگرمی، نقش ویژه‌ای در تقویت اتحاد و ارتباط بین اعضای جامعه ایفا می‌کند.

 

اصطلاحات و نام‌های مرتبط با رقص پایکوبی در ایالات مختلف ممکن است متفاوت باشند، و اغلب این نام‌ها ریشه در زبان‌های بومی آمریکایی دارند.

  

اصول حاکم هر قبیله بومی آمریکایی

هر قبیله بومی آمریکایی، قبل از تأثیرات استعمارگران در قرن هجدهم، سیاست‌ها، رهبران، و قوانین خود را داشتند. در واقعیت، تاریخ و قوانین آنها بسیار گنجینه‌ای از میراث‌ها و اصول قدیمی است. یکی از مثال‌هایی از این میراث‌ها، قانون اساسی ایروکوئی است که به عنوان "قانون بزرگ صلح" نیز شناخته می‌شود. این قانون در موزه فیلد در شیکاگو نگهداری می‌شود.

 

بنیان‌گذاران ایالات متحده، از جمله بنجامین فرانکلین، با رهبران کنفدراسیون ایروکوئی در تماس بودند و از آنها دعوت شد تا در کنگره قاره‌ای در سال 1776 سخنرانی کنند. این تأثیر و ارتباط با ایروکوئی‌ها بسیار مهم بود و در تأسیس جمهوری ایالات متحده نقش داشت.

 

سنای ایالات متحده در سال 1988 قانون بزرگ صلح را به رسمیت شناخت و به عنوان الهام‌بخش قانون اساسی ایالات متحده اعلام کرد. این قانون بزرگ صلح و اصول موجود در آن، به عنوان یکی از مبانی قانونی و فلسفی کشور، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. از جمله اصول مهم این قانون، اصول دموکراتیک و سیستم سیاسی توسعه‌یافته توسط کنفدراسیون ایروکوئی و میراث بومی آمریکایی‌اش هستند.

 

بنابراین، قانون اساسی ایالات متحده نه تنها بر پایه اصول دموکراتیک مدرن بنیان‌گذاران خود، بلکه با تأثیر و الهام‌بخشی از میراث‌های بومی آمریکایی، به عنوان یکی از اسناد مهم و حیاتی کشور شناخته می‌شود.

میراث بومی آمریکا

 

نقش های جنسیتی و رهبری در قبایل سرخپوست آمریکایی

نقش های جنسیتی و رهبری در قبایل سرخپوست آمریکایی می‌توانند بسیار متنوع باشند و در هر قبیله، دیدگاه‌ها و سلسله مراتب ممکن است متفاوت باشند. مهمترین نکته این است که پدرسالاری به عنوان الگوی ثابت در این قبایل وجود ندارد و بسیاری از آنها مادرسالار هستند.

 

در بسیاری از قبایل، زنان نقش مهمی در رهبری، مشاوره، و حتی در نبرد دارند. این نقش‌ها ممکن است به عنوان معادل و مساوی با نقش مردان در نظر گرفته شوند. مادر زمین نیز به عنوان مؤمن مقدس معتبر می‌شود و اهمیت بزرگی در فرهنگ و مذهب بومی آمریکایی دارد.

 

 

مراسم سرخپوستان

 

تصریح دیانا پارتون، که از نسل قبیله Euchee است، نشان می‌دهد که در بسیاری از قبایل، زنان نه تنها به رهبری دست پیدا می‌کنند، بلکه همچنین مسئولیت‌های مساوی در میان قبیله را بر عهده دارند. این تأکید بر نقش زنان در اجتماعی مساوی و متوازن نشان از اهمیت بالایی است که در فرهنگ‌های بومی برای نقش زنان قائل می‌شود.

 

در این زمینه، تأکید بر تساوی جنسیتی و نقش مهم زنان در رهبری می‌تواند به عنوان یک ابزار برای مبارزه با خشونت علیه زنان بومی آمریکایی و حفظ حقوق و ارزش‌های آنها مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع نشان از اهمیت زنان در جامعه بومی آمریکایی و تأکید بر تعهد به ایجاد تغییر در زمینه‌هایی مانند نقش‌های جنسیتی و رهبری دارد.

 

تأمل در فرهنگ سرخپوستان

 

ومپوم ؛هنر فرهنگی در فرهنگ‌های سرخپوستان

ومپوم (Wampum) یک کمربند مهره‌ای است که در فرهنگ سرخپوستان به عنوان یک اثر هنری و ثبت تاریخی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این کمربند به عنوان یک نماد برای رویدادها، معاهدات و اتحاد بین دو ملت به کار می‌رود. ومپوم‌ها در اصل از صدف‌های تاشوی بنفش و سفید ساخته می‌شدند. اما پس از آمدن مهاجران اروپایی به مناطق بومی آمریکایی، از مهره‌ها به عنوان جایگزین استفاده شد.

 

ساخت ومپوم یک مهارت پیچیده است و به عنوان یک هنر فرهنگی در فرهنگ‌های سرخپوستان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این کمربند مهره‌ای به وسیله قبایل بومی آمریکایی در سرتاسر مناطق آمریکای شمالی ساخته می‌شود و به عنوان نمادی از تاریخ و تفاهمات میان ملت‌ها و قبایل بومی آمریکایی شناخته می‌شود. ومپوم برای نمایش و نشان‌دهی اهمیت و تاریخ رویدادهای مختلف و همچنین برای تأکید بر اتحاد و معاهدات بین ملت‌های بومی آمریکایی استفاده می‌شود.

 

کوفته انگور دسر سنتی سرخپوستان

کوفته انگور یک دسر سنتی است که توسط شهروندان چندین ملت بومی آمریکا تهیه می‌شود. این دسر ظرفیت شیرینی آبدار و رنگی تیره و بنفشی دارد. برای تهیه آن، از آرد گندم به عنوان مواد اصلی استفاده می‌شود که خمیری ایجاد می‌کند. سپس کوفته‌ها به صورت نازک در می‌آورند. در مرحله بعد، آنها را به مدت 10 تا 12 دقیقه در آب انگور و شکر داغ می‌ریزند. این کوفته‌ها اغلب گرم سرو می‌شوند و معمولاً با بستنی تزئین می‌شوند. طعم شیرینی کوفته انگور به یادآور خانه و ارثی از فرهنگ بومی آمریکاست. این دسر، مانند یک وعده خوشمزه پس از یک وعده غذایی سنتی یا جشنی، مانند طبقه بندی بزرگ بوقلمون با تمام تزئینات، به نظر می‌رسد.

 

ارزش‌های سرخپوستان

 

دایره های طبل مراسم رایج در فرهنگ سرخپوستان

دایره‌های طبل یک جزء مراسم رایج در فرهنگ بسیاری از ملت‌ها و اجتماعات هستند. ضربان‌های ریتمیک طبل نمایانگر ضربان قلب مادر زمین به اعتقاد بسیاری از سرخپوستان است. آنها باور دارند که ضربه به طبل نیرویی متحد کننده است که افراد از قبایل مختلف را به یکدیگر نزدیک می‌کند و همچنین روح و ذهن افراد را با بدن هماهنگ می‌کند. طبل به عنوان یک نماد مقدس مورد احترام و توجه قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، در این فرهنگ، طبل به عنوان یک جزء مهم و معنوی از مراسم‌ها و رسم‌ها تلقی می‌شود. به عبارتی دیگر، طبل به عنوان یک جزء مهم و مقدس از مراسم‌ها و رسم‌ها تلقی می‌شود. از آن به عنوان یک وسیله برای اتصال به جهان روحانی و نیز به همسایگان خود استفاده می‌کنند.

 

در این مراسم‌ها، معمولاً مردان به وظیفه ضربه زدن به طبل مشغول می‌شوند، اما زنان نیز اغلب در خوانندگی و آوازخوانی در دایره حضور دارند. این نشان‌دهنده تعامل میان جنسیت‌ها در این اجتماعات است و نقشی که هر فرد می‌تواند در جشنواره و مراسم داشته باشد.

 

در کل، دایره‌های طبل نه تنها نشان‌دهنده اتصال به معنویت و فرهنگ سرخپوستان هستند، بلکه نیرویی اجتماعی را نیز تقویت می‌کنند و به افراد این اجتماع فرصت می‌دهند تا در کنار یکدیگر به جشن بپردازند و به میراث فرهنگی خود ادامه دهند.

 

ظهور روز مردم بومی(سرخپوستان)

روز مردم بومی و روز میراث سرخپوستان به عنوان تعطیلات مراسمی و فرهنگی مهم برای سرخپوستان و جوامع بزرگتر در آمریکا تلقی می‌شوند. این روزها، بسیاری از افراد تشخیص داده‌اند که باید مفهوم روز کلمبوس را بازنگری کنند و به جای تمجید کردن یک فرد تاریخی، به احترام و تقدیر افراد بومی آمریکا بپردازند. این تعطیلات نمادی از اعتراف به میراث فرهنگی، تاریخ، و تلاش‌های بومیان آمریکا برای حفظ و نگهداری از آن است.

 

این تغییر در رویکرد به جشنواره‌ها و تعطیلات نشان‌دهنده اهمیت تازه‌ای است که به نگاه به تاریخ و فرهنگ مردم بومی آمریکا داده شده است. این تعطیلات همچنین فرصتی برای آموزش و آگاهی‌زایی در مورد مسائل مهم مردم بومی و مشکلاتی که با آنها مواجه هستند فراهم می‌آورد. از این نظر، آنها به توسعه تفهیم و تفکر کلان در مورد مسائل قومی و فرهنگی بومیان آمریکا کمک می‌کنند.

 

در مجموع، روز مردم بومی و روز میراث سرخپوستان نمادی از تجدید نظر در روابط فرهنگی و تاریخی و تلاش برای احترام به تنوع و میراث فرهنگی است.

 

تأثیر فرهنگ سرخپوستان بر جهان

 

خویشاوندی در جوامع بومی

 خویشاوندی و ارتباطات خانوادگی در جوامع بومی آمریکا از اهمیت بالایی برخوردار هستند. این ارتباطات از جمله مهمترین اصول فرهنگی و اجتماعی در این جوامع هستند. آنها به دوران کودکی از خانواده و اقوام خود می‌آموزند و در طول عمر خود به جایی که در جامعه و فرهنگ خود دارند، ادامه می‌دهند.

 

احترام به سنت‌ها و معنای خویشاوندی در این جوامع نقش مهمی در حفظ و انتقال فرهنگ و معنویات دارد. خویشاوندی نه تنها به معنویات و اصول زندگی، بلکه به انتقال مالکیت زمین، انجام مراسم دینی و اجتماعی، و حتی تعیین رهبران در قبیله هم ارتباط دارد. این ارتباطات و خویشاوندی باعث ایجاد تعهد به حفظ میراث فرهنگی و محیط زیست برای نسل‌های آینده می‌شوند.

 

همچنین احترام به بزرگان نیز نشان از ارتقاء ارتباطات خویشاوندی و فرهنگی در جوامع بومی دارد. بزرگان به عنوان نمایندگان تجربه و حکمت به ارث برده‌اند و احترام به آنها نه تنها نمایانگر اراده به یادگیری از تجربه‌های آنها است، بلکه نیز به ارتقاء ارتباطات خانوادگی و اجتماعی در جوامع بومی کمک می‌کند.

 

احترام به ارتباطات خویشاوندی و اصول معنوی در جوامع بومی، عناصر مهمی در حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی این جوامع هستند و نقش بسیار مهمی در تقویت وحدت و استحکام این اجتماعات ایفا می‌کنند.

 

ارتباطات اجتماعی در فرهنگ سرخپوستان

 

کشاورزی و اتصال به زمین در فرهنگ و زندگی سرخپوستان

نزدیکی به زمین و حفظ ارتباط با محیط طبیعی از اهمیت بسیار زیادی در فرهنگ و زندگی سرخپوستان برخوردار است. این جوامع به محیط طبیعی و خصوصیات زمین اهمیت زیادی می‌دهند و به عنوان بخشی از هویت فرهنگی خود، مراقبت از زمین و منابع طبیعی را در نظر دارند.

 

کشاورزی مورثی و دامپروری از مهارت‌ها و فرهنگ‌های میراثی این جوامع هستند. این افراد به دنبال حفظ و انتقال تکنیک‌های کشاورزی و دامپروری سنتی به نسل‌های آینده هستند تا از دستکاری ژنتیکی و تغییرات اقتصادی مدرن جلوگیری کنند. تلفیق بین علم مدرن و معرفت سنتی در زمینه کشاورزی و دامپروری در این جوامع بسیار ارزشمند است.

 

آموزش نسل‌های آینده در مورد کاشت و مراقبت از محصولات غذایی، ارتباط با طبیعت، و ارزش‌های مرتبط با محیط زیست از اهمیت زیادی برخوردار است. این آموزه‌ها از نسل به نسل منتقل می‌شوند و به حفظ ارتباط با زمین و محیط طبیعی کمک می‌کنند. به این توجه به محیط طبیعی و تعامل با آن، برای حفظ محیط زیست و تداوم تولید مواد غذایی محلی و موروثی بسیار اهمیت دارد.

 

آداب و رسوم سرخپوستان

 

مراسم سرخ پوستان برای آماده شدن برای زمستان

مراسم و مهارت‌های آموزش داده شده توسط قوم ناواهو به جوانان به منظور آمادگی برای زمستان نشان از اهمیت نگهداری فرهنگ و تقالید سنتی دارند. آمادگی برای زمستان در مناطقی که آب و هوای سرد و برفی دارند بسیار مهم است. برخی از این مهارت‌ها و آموزه‌ها عبارتند از:

 

غلت زدن در برف: این مهارت از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا افراد را به پیاده‌روی و حرکت در برف و برخورد با مسائلی مانند سرمازدگی آماده می‌کند.

 

نگهداری از ارتباط با زمین: آموزه‌های مربوط به حفظ ارتباط با زمین و محیط طبیعی که در فصل سرما اهمیت بیشتری دارند. این شامل مفاهیمی مانند ارتباط با طبیعت، محیط زیست و تقدیر از منابع طبیعی محلی است.

 

تقویت اراده و تحمل سختی‌ها: تمرین‌هایی مانند غلت زدن در برف می‌توانند اراده و تحمل را تقویت کنند. این امور می‌توانند در مواجهه با چالش‌های زندگی در فصل سرما کمک کنند.

 

یادگیری از تجربیات اجداد: از جمله اهمیت ترسیم میراث فرهنگی و دانش نسل‌های قبلی در مورد زندگی در مناطق سرد در زمستان.

 

این نکات و آموزه‌ها به جامعه کمک می‌کنند تا بهترین شکل ممکن برای مواجهه با زمستان و ایجاد اتصال به طبیعت و فرهنگ خود آماده شوند.

 

آموزه‌های فرهنگی سرخپوستان

 

آیین لکه‌کردن یکی از رسوم و آیین‌های مهم سخپوستان 

آیین "لکه‌کردن" یکی از رسوم و آیین‌های مهم در فرهنگ بومی ملت‌هاست. این روش نه تنها به تطهیر معنوی و تقدیم برکت منطقه کمک می‌کند بلکه نشان از اتصال عمیق بومیان به طبیعت و فرهنگ خود دارد. از طریق این آیین‌ها و آموزه‌ها، بومیان نقش اساسی خود در حفظ محیط زیست و فرهنگ خود را تأکید می‌کنند و ارتباط نزدیکی با زمین و جهان طبیعی ایجاد می‌کنند.

 

افرادی که این آیین‌ها را ادامه می‌دهند، به مرور زمان به نگهداری و احیای این فرهنگ و آیین‌ها کمک می‌کنند. این اهمیت دارد تا ارثی ارزشمند و غنی از نظر فرهنگی را به نسل‌های آینده انتقال دهند و به حفظ هویت بومی خود بپردازند. این آیین‌ها به نوعی نقش اساسی در ایجاد اتصالات اجتماعی و فرهنگی در جوامع بومی بازی می‌کنند و به تقویت وحدت و ارتقاء همبستگی اعضای جامعه کمک می‌کنند. 

 

سوالات متداول درباره آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان

 چه چیزی زندگی سرخپوستان را منحصر به فرد می‌کند؟

زندگی سرخپوستان با آداب و رسوم خاص خود، ارتباط عمیق با طبیعت، احترام به اجداد و میراث فرهنگی غنی آنها، منحصر به فرد است.

 

 آیا آداب و رسوم سرخپوستان تغییر کرده یا در سال‌های گذشته حفظ شده‌اند؟

بسیاری از آداب و رسوم سرخپوستان تا به امروز حفظ شده‌اند، اما نیز تحت تأثیر تغییرات اجتماعی و تاریخی به تدریج تغییر کرده‌اند.

 

 چه نقشی دین و باورهای مذهبی در زندگی سرخپوستان دارند؟

دین و باورهای مذهبی نیز بخشی از فرهنگ سرخپوستان را تشکیل می‌دهند و در زندگی روزمره، مراسم و تعاملات اجتماعی آنها نقش دارند.

 

آیا آداب سرخپوستان تاثیری بر محیط زیست دارند؟

بله، آداب و رسوم سرخپوستان نه تنها احترام به محیط زیست را ترویج می‌دهند بلکه از محیط زیست برای تأمین نیازهای خود بهره می‌برند.

 

چه تأثیری بر فرهنگ عامه داشته‌اند؟

آداب و رسوم سرخپوستان به تثبیت مفاهیمی چون احترام به تنوع فرهنگی، حفاظت از محیط زیست و ارتقاء ارتباط انسانی میان افراد جامعه اساسی داده‌اند.

 

سخن پایانی مقاله ی آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان

در پایان این مقاله از  درباره آداب و رسوم و زندگی سرخپوستان، ما شاهد یک تأمل نه تنها در یک فرهنگ بومی آمریکا بلکه در یک نگاه به سبک زندگی و ارزش‌هایی هستیم که می‌توانند به تحول و بهبود جهانی کمک کنند. فرهنگ سرخپوستان تأکید می‌کند که ما به عنوان انسان‌ها می‌توانیم با طبیعت و یکدیگر همسو زندگی کنیم. احترام به محیط زیست، تقویت ارتباطات اجتماعی و ارزش‌های مذهبی و فرهنگی از جمله آموزه‌هایی هستند که می‌توانند برای جهان به عنوان یک کل ارزشمند باشند. این انسان‌های بومی آمریکا به ما یادآوری می‌کنند که به همه موجودات و جهان اطرافمان با احترام نگاه کنیم و در تعامل با آنها در تعادل و هماهنگ زندگی کنیم.

 

 

 

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر