خوبان جهان صید توان کرد به زر

ایام شباب است شراب اولیتر

از چرخ به هر گونه همی‌دار امید

با می به کنار جوی می‌باید بود

چون غنچهٔ گل قرابه‌پرداز شود

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد

نی دولت دنیا به ستم می‌ارزد

اول به وفا می وصالم درداد

نی قصهٔ آن شمع چگل بتوان گفت

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت