(تصاویر) آشوریان نگران آینده در ترکیه

سرزمین‌های جنوبی شرقی ترکیه محل زندگی آبا و اجدادی آشوریان به شمار می‌رود. با این حال آنها نگران‌ آینده آشوریان و ادامه حیات‌شان در ترکیه هستند.

آشوریان ساکن ترکیه نگران فردایشان هستند. جمعیت آنها در ترکیه رو به کاهش است. در روستاها برای به جا آوردن آیین‌های مذهبی کمبود کشیش دارند. نسل جوان روستاها را ترک می‌کنند و علاقه‌ای به ماندن در آنجا ندارند.

پارس لاین ، سرزمین‌های جنوبی شرقی ترکیه محل زندگی آبا و اجدادی آنها به شمار می‌رود. با این حال آنها نگران‌ آینده آشوریان و ادامه حیات‌شان در ترکیه هستند. کلیسای تاریخی مور بهنام کرکلار در استان ماردین در جنوب شرقی ترکیه محل عبادت و گردهمایی آشوریان است.

در داخل کلیسای متعلق به قرن سیزدهم میلادی در جنوب شرقی ترکیه، ده ها زن و مرد مسیحی آشوری مشغول برگزاری آیین دعای روز یکشنبه خود هستند. این زنان و مردان آشوری حالا از جمله 4 هزار شهروند آشوری به شمار می‌آیند که در ترکیه زندگی می‌کنند. آن هم پس از اینکه اجدادشان به دنبال خشونت و فقر مجبور شدند این کشور را در قرن بیستم ترک کنند.

 آشوریان، کلدانی‌ها، آرامی‌ها و سُریانی‌ها اقوامی هستند که ریشه آن‌ها به مردمان سامی بین‌النهرین باستان می‌رسد. آنها به زبان آشوری سخن می‌گویند و مذهب‌شان مسیحی است. منطقه زندگی بومی آشوریان در حال حاضر در شمال عراق، جنوب شرقی ترکیه، شمال شرقی سوریه، استان‌های مرکزی و شمال غربی ایران واقع شده ‌است.

خبرنگار خبرگزاری فرانسه پیش از شیوع ویروس کرونا در ترکیه به این منطقه سفر و در گفت‌‌وگو با مردم گزارشی تهیه کرده است.

یوانون آکای از ساکنان آشوری روستای گولگوز می‌گوید: واقعیت اینکه از سیصد خانوار در این روستا الان به سه خانوار تقلیل یافتیم و این به معنای پایان کار ماست، ما رو به محو شدن هستیم. معتقدم اگر آنها [دولت] بخواهد که مردم اینجا بمانند برای این کار پشتیبانی لازم را انجام می‌دهد، اگر می خواهند که ما با هم زندگی کنیم باید بالاخره از جایی شروع کنند.

سونیا آکا، از دیگر ساکنان روستای گولگوز در ماردین است و می‌گوید: به پسرم گفته بودم همینجا ازدواج خواهی کرد، همینجا برایت خانه‌ درست می‌کنیم اما او نمی‌خواهد. چرا که دیگر هیچ کسی اینجا باقی نمانده است. آنها نمی‌خواهند اینجا بمانند چرا که هیچ دوستی ندارند؛ شهر خالی شده است.

اِوگیل تورکر، رئیس انجمن آشوریان ترکیه نیز می‌گوید: آشوریان چنین نیازی را احساس می‌کنند، ما در باره آن صحبت می‌کنیم و تلاشمان این است که این مشکل را برطرف کنیم، در بسیاری از روستاها دیگری خبری از کشیش نیست. این درست نیست. آشوری ها عادت دارند روزی دو بار به کلیسا بروند. و روزهای یکشنبه. این برای ما بسیار مهم است.