روشهای سنتی تعیین جنسیت جنین در ایران باستان

روش‌های سنتی تشخیص جنسیت جنین

در این مطلب قراره سفر کنیم به ایران قدیم و ببینیم قدیما چجوری زن و شوهرها وقتی منتظر بچه بودن، بدون سونوگرافی و دکتر، جنسیت جنینشون رو حدس می‌زدن. این روش‌ها امروزه شاید خنده‌دار یا عجیب به نظر بیاد، ولی برای مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌های ما کلی اهمیت داشته و هنوزم بعضیاشون رو توی بعضی خانواده‌ها می‌بینیم.

نگاه به ظاهر مادر 

قدیما، وقتی خانمی باردار بود، اولین چیزی که زنان ایرانی بهش توجه می‌کردن، ظاهر مادر بود. مثلا می‌گفتن اگه مادر قشنگ‌تر شده و پوستش روشن‌تره، یعنی بچه‌اش دختره؛ ولی اگه مادر یه مقدار تیره‌تر شده و شاید هم یه کم جوش زده، حتما پسره. این روش تشخیص جنسیت جنین واقعا طرفدار داشته و هنوزم توی بعضی از محافل خانوادگی حرفش زده می‌شه.   

میل به غذاهای خاص 

یه روش دیگه که در ایران قدیم خیلی معمول بوده، این بود که ببینن مادر به چه غذاهایی علاقه نشون می‌ده. اگه مادر بیشتر هوس خوراکی‌های شیرین مثل خرما و عسل می‌کرد، می‌گفتن جنین دختره. ولی اگه مادر بیشتر دلش می‌خواست خوراکی‌های شور یا ترش مثل خیار شور و لواشک بخوره، می‌گفتن بچه پسره. در ایران قدیم این روش برای تشخیص جنسیت جنین خیلی جدی گرفته می‌شد.

خواب دیدن در ایران قدیم

یکی دیگه از روش‌های جالب در ایران قدیم، تعبیر خواب بود. اگه مادری در خواب می‌دید که جواهر یا زیورآلات پیدا کرده، نشون‌دهنده این بود که بچه‌اش دختره. ولی اگه خواب می‌دید که داره با چیزی مثل شمشیر یا اسب سروکله می‌زنه، به معنی پسردار شدن بود. شاید الان این چیزا خرافات به نظر برسه، ولی در گذشته این جور خواب‌ها خیلی مهم بودن و حتی بعضی‌ها در تعبیر این خواب‌ها تخصص داشتن.

تشخیص جنسیت جنین از روی فرم شکم مادر

یه روش دیگه که زنان ایرانی بهش اعتقاد داشتن، نگاه کردن به فرم شکم مادر بود. اگه شکم مادر به سمت پایین بود و بیشتر شبیه یه هندوانه دیده می‌شد، همه می‌گفتن که بچه پسره. ولی اگه شکم به سمت بالا بود و شکم مادر گردتر و شبیه توپ بود، حدس می‌زدن که بچه دختره. اینم یکی از اون روش‌هاییه که هنوز توی بعضی خانواده‌ها استفاده می‌شه.

استفاده از حلقه 

روش حلقه یکی از اون چیزای خیلی قدیمی و جالبه که شاید هنوزم بعضی جاها انجام بشه. توی این روش، یه حلقه رو به یه تار مو یا یه نخ می‌بستن و بالای شکم مادر نگه می‌داشتن. اگه حلقه به صورت دایره‌ای می‌چرخید، می‌گفتن بچه دختره. ولی اگه حلقه مثل یه پاندول جلو و عقب می‌رفت، نشون‌دهنده این بود که بچه پسره.

شنیدن صدای دل مادر 

این یکی از روش‌هاییه که بیشتر مادرها و مادربزرگ‌ها بهش اعتقاد داشتن. قدیما، مادرها می‌گفتن اگه صدای قلب بچه سریع و تند بود، یعنی دختره؛ ولی اگه کندتر بود، پس پسره. هرچند این روش ممکنه بیشتر به حس مادری برگرده، ولی در ایران قدیم خیلی مهم بوده.

تغییرات روحی و احساسی مادر 

در ایران قدیم، اعتقاد داشتن اگه یه مادر خیلی حساس و زودرنجه و سریع گریه می‌کنه، احتمالا بچه‌اش دختره. ولی اگه آروم و خونسرده، حتما پسره. این روش هم شاید الان یه کم خنده‌دار به نظر بیاد، ولی اون زمان‌ها واقعا باور داشتن که احساسات مادر به جنسیت جنین ربط داره.

استفاده از سنگ‌ ها برای تشخیص جنسیت جنین

یه روش دیگه که خیلی قدیمیه و شاید کمتر شناخته شده باشه، استفاده از سنگ‌ها بود. مادربزرگ‌ها اعتقاد داشتن اگه یه سنگ خاصی رو زیر بالش مادر بذارن و بعد صبح ببینن مادر چه حسی داره، می‌تونن جنسیت بچه رو حدس بزنن. مثلا اگه مادر صبح با حالت خونسرد و آرام بیدار بشه، می‌گفتن بچه پسره. ولی اگه مضطرب و نگران بود، احتمالا دختره.

روش ‌های محلی و منطقه ‌ای 

هر منطقه‌ای در ایران قدیم روش‌های خاص خودش رو برای تشخیص جنسیت جنین داشته. مثلا توی بعضی روستاها از گیاهان دارویی خاصی استفاده می‌کردن تا جنسیت جنین رو تشخیص بدن. بعضی‌ها هم از روش‌های خاصی مثل ضربه زدن به شکم مادر استفاده می‌کردن تا ببینن بچه چجوری واکنش نشون می‌ده تا جنسیتش رو حدس بزنن.

کلام آخر

هر چند این روش‌های تشخیص جنسیت جنین ممکنه الان بیشتر شبیه داستان یا خرافات به نظر برسن، ولی در ایران قدیم خیلی جدی گرفته می‌شدن و به نوعی جزو فرهنگ مردمی بودن. هنوزم می‌بینیم که بعضی از این روش‌ها توی خانواده‌ها به عنوان یه سرگرمی استفاده می‌شن و مادرها و مادر بزرگ‌ها سعی می‌کنن با این روش‌ها جنسیت جنین رو حدس بزنن.