استبداد، استثمار و استحمار؛ یکی سرِ خلق را به بند می‌کشد، رفیقش جیب او را خالی می‌کند و شریک سوّم شا

استبداد، استثمار و استحمار؛ یکی سرِ خلق را به بند می‌کشد، رفیقش جیب او را خالی می‌کند و شریک سوّم شان، در گوشش آهسته و مهربان و از زبان خدا زمزمه می‌کند که:

صبــــــر کن بـــرادر!

اندرون از طعام خالی دار [تا در او نور معرفت بینی]، گرسنگی‌ات را سرمایه بخشش گناهانت کن؛ سر و کار این همه با قیامت؛ در عوض این‌ها آخرت‎شان خراب است!!!