سختی های «رستم هند» در راه مبارزه با کرونا

من به غیر از اینکه به آتش نشانی و کارکنان فضای سبز شهرداری ۳۰۰ ماسک دادم، ۵ هزار ماسک هم به دست مردم رساندم. به غیر از این به بهزیستی و انجمن نابینایان و ناشنوایان هم ماسک رساندیم. متأسفانه بعضی‌ها در کار خیر هم سنگ اندازی می‌کنند.

مبارزه برای نابودی ویروس کرونا همچنان در سراسر دنیا ادامه دارد و در کشورمان هم بسیاری از مردم با ماندن در خانه‌های خود، برای جلوگیری از شیوع کرونا تلاش می‌کنند. در این میان، ورزشکاران هم در گروه‌های مختلف، در حال امدادرسانی به بیماران هستند. یکی از این ستاره ها، پویا رحمانی دارنده مدال طلای کشتی ساحلی سال ۲۰۱۹ بازی‌های ساحلی جهان است که اقدامات زیادی را در زادگاه خود بابل انجام داده است.

او در خصوص اینکه چطور تصمیم به امدادرسانی به همشهریان خود گرفت، گفت: «استارت این موضوع از آنجا رقم خورد که من برای تهیه ماسک به داروخانه مراجعه کردم و با اینکه در بابل همه من را می‌شناسند و آشنا هستم، ولی نتوانستم ماسک و دستکش تهیه کنم. این شد که خودم تصمیم گرفتم به اتفاق ۲ نفر از دوستان ماسک تهیه کنیم. برای همین پیش شهردار بابل رفتم و گفتم می‌خواهیم مواد ضدعفونی و ماسک تهیه کنیم و شهرداری هم اعلام کرد که مشکلی نیست و ما را حمایت می‌کند. این شد که چند خیاط گرفتم و با چند کارخانه پارچه بافی هم صحبت کردم و شروع به تولید ماسک کردیم. مواد ضدعفونی را هم شهرداری تهیه می‌کرد و ما فقط بسته‌بندی می‌کردیم. به این ترتیب که روزانه هزار لیتر مایع ضدعفونی کننده به ما می‌دادند و ما در هزار بطری یک لیتری می‌ریختیم. این کار هم خیلی سخت است. چون بوی خیلی بدی دارد و اذیت می‌کند. در ادامه دیدیم که کمک‌های مردمی هم رسید؛ یکی ۲۰ هزار تومان و دیگری ۵۰ هزار تومان می‌داد. در این شرایط، در کنار ماسک و ویتامین C. و محلول ضدعفونی کننده، مایع دستشویی هم تهیه کردیم.»

در این بین اتفاقی که افتاد این بود که حساب بانکی رحمانی هم مسدود شد. او در این خصوص گفت: «دومین روزی که من این کار را شروع کردم، نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که از طرف دادستانی نامه آمد که حساب من مسدود شده است. در حالی که من زیر نظر شهرداری و شورای شهر بابل فعالیت می‌کردم و آن‌ها خودشان به من گفتند که وقتی شروع کردی، کمک‌های مردمی را بگیر و با آن جلو برو. من به غیر از اینکه به آتش نشانی و کارکنان فضای سبز شهرداری ۳۰۰ ماسک دادم، ۵ هزار ماسک هم به دست مردم رساندم. به غیر از این به بهزیستی و انجمن نابینایان و ناشنوایان هم ماسک رساندیم. متأسفانه بعضی‌ها در کار خیر هم سنگ اندازی می‌کنند. آن موقع که حسابم بسته شد، بیست و هشتم بود و بانک‌ها هم بعد بسته شد. برای همین یک حساب دیگر معرفی کردم.»

حضور ورزشکاران در این مدت چشمگیر بوده و کشتی گیران دیگری مثل رسول خادم و کمیل قاسمی هم کمک‌هایی به مردم استان گیلان داشتند. این کشتی گیر جوان در این خصوص چنین نظر داد: «من با خودم فکر کردم که اگر ما قدمی برنداریم، درست نیست. مردم هم به من ورزشکار اعتماد می‌کنند. آقای خادم و قاسمی و دیگر بچه‌ها مثل عباس طحان، اصغر بذری، احسان لشگری و حسن رحیمی که خیلی وقت است این کار‌های خیرخواهانه را آغاز کرده اند و به عنوان مؤسسه خیریه خادمین حضرت علی ابن ابی طالب (ع) به مردم خصوصاً در استان سیستان و بلوچستان کمک می‌کنند و استارت کارشان هم از سیل استان گلستان در سال ۹۸ زده شد.»

رحمانی که برای حضور در مسابقات «رستم» هند راهی این کشور شده بود، توانست در سومین دوره این رقابت‌ها به مقام اول رسیده و عنوان «رستم» هند را به خود اختصاص بدهد. رستم در فرهنگ اساطیری ایران هم جایگاه خاصی دارد. او درباره اینکه با این کمک ها، منش رستم را دنبال می‌کند و حالا این کار برای او لذتبخش‌تر است یا عنوان رستم هند، چنین واکنشی داشت:
«بله وقتی به خانه پیرزنی می‌روم و سبد کالا را از دستم می‌گیرد و دعایم می‌کند و چشمانش پر اشک می‌شود، قطعا این برایم ارزشمندتر از کشتی و کشتی گرفتن و کسب عنوان رستم هند است. من قبلا این شرایط را حس نکرده بودم، ولی حالا که در این شرایط قرار گرفته ام، بیشتر دوست دارم در این کار‌ها باشم. واقعاً وقتی می‌بینی مردم خوشحال می‌شوند، یک حس و حال خاصی به آدم دست می‌دهد. یک جایی رفتیم که از یک خانواده ۵ نفره، ۴ نفرشان معلول بودند و به نظرم کمک به این افراد ارزشمند است.»

توصیه همه مسئولان، پزشکان و ستاره‌های ورزش و هنر این است که مردم در خانه‌های شان بمانند تا زنجیره شیوع کرونا قطع شود. رحمانی در این باره هم صحبت کرد: «از افرادی که بی دلیل از خانه‌های خود بیرون آمدند و به مسافرت رفتند بگذریم، باید به این موضوع توجه داشت که گروهی از مردم هستند که نمی‌توانند در خانه بمانند. چون باید کار کنند و اگر بیرون نیایند، مخارج زندگی شان را نمی‌توانند تامین کنند. بقیه که بی‌دلیل بیرون می‌آیند، در حق خودشان، خانواده شان و مردم ظلم می‌کنند. چون همه با هم برابر هستیم و باید به سلامتی هم کمک کنیم.»