وقتی ورزشکار پیشرفت می‌کند باید شرایط برای پیشرفت‌های بعدی هم فراهم باشد، نه اینکه بگوییم با همان وضعیت چهار سال قبل بمان و برای تیم ملی بجنگ. خیلی راحت به یک کشور دیگر می‌رود و به ورزش حرفه‌ای‌اش می‌پردازد. قبل از این فیروزجا کی بود اصلا؟
«به پهلوان‌زاده توصیه شده نیاید» این خبری بود که از روز‌های گذشته و پس از آغاز ثبت‌نام از کاندیدا‌های ریاست فدراسیون به گوش می‌رسید. در ماه‌های اخیر جنجال‌ها آنقدر فدراسیون شطرنج را احاطه کرد که سرانجام این ورزش به تیتر برخی رسانه‌ها تبدیل شد. مهاجرت علیرضا فیروزجا، مبینا علی‌نسب، درسا درخشانی، الشن مرادی و چند ورزشکار دیگر در کنار استعفای سارا خادم‌الشریعه از تیم ملی باعث شد پهلوان‌زاده به‌شدت تحت‌فشار قرار بگیرد و درنهایت قید حضور در انتخابات را بزند. حالا شادی پریدر، احمد گواری (سرپرست فدراسیون ورزش‌های همگانی)، محمدابراهیم مداحی، حسین مطیع، رضا شیرین‌آبادی‌فراهانی، شاهرخ نورونی، ایمان امیدوارطهرانی، محمدرضا خورشیدی و یاشار ناصری برای ریاست فدراسیون شطرنج کاندیدا شده‌اند، اما هنوز نتیجه احراز صلاحیت آن‌ها مشخص نشده و به نظر می‌رسد رقابت اصلی مربوط به شادی پریدر و احمد گواری است. ثبت‌نام نکردن مهرداد پهلوان‌زاده در انتخابات، اما شائبه‌برانگیز بود، برخی می‌گویند به او توصیه شده نیاید و در کنار فدراسیون باشد، نه در راس آن! گفت‌وگوی «فرهیختگان» با مهرداد پهلوان‌زاده را در ادامه می‌خوانید.
ابتدا صراحتا بگویید به شما مبنی بر شرکت یا عدم‌شرکت در انتخابات توصیه شده است؟
توصیه‌های زیادی کرده‌اند که بیا یا نیا، اما علنا توصیه‌ای نشده است.
براساس برخی شنیده‌ها وزارت ورزش و جوانان از شما خواسته قید حضور در انتخابات را بزنید.
این حرف‌ها زیاد است، برخی می‌گفتند بعد از ماجرای مهاجرت ورزشکاران استعفا بده، اما من قبول نکردم، نه آن روز توصیه‌ای شد که برو و نه امروز توصیه‌ای شده که نیا.
اسامی کاندیدا‌ها را شنیده‌اید؟
برخی از آن‌ها را می‌شناسم، اما برخی دیگر را خیر. البته صرف ثبت‌نام کافی نیست و باید تایید صلاحیت شوند و رای بیاورند. این یعنی هرکسی اسم نوشته، لزوما رئیس بعدی نیست.
بحث مهاجرت را مطرح کردید، قبول دارید حاشیه‌های فدراسیون در ماه‌های اخیر بسیار زیاد بود؟
ابتدا اجازه بدهید از فعالیت‌هایم در فدراسیون بگویم و متوجه شوید چرا حاشیهها زیاد بود. ابتدا باید بدانید وقتی تیمی پیشرفت می‌کند حاشیه‌هایش بیشتر می‌شود. قبلا نمی‌دانستند چرا برخی تیم‌های فوتبال قوی‌تر هستند و برخی ضعیف‌تر. با استفاده از ابزار خاصی میزان دوندگی‌ها مشخص شد و متوجه شدند بازیکن تیم‌های قوی‌تر بیش از ۱۰ کیلومتر می‌دود و تیم‌های ضعیف‌تر ۶-۵ کیلومتر. من در فدراسیون روزانه ۱۴ ساعت کار می‌کردم و تمام فعالیت‌های اقتصادی‌ام را کنار گذاشته بودم. وقتی پیشرفت کردید نمی‌توانید با همان شرایط قبلی کار کنید. فکر می‌کنید بودجه ما چقدر بود؟
احتمالا حدود ۲ میلیاردتومان.
ما یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان بودجه می‌گرفتیم و ماهیانه ۱۰۰ میلیون تومان حقوق می‌دادیم؛ این یعنی در خوشبینانه‌ترین حالت ۳۰۰ میلیون تومان برایمان باقی می‌ماند و یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان حقوق می‌دادیم. با کدام پول کار کنیم؟ ما شطرنج را از رنکینگ ۵۱ به ۲۰ جهان رساندیم، اما بودجه‌مان افزایش پیدا نکرد. کشوری مثل قطر می‌آید در فوتبال سرمایه‌گذاری می‌کند، مربی خارجی می‌گیرد، بهترین زمین‌ها را می‌سازد و درنهایت قهرمان آسیا می‌شود. در شطرنج هم همین است، باید سرمایه‌گذاری کنید تا پیشرفت کنید. تیمی با رنکینگ ۲۰ دنیا نمی‌تواند همان‌گونه که تیم ۵۱ دنیا کار می‌کرد، کار کند. بودجه بیشتری می‌خواهد.
جدایی چند بازیکن تیم ملی و در راس آن‌ها فیروزجا البته تیر خلاص به پیکر فدراسیون بود و فشار زیادی به شما وارد کرد. شاید اگر شرایطی برای حفظ او درنظر می‌گرفتید می‌توانستید فضا را مدیریت کنید.
علیرضا فیروزجا قبل از ما کی بود اصلا؟ این ما منظورم شخص من نیست، تیمی است که آن‌ها را مدیریت کرده‌ام. فیروزجا حالا که رفته، شده نابغه شطرنج. مگر می‌شود یک بازیکن پیشرفت کند و بالا برود، اما برای او زحمتی کشیده نشود؟ ما بستری فراهم کردیم که مسابقات مختلفی برگزار شود و از دل این مسابقات، ورزشکاران‌مان را باتجربه‌تر کردیم که حالا می‌توانند پنجه در پنجه بزرگان جهان بیندازند. سطح بازیکنان بالاتر رفته، اما بودجه فدراسیون تغییری نکرده، وقتی به بازیکنت پول ندهی، می‌رود. در آلمان هم همین‌طور است، بازیکنان‌شان پول بیشتری می‌گیرند و می‌روند. دیگر نمی‌توان با شرایط چهار سال قبل، فدراسیون را مدیریت کرد.
این مهاجرت‌ها به غرور ملی‌مان برمی‌خورد. همان‌طور که قبلا در کشتی و تکواندو هم ورزشکاران‌مان وقتی پرچم سایر کشور‌ها را روی دست می‌گرفتند، به غرورمان برمی‌خورد.
برای پیشرفت باید دید مدیران چقدر می‌خواهند هزینه کنند. ما الان بازیکنی به اسم علیرضا پورآقابالا داریم که از نظر استعدادی برتر یا نهایتا مساوی علیرضا فیروزجاست. اما چه کسی به او توجه می‌کند؟ چند سال دیگر هم کنکور می‌دهد و می‌رود یک رشته دانشگاهی. مثل بقیه استعداد‌هایی که از دست رفته‌اند، اما شما می‌توانید رئیس دانشگاه شریف را به‌خاطر مهاجرت دانشجویانش مواخذه کنید؟ قطعا خیر. وقتی ورزشکار پیشرفت می‌کند باید شرایط برای پیشرفت‌های بعدی هم فراهم باشد، نه اینکه بگوییم با همان وضعیت چهار سال قبل بمان و برای تیم ملی بجنگ. خیلی راحت به یک کشور دیگر می‌رود و به ورزش حرفه‌ای‌اش می‌پردازد. قبل از این فیروزجا کی بود اصلا؟ مگر کم استعداد‌هایی داریم که می‌آیند و تصمیم می‌گیرند بروند؟
منبع: فرهیختگان
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها