تحریم با طعم کرونا

قدرت مظاهری؛ "تحریم با طعم کرونا"

قدرت مظاهری؛ با اوج گیری بحران کرونا در ایران و تشدید تبعات تحریم‌ها، هشت کشور مستقل جهان طی نامه‌ای مشترک به دبیرکل سازمان ملل متحد خواستار رفع تحریم‌های یکجانبه‌ی ایالات متحده آمریکا علیه ایران شدند. جدای از این درخواست، افکار عمومی و رسانه‌ای جهان و برخی رسانه‌های رسمی آمریکا نیز ضمن هشدار به دولت این کشور، خواهان بازنگری در وضع این رویه گردیدند.

اپیدمی کرونا ویروس که بعنوان تهدیدی بیولوژیک اکثریت قریب به اتفاق کشور‌های جهان را در تاج‌های خود درگیر و گرفتار کرده است، در صورت عدم هماهنگی و همکاری بین المللی و فرامرزی می‌تواند سرعت شیوع بیشتری گرفته و دامنه‌ی تلفات خود را در کوتاه مدت افزایشی خیره کننده دهد

تعامل و همکاری کشور‌ها بعنوان اعضای مشترک جامعه‌ی جهانی، اما قادر است با اتکاء به توان علمی، سیاسی و اقتصادی خود بر این تهدید غلبه کرده و دامنه‌ی شیوع و گسترش آن را کم و کمتر نماید.

تحریم‌های ایالات متحده آمریکا علیه ایران اگر به دور از ابعاد و زوایای سیاسی آن مورد مداقه و بررسی قرار گیرد، علیرغم شعار‌های دولت آمریکا مبنی بر حمایت‌های بشردوستانه و پاسداشت حقوق بشر، نه تنها نگاه ملاطفت آمیزی به بشریت و حقوق بشر نداشته، بلکه موجبات خدشه بر این اصول اساسی حقوق بین الملل را نیز فراهم آورده است.

تحریم‌های اقتصادی که موجب اختلال در روند تامین دارو و تجهیزات پزشکی و درمانی گردیده اند از سویی و وضع تحریم‌های جدید در شرایط حاضر نوعی دهن کجی به تعامل جهانی برای رشد و حرکت دومینویی این ریزویروس در سطح جهان محسوب می‌شود.

چنین بنظر می‌رسد که حاکمیت‌های جهان، مجموعه‌ی قوانین وضعی در حقوق بین الملل را صرفا در هیاهوی نشست‌های جهانی خصوصا نشست سالانه‌ی مجمع عمومی سازمان ملل متحد پاراف و احصاء کرده و در سایر موارد با قوانینی که خود آن را وضع نموده اند، غریبه و بیگانه‌اند.

نمونه‌ی بارز آن شعار‌های کلیشه‌ای دولتمردان بزرگترین و قدرتمندترین حاکمیت جهان در باب حمایت از اصول اولیه حقوق بشر می‌باشد، اما در بزنگاه‌های حساسی که بایست تک تک افراد بشر به دور از حب و بغض‌های سیاسی مورد حمایت قرار گیرند، تمامی آن شعار‌ها تحت‌الشعاع روابط سیاسی قرار گرفته و با پر رنگ شدن حاکمان کشور‌ها، بشر و بشریت در سایه‌ی سنگین آن‌ها محو و فراموش می‌گردند.

اپیدمی کرونا و فراگیری جهانی آن تنها تهدید چین، ایران، ایتالیا، اسپانیا و چند کشور محدود دیگر نیست. کرونا مسلسلی است که همه‌ی ابناء بشر را مورد هدف قرار داده و قاره، کشور و یا شهر و دیار خاصی را نمی‌شناسد. با همه‌ی این احوالات، اما انگار هنوز که هنوز است دولتمردان ایالات متحده جهت جلوگیری از رشد فزاینده‌ی این ویروس به ساختار دومینویی آن اعتقادی نداشته و می‌پندارند در سیاره‌ای دیگر زندگی می‌کنند و از شر اثر پروانه‌ای آن در امان خواهند بود.

آمریکایی‌ها ضرب المثلی قدیمی دارند که می‌گوید: "ما آمریکایی‌ها از دو چیز متنفریم؛ از تبعیض نژادی و از سیاهپوستان!" شاید نسخه‌ی جدید‌تر این طنز فراموش شده این باشد که در زمانه‌ی حاضر دولتمردان ایالات متحده به دو چیز به شدت علاقمندند؛ حقوق بشر و جنایت علیه بشریت!