برخی زبان‌ها برای ما فارسی‌زبان‌ها ظاهری هولناک دارند، به‌خصوص زبان‌های آسیای شرقی. بعضی از این زبان‌ها همچون زبان کره‌ای در واقع آسان‌اند و فقط ظاهری گول‌زننده دارند، اما دسته‌ای دیگر به همان اندازه که ظاهرشان نشان می‌دهد دشوارند. زبان ژاپنی در دسته دوم قرار می‌گیرد و از زبان‌های سخت محسوب می‌شود. در ادامه، با این زبان و ساختار آن آشنا می‌شویم و سپس بررسی می‌کنیم که دلیل سختی زبان ژاپنی چیست. توجه داشته باشید که عوامل دیگری همچون میزان انگیزه و استمرار در تعیین میزان سختی یک زبان برای شما نقش دارند.
پاسخ این سؤال کاملا به شما بستگی دارد. روی‌هم‌رفته زبان ژاپنی یکی از زبان‌های سخت است، به‌خصوص برای انگلیسی‌زبانان. با وجود این، نمی‌توان پاسخی یکسان برای این سؤال پیدا کرد که برای همه زبان‌آموزان صدق کند. برای اینکه به شما کمک کنیم پاسخ سؤالتان را بیابید، نگاهی دقیق به این زبان و ساختار آن می‌اندازیم. پس از مطالعه این مقاله و آگاهی به کلیت این زبان، با دید بازتری می‌توانید تصمیم به آموختن آن بگیرید. برای تصمیم نهایی عوامل دیگری را هم در نظر بگیرید. مثلا اینکه چند ساعت در روز برای یادگیری زبان وقت می‌گذارید و تا چه اندازه انگیزه دارید.
زبان ژاپنی با بیش از ۱۲۷میلیون گویشور در سرتاسر جهان یکی از زبان‌های زنده مهم دنیاست. این زبان در دسته زبان‌های منزوی قرار می‌گیرد و ارتباطی با زبان‌های دیگر ندارد. این زبان تنها زبان زنده دنیاست که هنوز هم‌خانواده‌ای برای آن پیدا نشده است. برخی از فرضیه‌ها این زبان را به زبان کره‌ای ربط می‌دهند و برخی دیگر آن را زیرمجموعه زبان‌های آسیای جنوبی همچون آستروآسیایی و آسترونزیایی می‌دانند. از زبان‌های آستروآسیایی می‌توان ویتنامی را نام برد و از زبان‌های آسترونزیایی می‌توان به اندونزیایی، مالایی و فیلیپینی اشاره کرد.
زبان ژاپنی ۳ سیستم نوشتاری دارد: هیراگانا، کاتاکانا و کانجی. هیراگانا و کاتاکانا الفبای آوایی این زبان هستند و نکته جالب درباره آنها نحوه تلفظشان است. برعکس زبان انگلیسی که حروف صدادار در شرایط مختلف تلفظ متفاوتی دارند، الفبای آوایی ژاپنی (هیراگانا و کاتاکانا) همیشه به یک شکل نوشته و خوانده می‌شوند. البته سیستم دیگری به‌نام روماجی نیز وجود دارد که در واقع سیستم لاتین‌نویسی این زبان و مشابه فینگلیش است.
هیراگانا و کاتاکانا که به آنها کانا هم می‌گویند، در واقع هجاهای زبان ژاپنی را به قالب نوشتاری درمی‌آورند. بهترین راه یادگیری این دو، استفاده از جدول مناسب است که با آن نوشتن را تمرین کنید و هم‌زمان نوشته‌تان را با صدای بلند بخوانید. شاید این سیستم نوشتاری برایتان عجیب باشد، اما این وعده را به شما می‌دهیم که یادگیری آن سخت نخواهد بود. یادگیری هیراگانا و کاتاکانا امری اجباری است، ولی خوشبختانه این دو نوشتار شباهت زیادی به هم دارند. تفاوت کاتاکانا و هیراگانا در کاربرد آنهاست. کاتاکانا بیشتر برای کلمه‌های خارجی و تأکید روی نوشته استفاده می‌شود، اما هیراگانا کاربرد گسترده‌تری دارد و در مدارس تدریس می‌شود. تشخیص هیراگانا از کاتاکانا و برعکس کار دشواری نیست. نحوه نوشتار در هیراگانا بیشتر قوس‌دار و در کاتاکانا زاویه‌دار است. در ادامه جدولی از کانا را مشاهده می‌کنید که سمت راست هر خانه از جدول کاتاکانا و سمت چپ آن هیراگاناست.
کانجی پیچیده‌تر از کاناست. این سیستم نوشتاری در واقع بر پایه حروف زبان چینی است. هر سمبل کانجی ممکن است تلفظ متفاوت ولی معنای یکسان داشته باشد. اولین سؤالی که برای بیشتر زبان‌آموزان پیش می‌آید این است که زبان ژاپنی چند حروف الفبا دارد؟ ابتدا باید بگوییم که الفبای زبان ژاپنی در واقع همان سمبل‌ها هستند و چیزی به‌نام الفبای ژاپنی نداریم. هزاران کانجی وجود دارد که تعداد دقیق آنها مشخص نیست. گفته می‌شود برای خواندن متون سطح متوسط باید بیش از ۳هزار کانجی را به یاد داشته باشید! در واقع یادگیری کانجی یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های یادگیری ژاپنی است. اگر قصد دارید مدت کوتاهی در ژاپن باشید، می‌توانید سراغ یادگیری کانجی نروید. اما اگر در یادگیری ژاپنی جدی هستید و هدف تسلط به آن را دارید، باید وقت زیادی برای کانجی صرف کنید.
آواشناسی مبحث دشوار دیگری در زبان ژاپنی است. تلفظ برخی آواها همچون ぢ که بین di و ji تلفظ می‌شود، در زبان ما وجود ندارد. اگر به زبان اسپانیایی یا زبان‌های دیگری که روی حروف صدادار تأکید دارند تسلط دارید، تلفظ ژاپنی کمی برایتان راحت‌تر است. در آواشناسی ژاپنی باید با ۲ عبارت سیلاب و مورا آشنا شوید.
مورا واحدی مشابه هجاست که در زبان ژاپنی استفاده می‌شود. مورا و سیلاب نقش بسیار مهمی در لهجه و گویش‌ها ایفا می‌کنند. زیروبمی صدا در هر مورا اتفاق می‌افتد و نحوه استفاده از زیروبمی ممکن است معنی کلمه را تغیر دهد. مثلا کلمه تک‌سیلابی kan اگر با صدای بم خوانده شود معنی «رسمی» و اگر با صدای زیر خوانده شود معنی «حس» می‌دهد. بهترین راه یادگیری آواها در زبان ژاپنی تمرین و تکرار است. پس از اینکه تلفظ درست هر آوا را آموختید، به همراه کانا آن را حفظ و تکرار کنید.
در زبان ژاپنی با گویش‌های مختلفی روبه‌رو خواهید شد، اما نیازی نیست همه آنها را فرابگیرید. در واقع گویش‌های ژاپنی بسیار با هم متفاوت‌اند و اگر به یکی از گویش‌ها مسلط باشید، احتمالا گویش‌های دیگر را متوجه نخواهید شد. از این رو چندین گویش در نظر گرفته شده‌اند که یکپارچگی بیشتری ایجاد شود. از این گویش‌ها می‌توان به گویش مشترک یا کیوتسوگو و گویش معیار یا هیوجونگو اشاره کرد که بر اساس گویش توکیویی هستند. البته شما گزینه‌های دیگری همچون گویش کانسای نیز خواهید داشت که بیشتر کاربرد غیررسمی دارد.
اولین نکته جالب درباره گرامر ژاپنی این است که طی قرن‌ها ثابت مانده، تغییر چندانی نکرده و نسبتا ساده است. گرامر ژاپنی از ترتیب نهاد + مفعول + فعل یا همان SOV بهره می‌برد. از این رو یادگیری گرامر زبان ژاپنی برای انگلیسی‌زبانان که ترتیب SVO دارند بسیار دشوار است، اما این مسئله برای ما فارسی‌زبانان که ساختاری مشابه با زبان ژاپنی داریم، چندان چالش‌برانگیز نخواهد بود.
تغییرات جمله بیشتر روی فعل انجام می‌شود و این مسئله از دلایل سادگی گرامر ژاپنی است. کلمه‌های ژاپنی جنسیت و تعداد ندارند و به یک شکل استفاده می‌شوند. همچنین در زبان ژاپنی تنها حالت حال و گذشته را داریم. البته حالت‌های دیگری هم وجود دارند، ولی به‌دشواری گرامر زبان‌های دیگر همچون انگلیسی نیستند.
توجه داشته باشید که قواعد سرسختانه‌ای برای حالات رسمی و احترام‌گذاشتن در این زبان وجود دارد. مثلا اگر شخصی رئیسش را خطاب قرار بدهد، جمله‌اش دستخوش تغییراتی می‌شود.
احتمالا یادگیری ژاپنی بیش از زبان‌های دیگر زمان و توان بخواهد. در آموزش زبان ژاپنی یادگیری کانا و تلفظ سیلاب‌ها آسان است، گرامر چندان دشوار نیست و کانجی بسیار سخت است. به یاد داشته باشید یادگیری زبان جدید سخت اما شدنی است و رمز موفقیت در آن تمرین و استمرار است.
حالا که با این زبان آشنا شدید، به‌نظر شما زبان ژاپنی سخته؟
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها