آیا کرم چاله ها، امکان سفر در زمان را میسر میکنند؟

او مدعی است که چنانچه یک کرم چالۀ باریک (Wormhole ) بتواند برای مدت زمان کافی باز باقی بماند انسان میتواند از طریق پالس های نوری پیغام خود را در زمان ارسال کنند. به نظر میرسد که این نظریه یک داستان علمی تخیلی باشد، اما نظریه ی کرم چاله ها اولین بار توسط محاسبات آلبرت اینشتین مطرح شده است. کرم چاله ها تونل هایی فرضی از بافت فضا _زمان هستند که میتوانند میانبرهایی برای سفرهای طولانی مدت درون جهان را ایجاد کنند. مشکل این نظریه آن است که اگر کرم چاله ها وجود داشته باشند، نمیتوانند برای مدت زمان زیادی باز و پایدار باقی بمانند تا انسان یا حتی ذره ی نوری بتواند از آنها عبور کنند. امایک مطالعه ی جدید در دانشگاه کمبریج اظهار داشته است که بعضی از کرم چاله ها میتوانند برای مدت زمان کافی، پایدار بمانند تا پیام را به زمان گذشته یا آینده ارسال کنند.

در سال ۱۹۸۸ فیزیکدانی به نام کیپ ثورن (Kip Thorne)  از انستیتوی صنعتی کالیفرنیا اظهار داشت که کرم چاله ها را میتوان با استفاده از انرژی منفی ای تحت عنوان انرژی کازیمیر (Casimir energy) باز نگه داشت. مطابق با فیزیک مدرن، خلا مملوء از امواج الکترومغناطیسیِ در حال نوسان با طول موج های متفاوت است که انرژی عظیمی را تولید میکنند که معمولا برای بشر قابل رویت نیست. بین دو صفحه ی موازی در فضا، برخی از امواج انرژی ممکن است بیش از اندازه بزرگ باشند و برای ایجاد انرژِی منفی مناسب نباشند.

مقاله ی اخیر پروفسور لوک بوچر بر پایه ی این نظریه است که اگر کرم چاله ها بسیار طولانی تر از ضخامتشان باشند مقدار انرژِی منفی ای که بطور طبیعی درونشان وجود دارد، میتواند در حدی باشد که به آنها این اجازه دهد بیشتر از حد طبیعی شان پایدار بمانند. از آنجاییکه انتهای هر کرمچاله میتواند در هر نقطه ای از زمان باشد، در صورت اثبات تئوری پروفسور بوچر ، یک پیام میتواند در هر نقطه ای از فضا – زمان ارسال شود. تمامی این بحث ها در حد تئوری است، اما امکانش میتواند بسیار جذاب باشد …