همچنان که مسافرت هوایی خسته کننده می شود، این ایده که به سادگی داخل اتاقکی در یک سمت دنیا پرت شوید و دوباره در سمت دیگر دنیا ظاهر شوید بسیار جذاب تر می نماید. به هر حال، موانع تکنیکی بسیار زیادی در این راه وجود دارند؛ شاید شدنی باشد که یک تکه بسیار کوچک را دورنوردی کنیم، مانند یک ویروس، اما برای هر چیز بزرگتری محدودیت های فیزیکی وجود دارند که به آن معنی است که ضروری است تا انتقال به صورت ذره به ذره صورت گیرد.
حتی جدا از ناتوانی ما برای دستکاری دقیق ماده در آن سطح، ابعاد موضوع شگفت انگیز است. بدن یک انسان شامل حدود ۷ ضرب در ۱۰ به توان ۲۷ اتم است (به معنای ۱ با ۲۷ صفر جلویش). تصور کنید که شما بتوانید یک تریلیون اتم را در هر ثانیه پردازش کنید، هنوز هم ۷ ضرب در ۱۰ به توان ۱۵ ثانیه طول می‌کشد تا تمام شخص را اسکن کنید که ۲۰۰ میلیون سال است!
همچنین مقدار شگرفی داده باید ارسال شود که هزینه انرژی بالایی دارد.یک تخمین محافظه کارانه آن را حدود ۱۰ به توان ۱۲ گیگاوات ساعت، دانسته است. گنجایش نیروگاه بریتانیا سال گذشته ۸۳ گیگاوات بود،پس دورنوردی یک انسان توان تولیدی بریتانیا در طی بیش از یک میلیون سال را مصرف می کند.
نکته مهم دیگر اینجاست: حتی اگر انجام آن شدنی باشد مسافران برای استفاده از دستگاه دورنوردی بی میل و مردد خواهند بود. به یاد داشته باشیدکه این کار شما را از نقطه A به B منتقل نخواهد کرد. در عوض شما را تکه تکه می کند، اتم به اتم بدن شما را تجزیه می کند و یک کپی یکسان می سازد. بلی، «شمای دورنوردی شده» از دید دیگران کاملا مانند شما به نظر می رسد، با همان اندیشه ها و خاطره ها.
اما آن یک کپی خواهد بود و شما از بین خواهید رفت. برای مطالعه بیشتر در زمینه دورنوردی مقاله «گذار دورنوردی از تخیل به واقعیت!» راهگشا خواهد بود.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها