نظریه گرانش جدید ورلیند آزمون نخست را پشت سر گذاشت

گرانش باعث خمیدگی فضا می شود، همین اثر که به همگرایی گرانشی معروف است موجب می شود نور کهکشان های پس زمینه دچار اندکی تحریف شود. اخترشناسان از این اثر می توانند توزیع گرانش در کهکشان پیش زمینه ای را اندازه گیری کنند. با این حال، اخترشناسان در نتیجه گیری های خود به این نتیجه رسیدند که در فواصلی که تا صدها برابر از شعاع کهکشان بزرگ تر است، نیروی گرانش بسیار قوی تر از آنچه که نظریه گرانش اینشتین پیش بینی می کند، میباشد.

نظریه فعلی تنها زمانی کارساز واقع می شود که ذرات نامرئی(اصطلاحاً ماده تاریک) افزوده شوند. اکنون ورلیند مدعی شده است که نه تنها می تواند ساز و کار ورای گرانش را با روش جایگزین خود به جای نظریه اینشتین توضیح دهد، بلکه از منشأ گرانش اضافی رازآلود هم رونمایی کند که اخترشناسان آن را به ماده تاریک نسبت می دهند.

نظریه جدید ورلیند بر پایه جرم ماده مرئی به پیش میزان گرانش می پردازد. برُوِر با در نظر گرفتن جرم مرئی کهکشان ها، پیش بینی ورلیند را در خصوص ِ گرانش ۳۳۶۱۳ کهکشان محاسبه کرد. او این پیش بینی را با توزیع گرانش اندازه گیری شده با روش همگرایی گرانشی مقایسه نمود تا نظریه ورلیند را بیازماید. بر اساس نتایج بدست آمده، پیش بینی های او مطابقت خوبی با توزیع گرانش مشاهده شده دارند اما او تاکید می کند که ماده تاریک می تواند عامل کلیدی برای توضیح نیروی گرانشی اضافی باشد.

با این حال، جرم ماده تاریک پارامتری آزاد است که باید با مشاهدات تنظیم گردد. نظریه ورلیند زمینه را برای پیش بینی مستقیم بدون نیاز به پارامترهای آزاد فراهم می نماید. هنوز بسیاری از مشاهدات را نمی توان با نظریه جدید توضیح داد، پس مسئله ماده تاریک به قوت خود باقیست. نحوه تکمیل و توسعه نظریه و انجام آزمایش های بیشتر بر روی آن باید در دستور کار قرار گیرد. بی شک، نتیجه این آزمایش اول جالب توجه بنظر می رسد. جزئیات بیشتر این پژوهش در “یادداشت های ماهانه انجمن نجوم سلطنتی” منتشر شده است.