اگر وضعیت اداره‌ی جامعه‌ای توسط مسئولین به گونه‌ای باشد که مردم در آن جامعه احساس «ارزشمند بودن»، «عدالت اجتماعی» و «امنیت اقتصادی» نکنند، به احتمال زیاد سطح «مشارکت و تعهد اجتماعی»، مردم نیز کاهش می‌یابد چراکه مردم به دلیل عدم اعتماد به ثبات مدیریتی و مسئولیت‌پذیری و دغدغه‌مندی مسئولین، دچار احساس ناامنی روانی و اقتصادی می‌شوند در نتیجه نمی‌توان انسجام گروهی مردم در تمکین از محدودیت‌های وضع‌شده را انتظار داشت.
یک روانشناس معتقد است که بی‌تفاوتی برخی افراد نسبت به شرایط فعلی شیوع کووید ۱۹ و بی‌توجهی به رعایت دستورالعمل‌ها می‌تواند ناشی از عدم آموزش حساسیت‌های بهداشتی، فرهنگی، اجتماعی و روانشناختی به افراد در دوران کودکی باشد.
به گزارش ایسنا، مجید غفاری، با بیان اینکه تبیین ناچیزانگاری و بی‌تفاوتی برخی مردم در برابر رعایت دستورالعمل‌ها و عوارض خطرناک فردی و اجتماعی شیوع کرونا، تحت تاثیر عوامل مختلفی است، اظهار کرد: در وهله‌ی نخست، باید افراد را از کودکی به گونه‌ای آموزش دهیم که نسبت به رعایت اصول بهداشتی، فرهنگی، روانشناختی و لزوم مسئولیت‌پذیری و مشارکت اجتماعی، حساس شوند. به طور ویژه در مورد مسائل پزشکی مانند شیوع ویروس کرونا، اگر آموزش‌ها برای ایجاد «حساسیت بهداشتی» در مردم، اساسی و کافی نباشد، میزان شیوع اعتقادات و باور‌های خرافی و شبه‌علمی در میان مردم افزایش می‌یابد و همین مساله منجر به بروز رفتار‌های خودسرانه و ناچیزانگارانه می‌شود.
این روانشناس ادامه داد: در حال حاضر یکی از روش‌های همراه‌کردن مردم با رعایت محدودیت‌های اجتماعی و رفتار‌های مراقبتی مقابله با کووید ۱۹، ایجاد «حساسیت روانشناختی و اجتماعی» و به تبع آن ایجاد سطح مناسبی از «اضطرابِ بیماری» در مردم است. بدیهی است که یکی از مهم‌ترین روش‌های ایجاد موارد مذکور، مخابره‌ی اخبار «شفاف و موثق» از منابع «متنوع» خبری مورد اعتماد و مورد علاقه‌ی مردم است.
وی معتقد است که اگر اخبار پیرامون بیماری کوید ۱۹ «مبهم و ضدونقیض» باشند و یا منابع خبری مورد «اعتماد» و یا مورد «علاقه» نباشد، ممکن است افراد در مواجهه با این بیماری، دچار افراط و تفریط شوند. به گونه‌ای که یا اضطراب بیماری در آن‌ها بیش از حد بالا رود و یا در سطح پایین و ناکافی باقی بماند.
این روانشناس افزود: از جمله پیامد‌های رفتار‌های افراطی مقابله با کووید ۱۹ می‌توان به رفتار‌های مراقبتی و نگرانی‌های افراطی مانند اختلال وسواسی-جبری اشاره کرد، از سوی دیگر ناچیزانگاری و بی‌خیالی نسبت به شرایط موجود جامعه از پیامد‌های تفریط در مواجهه با بحران‌هایی نظیر کووید ۱۹ است.
به گفته غفاری، اگر وضعیت اداره‌ی جامعه‌ای توسط مسئولین به گونه‌ای باشد که مردم در آن جامعه احساس «ارزشمند بودن»، «عدالت اجتماعی» و «امنیت اقتصادی» نکنند، به احتمال زیاد سطح «مشارکت و تعهد اجتماعی»، مردم نیز کاهش می‌یابد چراکه مردم به دلیل عدم اعتماد به ثبات مدیریتی و مسئولیت‌پذیری و دغدغه‌مندی مسئولین، دچار احساس ناامنی روانی و اقتصادی می‌شوند در نتیجه نمی‌توان انسجام گروهی مردم در تمکین از محدودیت‌های وضع‌شده را انتظار داشت.
وی در انتها توصیه کرد: مردم باید به‌طور واقع‌بینانه شیوع پرسرعت این ویروس خطرناک را بپذیرند و برای رهایی هرچه سریع‌تر از این دردسر و اندوه جمعی و مشترک، از طریق انتخاب یک سبک زندگی مبتنی بر شکیبایی، حفظ نشاط و رفتار‌های مراقبتی و بهداشتی به حفظ سلامت جسم و روان خود و دیگران کمک کنند.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها