موضاعاتی که این مقاله بیان شده است:
- بازرگانی چیست؟
- مفاهیم و انواع بازرگانی
- وظایف بازرگانی
- انواع خدمات بزرگانی
- واحدهای بازرگانی
-کارت بازرگانی
انسان موجودی است اجتماعی که تداوم حیات وی در قالب تشکیل اجتماعات انسانی میسر بوده و برای تامین نیازهای متنوع خود، اقدام به مبادله با دیگران کرده است و در طول تاریخ آن را رشد و توسعه داده است.
امروزه کار مبادله و امور مربوط به داد و ستد کالاها و خدمات، همزمان با افزایش جمعیت، پیشرفت های علمی و متنوع تر شدن نیازهای جامعه، بسیار وسیعتر و پیچیده تر از گذشته شده است و دامنه وسیعی از فعالیت های انسانی را در بر گرفته است.
هر چند امروزه واژه بازرگانی مترادف با تجارت و مبادله به کار می رود، اما تفاوت هایی با یکدیگر دارند که با ملاحظه تعریف آنها، این تفاوتها بهتر مشخص می شود.
تجارت به طور معمول به خرید و فروش کلان کالا و خدمات کالا و خدمات توسط سازمانهای (شرکت ها) بزرگ اشاره دارد. فروش یا خرید یک واحد کالا توسط مصرف کننده به عنوان معامله تعریف می شود، در حالی که تجارت به کلیه معاملات مربوط به خرید و فروش آن کالا در یک اقتصاد گفته می شود. بیشتر بازرگانی در سطح بین المللی مورد نظر است و نشان دهنده خرید و فروش کالا بین کشور ها است.
فعالیت‌های بازرگانی، اگر به درستی مدیریت شوند، می توانند به سرعت سطح زندگی را در یک کشور بالا ببرند و جایگاه آن را در جهان افزایش دهند. با این حال، هنگامی که تجارت مجاز به اجرا بدون کنترل آن شود، کسب و کارهای بزرگ می توانید بیش از حد قدرتمند شوند و اثر منفی بر شهروندان و به نفع صاحبان کسب و کار ها را می‌توانند تحمیل کنند بسیاری از کشورها وزارت‌های دولتی تاسیس کرده اند که مسئول ارتقا و مدیریت تجارت هستند، مانند وزارت بازرگانی در ایران.
سازمانهای بزرگی که صدها کشور عضو آن هستند، نیز بین المللی را تنظیم می‌کنند. به عنوان مثال، سازمان تجارت جهانی (WTO) و سازمان توافق نامه عمومی تعرفه ها و تجارت (GATT) ، پیشین آن، قوانینی را برای تعرفه های مربوط به واردات و صادرات کالا بین کشورها وضع کردند. این قوانین به منظور تسهیل بازرگانی و ایجاد شرایط برابر برای کشورهای عضو است.
مفاهیم بازرگانی:
از نظر تاریخی دادن جنس و گرفتن کالا از دیگران، مبادله نام دارد. این مفهوم حتی در دورانی که مبادله در آن با پول انجام می شود نیز صادق است.
انجام مبادله و داد و ستد با هدف کسب سود را تجارت می گویند.
به فعالیت هایی که در جریان مبادله کالا و یا خدمات از مرحله تولید (تامین مواد خام، فعالیت های مربوط به ساخت و یا عرضه خدمت و …) تا زمانی که به دست مصرف کننده می رسد (حمل و نقل، توزیع و …)، بازرگانی می گویند.
به کسی گفته می شود که با توجه به شرایط زمانی و مکانی، کار تشخیص نیازها و تولید، کالا و خدماتی را برعهده دارد که عرضه آنها مستلزم صرفه جویی و سودبخشی لازم است.
انواع بازرگانی
1- بازرگانی داخلی : منظور از داخلی یعنی این که هر گونه خدمات و مبادله ی کالایی بین ساکنین کشور صورت گیرد گفته می شود.
2- بازرگانی خارجی: منظور از خارجی یعنی این که هر گونه خدمات و مبادله ی کالایی بین کشور ها صورت گیرد گفته می شود.
3- بازرگانی منطقه‌ای: منظور از منطقه ای در این نوع خیلی به فعالیت های خارجی شباهت دارد اما با تفاوت این که بین یک تا دو کشور در یک محدوده جغرافیایی برای کسب امتیاز و تسهیلات و اهداف مشخص انجام می شود.
اهداف بازرگانی منطقه ای
اهداف مهمی که موجب همکاری های کشورهای منطقه برای بازرگانی منطقه ای می شود عبارتند از:
با توجه به تعریفی که از بازرگانی داشتیم فکر می کنم وظایف آن را بهتر درک کنید و به یک نوع پل ارتباطی با عوامل تولید کالا و مصرف کنندگان است که در کل فعالیت های بازرگانی شامل موارد زیر است:
1. تهیه و تدارک فعالیت های تولیدی و خدماتی
2. سعی و تلاش جهت رساندن کالا به دست مصرف کننده
خدمات بازرگانی به تولیدکننده
همان طور که می دانید تولید کننده برای این که بتواند کالایی را تولید نماید به خرید مواد اولیه، قطعات، ماشین، ابزار و …. نیاز دارد. به همین علت تشخیص و تامین منابع اولیه بر عهده فعالیت ها و خدمات گروه بازرگانی است که به تولید کننده عرضه نماید. و از طرفی هم دل مشغولی های تولید کننده بابت رساندن محصول یا کالا به دست مصرف کننده را رفع می کند.
خدمات بازرگانی به مصرف کننده
با توجه به شناسایی نیاز ها و سلیقه های مشتری، کالا یا محصول برای آن تهیه و عرضه خواهد شد. که در این مسیر برنامه هایی جهت خدمات رسانی بهتر صورت می گیرد.
خدمات بازرگانی به اقتصاد کشور
امروزه اقتصاد در هر کشوری حرف اول را می زند و باعث رونق و پویایی آن می شود بنابراین فعالیت های بازرگانی حول محور سیاست هر کشوری می چرخد.
برای مثال اگر در کشوری ورود کالایی ممنوع باشد صد در صد با واردات آن ممانعت به عمل خواهد آمد که این خود باعث تقویت سیاست و تصمیمات اقتصادی خواهد شد.
و از طرفی اگر صادرات کالا در اولویت تصمیم گیری های سیاسی قرار بگیرد مسلما با اجرای این کار موجب ارتقای اقتصاد کشور خواهد شد و از طرفی هم بین تولید کننده و مصرف کننده با تنظیم فاصله زمانی و مکانی موجب اداره کردن و تنظیم اقتصاد کشور خواهند شد.
تولید ملی در این راستا از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که نیاز به کالا های متنوع افزایش داده خواهد شد و به طور کلی می توان گفت فعالیت های بازرگانی تقسیم بندی خواهد شد و هر تولید کننده ای به تولید کالای ویژه خواهد شد که همین امور باعث می شود اقتصاد کشور رونق یابد.
بازرگانی به طور مستقیم روی اقتصاد و دولت اثر خواهد گذاشت و سود آوری آن موجب ارتقا و رونق آن خواهد شد و بالعکس آن اگر صورت گیرد موجب رکود آن خواهد شد.
فعالیت های اجرایی بازرگانی می تواند به وسیله فرد، گروه و یا سازمان و تشکیلات انجام پذیرد و بصورت خصوصی یا دولتی و یا مختلط اداره گردند که به ویژگی های هر یک از آنها می پردازیم.
این واحدها بوسیله فرد و یا افرادی که قصد همکاری با یکدیگر را دارند، بوجود می آیند. در واحدهای بازرگانی انفرادی، سرمایه گذاری، مسئولیت، تصمیم گیری و نحوه اداره بنگاه به عهده یک نفر است. حوزه فعالیت های آنان محدود، در زمینه رقابتی ضعیف و دوره فعالیت آنها نیز غالبا کوتاه است.
در واحدهای بازرگانی دولتی، تامین سرمایه به عهده دولت است و عوامل اجرایی آن را کارمندان دولت تشکیل می دهند.
هدف از تشکیل این واحدها در مجموع مصلحت و بهبود اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور است.
اهداف مالی
برخی از واحدهای بازرگانی را دولت ها بدان جهت در اختیار خود می گیرند که با استفاده از منابع آن، برای کشور کسب درآمد کنند، مانند شرکتهای بیمه، بانکها، راه آهن، هواپیمایی و … که در ایران دولتی هستند.
اهداف اقتصادی
برخی از واحدهای دیگر که زیر نظر دولتها فعالیت می کنند با هدف صرفا اقتصادی و تقویت بنیه تولیدی کشور اداره می شوند و البته ممکن است در بعضی از مواقع نیز متضرر شوند، اما چاره ای نیست. زیرا وجود آنها در اقتصاد کلان کشور موثر و ضروری است و بخش خصوصی نیز توان و امکان سرمایه گذاری در آنها را ندارد، مانند احداث کارخانه های بزرگ صنعتی از قبیل ذوب آهن، تولید فولاد، استخراج معادن، پالایشگاه های پتروشیمی و نیروگاه های برق.
اهداف اجتماعی
واحدهای دیگری نیز وجود دارند که دولتها اداره آن را به عهده می گیرند و هدف از تصدی آنها اهداف اجتماعی و رفاه عمومی است مانند موسسه های درمانی و بهداشتی، موسسه های آموزشی و تربیتی، سازمان بهزیستی، پست و تلفن و …
چالش های واحدهای بازرگانی دولتی
در مورد واحدهای بازرگانی دولتی همواره این اختلاف نظر وجود داشته که برخی، دخالت دولتها را در امور اقتصادی مفید می دانند و برخی دیگر دولتها را تاجر و صنعتگر خوبی نمی دانند.
دلایلی که منتقدان حضور دولت در فعالیت های اقتصادی بیان می کنند، این است که تجارب عملی نشان داده است که موتور محرکه فعالیت های اقتصادی «منفعت شخصی» است و آزادی برای فعالیت اقتصادی موجب می شود که مردم برای انتخاب شغل و تولید هر نوع کالایی که انتخاب می کنند، محدودیتی نداشته باشند.
همین امر سبب می گردد تا حداکثر سعی و تلاش خود را به عمل آورند و سطح تولیدات را بالا برند و در نتیجه با دنبال کردن منفعت شخصی، موجبات منافع طبقات مختلف اجتماعی را فراهم آورند.
در عوض طرفداران مداخله دولت در امور اقتصادی، می گویند که تجربه های تاریخی نشان داده است که تعقیب منافع خصوصی افراد منجر به تامین منافع اجتماعی نمی شود و لذا نمیتوان به امید اینکه عدم دخالت دولت موجب سامان یافتن اوضاع اقتصادی می شود منافع جامعه را قربانی منافع خصوصی نمود.
در واحدهای بازرگانی مختلط ، قسمتی از سرمایه را دولت و قسمتی دیگر را بخش خصوصی تامین می کند .
مثلا در یک بانک که با سرمایه مشترک دولت و بخش خصوصی تاسیس می شود ممکن است ۶۰ درصد سهام از آن دولت و مابقی توسط بخش خصوصی تامین شده باشد.
دولت ها سعی می کنند در ایجاد چنین واحدهایی همیشه بیش از ۵۱ درصد سهام را در دست داشته باشند تا بتوانند بر آنها اعمال مدیریت کنند.
همانطور که از نام کارت بازرگانی مشخص است برای امور بازرگانی و تجارت مورد استفاده قرار می گیرد. اشخاص حقیقی و حقوقی که کارت بازرگانی دارند ، با توجه به قوانین گمرکی می توانند از این کارت به عنوان مجوز در زمینه صادرات و واردات کالا استفاده کنند.
براساس ماده 2 قانون صادرات و واردات تصویب شده در سال 72 ، به اشخاصی حقیقی و حقوقی که دارای کارت بازرگانی هستند ، اجازه تجارت خارجی داده می شود.
شخص حقیقی که این کارت دارد به عنوان تاجر شناخته می شود. تجار در زمینه صادرات و واردات از امتیازات خاص تری نسبت به افراد عادی دارند.
در صورتی که شخصی که این کارت را دارد بخاطر تجارت مجبور باشد سفرهای متعددی داشته باشد، برای وی ویزای تجاری صادر می شود (این مورد با توجه به قوانین و مقررات هر کشور متفاوت خواهد بود)
دارنده کارت می تواند در اتاق های بازرگانی عضو شود.
دارنده این کارت می تواند نام و علائم تجاری غیر فارسی (لاتین) را ثبت کند
امکان واردات کالا از مناطق آزاد کشور به داخل مرزهای کشور از دیگر مزیت های داشتن کارت است.
با توجه به زمینه فعالیت دارای انواع مختلفی است
1-کارت بازرگانی تجاری: تمام کسانی که این نوع کارت را دارند اعم از اشخاص حقیقی و حقوقی می توانند در صادرات و واردات فعالیت کنند.
2-کارت بازرگانی خدماتی: دارندگان این کارت فقط می توانند در زمینه فعالیت خود واردات کالا داشته باشند.
3-کارت بازرگانی موردی: اشخاصی که قصد دارند فقط یکبار کالاهای خود را ترخیص کنند باید از این کارت استفاده کنند.
4-کارت بازرگانی تولیدی/ صنعتی: اشخاصی که این کارت را دارند می توانند فقط تجهیزات کارگاهی و مواد اولیه مورد نیاز صنعت خود را وارد کنند و پس از اینکه نیازشان رفع شد اقدام به تولید نمایند.
براساس قانون برای انجام برخی امور نیازی به داشتن این کارت نیست. موارد معافیت داشتن این کارت براساس قانون موارد زیر است:
* مچکریم *
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها