«مجهول ماندن» رنجِ بزرگِ روحِ آدمی است. یک روح، هرچه «زیبا»تر است و هرچه «دارا»تر، به «آشنا» نیازمندتر است.
عارفان ما که می‌گویند: «عشق و حسن، در ازل، با هم پیمان بسته‌اند»، از اینجاست. این فلسفۀ شرقی آفرینش است.
حتّی خداوند نیز دوست دارد که بشناسندش؛ نمی‌خواهد که مجهول بماند. مجهول ماندن است که احساس تنهائی را پدید می‌آورد و درد بیگانگی و غربت را.
هر انسانی کتابی است، چشم به راه خواننده‌اش!
(دکتر علی شریعتی- مجموعه آثار ۱۳- هبوط در کویر- صفحه ۴۰۵)
👇
🆔 @Dr_Shariaaty
https://t.me/Dr_Shariaaty/1139
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها