واترپلوی ایران در حالی بعد از 44 سال، طلسم بی‌مدالی این رشته در آسیا را شکست که این امید را داشت سهمیه شرکت در بازی‌های المپیک 2020 توکیو را به دست آورد. مسابقات انتخابی قاره آسیا قرار بود اواخر سال گذشته برگزار شود که از شانس بد این تیم با آمدن ویروس کرونا هم‌زمان و مسابقات لغو شد. در این شرایط قزاق‌ها که از نفوذ خوبی در فدراسیون جهانی شنا، شیرجه و واترپلو برخوردار هستند، می‌خواهند این سهمیه را به نام خود بزنند و راهی توکیو شوند.
شایان قاسمی، دروازه‌بان تیم ملی واترپلو، دومین سال حضورش را در لیگ فرانسه پشت‌سر می‌گذارد. بازی‌های خوب لژیونر 22ساله در بدو ورودش به لیگ واترپلوی این کشور آن‌قدر به چشم آمد که خیلی زود به عضویت یکی از تیم‌های سطح‌بالای این رقابت‌ها درآمد. او در این فصل برای تیم «NCA» بازی می‌کند. تیمی که دست‌کم 10 لژیونر و بازیکن حرفه‌ای دارد و قاسمی هم یکی از این نفرات است. از نسل طلایی واترپلوی ایران که اتفاقی تاریخی را در بازی‌های آسیایی 2018 جاکارتا رقم زد، در‌حال‌حاضر تنها شایان است که مشغول بازی‌کردن در اروپاست.
عضو تیم ملی واترپلو درباره حضور در لیگ فرانسه می‌گوید: «ما بعد از اینکه در بازی‌های آسیایی جاکارتا صاحب مدال برنز شدیم، از طرف تیم‌های اروپایی با پیشنهادهای زیادی روبه‌رو شدیم. تقریبا می‌توانم بگویم از ترکیب هشت‌نفره تیم همه پیشنهاد لژیونرشدن داشتند. یک‌سری به دلایلی این پیشنهادها را قبول نکردند. سه نفر به صربستان رفتند. خود من از فرانسه و پرتغال دعوت‌نامه‌هایی را داشتم اما چون شرایط خوبی نداشتند، به آنها جواب منفی دادم تا اینکه سال گذشته از تیم «مولوز» فرانسه درخواست بهتری داشتم. سطح لیگ واترپلوی فرانسه به لحاظ مالی جزء دو لیگ برتر دنیا در این رشته است.
طبیعتا هر جا که پول بیشتری باشد، بازیکنان بهتری هم در آن حضور دارد و مسابقات مربوطه به لحاظ فنی هم از اعتبار خوبی برخوردار است. کلا فرانسه چون قوانین درست و حسابی در حمایت از ورزشکاران دارد، در همه رشته‌ها لیگ‌های خوبی دارد. اگر باشگاهی حتی یک یورو از مبلغ قرارداد بازیکنی را ندهد، آن بازیکن شکایت می‌کند و عوض این یک یورو، دو هزار یورو غرامت می‌گیرد. مهد واترپلوی جهان تیم‌های شرق اروپاست اما بیشتر واترپلوییست‌های بلوک شرق در لیگ فرانسه هستند.
من هم سال گذشته با تیم «مولوز» قرارداد داشتم که خیلی تجربه خوبی برایم بود. امسال هم سه تا پیشنهاد داشتم که در نهایت «ان‌سی‌ای» را قبول کردم. شرایط بازی‌کردن در لیگ‌های خارجی با ایران خیلی فرق دارد. در لیگ اصلا آدم دیده نمی‌شود اما اینجا شرایط خیلی فرق دارد. جدای از بازی‌های لیگ آن‌قدر دیدارهای دوستانه و تدارکاتی برگزار می‌شود که همه تیم‌ها رویت شناخت پیدا می‌کنند و با پیشنهادهای زیادی روبه‌رو می‌شوی».
با آمدن موج دوم کرونا در اروپا، فرانسه مسابقات را تعطیل کرده و ورزشکاران تنها مجاز به تمرین‌کردن هستند. موضوعی که در ایران ملی‌پوشان ورزش‌های آبی به‌شدت با آن با مشکل مواجه هستند. در 9ماهی که از آمدن ویروس کرونا می‌گذرد، تمرینات تیم ملی واترپلو تعطیل بوده و آنها اخیرا توانستند در فصل سرما در استخر روباز مجموعه ورزشی انقلاب تمریناتشان را انجام بدهند.
قاسمی ادامه می‌دهد: «لیگ ما از شهریور‌ماه شروع شد و تقریبا تا اواسط آبان ادامه دارد اما با آمدن موج کرونا، مسابقات متوقف شد. فرانسه به جایی رسید که روزانه با آمار80 تا 90 هزار مبتلا مواجه شد. الان موج دوم قرنطینه است و فعلا مسابقه‌ای نداریم. شرایط برگزاری مسابقات واترپلو با وجود کرونا خیلی سخت است؛ اگر یک نفر کرونا داشته باشد، کل بازیکنان دو تیم آلوده می‌شوند. باوجوداین شرایط این‌گونه نیست که نتوانیم تمرین کنیم. اینجا برای ورزشکاران حرفه‌ای برگه‌هایی را صادر کرده‌اند که بتوانند از خانه خارج شوند و تمریناتشان را انجام بدهند.
متأسفانه در ایران نه‌تنها لیگی برگزار نمی‌شود بلکه ملی‌پوشان برای انجام تمریناتشان هم با مشکل مواجه هستند. همه جای دنیا الان شرایط بحرانی و اورژانسی است. شرایط برای همه یکسان است، باوجوداین همه ورزشکاران تمریناتشان را انجام می‌دهند، به‌جز ایران. به خدا ما در ایران استخرهایی داریم که خیلی از کشورها ندارند. همین صربستان که یکی از خوب‌های واترپلوی دنیاست، اصلا سخت‌افزارهای ما را ندارد. نگه‌داشتن استخرها به خاطر بحث هزینه و انرژی در اروپا سرسام‌آور است اما در ایران این‌طور نیست. نظیر استخر 9 دی ما که استخری قهرمانی است، در اروپا خیلی کم است.
ورزشکار یا باید تمرین را کنار بگذارد یا تمرین کند و پیه کرونا را هم به تنش بمالد. کاری که همه ورزشکاران حرفه‌ای دنیا انجام می‌دهند. اگر تمرین نکنی از ورزش حرفه‌ای عقب می‌مانی. قزاق‌ها که الان رقیب ما هستند و سهمیه المپیک را از چنگ ما درآوردند، هشت ماه است دارند تمرین می‌کنند. تازه در لیگ روسیه هم شرکت کردند».
واترپلوی ایران در حالی بعد از 44 سال، طلسم بی‌مدالی این رشته در آسیا را شکست که این امید را داشت سهمیه شرکت در بازی‌های المپیک 2020 توکیو را به دست آورد. مسابقات انتخابی قاره آسیا قرار بود اواخر سال گذشته برگزار شود که از شانس بد این تیم با آمدن ویروس کرونا هم‌زمان و مسابقات لغو شد. در این شرایط قزاق‌ها که از نفوذ خوبی در فدراسیون جهانی شنا، شیرجه و واترپلو برخوردار هستند، می‌خواهند این سهمیه را به نام خود بزنند و راهی توکیو شوند.
استناد آنها عنوان قهرمانی بازی‌های آسیایی است که دو سال پیش در جاکارتا کسب کردند. شاهین در واکنش به این موضوع ادامه می‌دهد: «واترپلو می‌توانست المپیکی شود اما کم‌کاری مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک باعث شد که این فرصت را از دست بدهیم. به بهانه کرونا خیلی راحت کنار کشیدیم. من صادقانه می‌گویم؛ ما با ژاپن اختلاف زیادی داریم. ژاپنی‌ها اگر در انتخابی آسیا شرکت کنند، سهمیه را می‌گیرند. اما چون میزبان المپیک هستند، مستقیم سهمیه را می‌گیرند.
رقبای دیگر ما چین و قزاقستان هستند که تقریبا همه در یک سطح هستیم و یک مقدار بالا و پایین داریم. الان تکلیف سهمیه المپیک خیلی از تیم‌های اروپایی هنوز مشخص نشده اما قزاق‌ها چون نفوذ دارند با یک دلیل غیرمنطقی سهمیه را می‌خواهند به نام خودشان بزنند. ما تا 40، 50 سال دیگر رنگ المپیک را هم نخواهیم داد و تنها به خاطر بی‌توجهی مسئولان این فرصت را از دست دادیم. من نمی‌دانم پس وظیفه مسئولان روابط بین‌الملل کمیته و وزارت چیست. یک تیم حاضر و آماده‌ای از جاکارتا آمد اما به حال خودش رها شد. آقایان فکر می‌کنند اگر ما با قزاقستان بازی کنیم، می‌بازیم و مدال بازی‌های آسیایی زیر سؤال می‌رود. خب برود. ورزش همین است؛ برد و باخت دارد. مگر برزیل در جام جهانی با هفت گل از آلمان نباخت. به خاطر همین بی‌توجهی‌ها تیم همان موقع ریزش کرد و چند نفر به سراغ زندگی‌شان رفتند. ورزشکاری که روزی هفت ساعت تمرین داشته باشد، زمانی برایش نمی‌ماند به فکر امرار معاش زندگی باشد. پاداش‌های همین بازی‌های آسیایی قرار بود سکه باشد اما نقدی حساب کردند. به نرخ سکه آن‌موقع بالای 200 میلیون می‌شد اما 60 میلیون به ما دادند».
تیم ملی واترپلو ایران در حالی به مدال برنز بازی‌های آسیایی دست یافت که مسئولیت آن را الکساندر چیریچ، مربی صربستانی بر عهده داشت. مربی کاربلدی که بی‌تردید نقش بسزایی در رسیدن به این موفقیت داشت. او با وجود همه کم‌لطفی‌ها در ورزش ایران مانده تا یک مدال دیگر در بازی‌های آسیای دوره بعد بگیرد و بعد با تیم پرستاره‌اش خداحافظی کند.
دروازه‌بان تیم ملی واترپلو با این شرایط تکرار این افتخار را بعید می‌داند: «چیریچ واقعا یکی از بهترین‌های دنیاست. او برای ما زحمت زیادی کشید اما با آمدن کرونا همه‌چیز تعطیل و تیم به حال خودش رها شده. ما نباید در باد مدال برنز جاکارتا بخوابیم. اگر شرایط این‌طور پیش برود، بعید است همین مدال برنز را تکرار کنیم. بچه‌های ملی‌پوش ما در استخرهای بلیت‌فروشی تمرین می‌کنند. در این استخرها نمی‌شود تمرین کرد. همین استخر مجموعه ورزشی انقلاب اصلا دروازه ندارد.
حراست مجموعه انقلاب اگر آدم خوبی باشد، بچه‌ها را به مجموعه راه می‌دهد، اگر هم آن روز دلش نخواهد که هیچ. استخر 9 دی را هماهنگ نمی‌کنند و می‌گویند هزینه نگهداری‌اش در این شرایط زیاد است. حالا باز من اینجا در فرانسه تمرین می‌کنم اما بقیه بچه‌ها چه کار کنند. سه سال است که عضو صندوق حمایت از قهرمانان و پیش‌کسوتان شدیم اما دریغ از اینکه همان حقوق ناچیز 200، 300 هزار تومانی را که می‌گویند مادام‌العمر است، بدهند. من هنوز تسویه‌حساب دو سال پیشم را از سایپا در لیگ نگرفتم. بازیکنان تیم پرسپولیس هنوز یک ریال بابت لیگ سال گذشته نگرفته‌اند. بحث پول یک طرف است، بحث احترام یک طرف دیگر. طبیعی است که هر بازیکنی مثل من لژیونر می‌شود، دیگر تمایلی ندارد در لیگ ایران بازی کند».
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها