درهم تنیدگی کوانتومی تک ذره ای، اشتباه دیگر اینشتین

 در هم تنیدگی کوانتومی یا بقول اینشتین “تأثیر شبح وار از فاصله”برای یک ذره، شکل عجیبی از این پدیده است که می تواند کمک شایانی به پیشرفت ارتباطات و کامپیوترهای کوانتومی کند. برخلاف درهم تنیدگی کوانتومی معمول، که شامل دو ذره در جایگاه های متفاوت می باشد، تک ذره در هم تنیده دارای تابع موجی است که در فاصله زیادی پخش شده است، اما به هیچ وجه در بیش از یک مکان وجود ندارد. محقق لوسی اینگام گفت: « به دیگر سخن، تک ذره درهم تنیده تنها می تواند در زمانی مشخص در یک مکان باشد، اما قابلیت قرارگیری در فاصله ای بسیار وسیع را دارد. هنگام اندازه گیری ذره، تابع موجش بطور آنی در یک مکان ثابت فرو می ریزد.»

تاکنون چنین پدیده ای عملاً مشاهده نشده بود، حال با آشکارسازهای هموداین (homodyne detectors) – که ویژگیهای موجی شکل را اندازه می گیرند – فروریختن غیرموضعی تابع موج یک ذره موفقیت آمیز بوده است. انتشار نتایج این آزمایش در مجله نیچر توصیفی از چگونگی شکافتن یک فوتون بین دو آزمایشگاه در ژاپن و استرالیا را ارائه می کند. آنها سپس نشان دادند که انتخاب اندازه گیری آنها در یک آزمایشگاه تغییری واقعی در حالت کوانتومی موضعی در آزمایشگاه دیگر ایجاد کرد. این دستاورد اثبات کرد که اظهارات ۹۰ سال پیش ایشنتین با این مضمون که ‘درهم تنیدگی تک ذره ای، شاهدی بر عدم کارایی مکانیک کوانتومی است’، صحت ندارد! نتایج این پژوهش در Nature منتشر شده است.