یکی از بهترین روش‌های جلوگیری از بارداری، استفاده از ایمپلنت ضدبارداری هست. اگر شما به دنبال یک روش مطمئن برای محافظت از بارداری هستین، ایمپلنت‌های بارداری می‌تونن گزینه خوبی باشن. برای کاشت ایمپلنت‌های ضد بارداری بهتره که با پزشک متخصص مشورت کنین. این مسئله که مطمئن بشین این روش برای شما گزینه مناسبی به شمار میره یا نه بسیار مهمه. ایمپلنت‌های ضد بارداری شبیه میله‌های بسیار کوچک هستن که هورمون پروژسترون رو تولید می‌کنن. با تولید هورمون پروژسترون جلوی لقاح تخمک و اسپرم گرفته میشه. هورمون پروژسترون که از این ایمپلنت ترشح میشه نقش مهمی در جلوگیری از بارداری داره.
یکی از مهمترین نکاتی که زمان استفاده از ایمپلنت ضدبارداری اهمیت داره اینه که نحوه عملکرد این روش رو بشناسین. ایمپلنت‌های ضد بارداری با ترشح هورمون پروژسترون که در مقدارش خیلی کمه می‌تونن تغییراتی رو در رحم به وجود بیارن. هورمون پروژسترون کمک می‌کنه تا مخاط دهانه رحم غلیظ بشه و پوشش داخلی رحم نازک‌تر بشه. زمانی که مخاط دهانه رحم غلیظ بشه اسپرم‌ها به تخمک نمی‌رسن. این هورمون تخمک گذاری رو سرکوب می‌کنه و این مسئله موجب جلوگیری از بارداری میشه.
به طور معمول یک هفته بعد از کاشت ایمپلنت‌های ضد بارداری روش پیشگیری ثانویه رو باید اجرا کنین. اما اگه قبلا هیچ یک از روش‌های پیشگیری بارداری رو استفاده نکردین بهتره که در ۵ روز اول پریودی ایمپلنت‌ها رو در رحم قرار بدین. اگه خونریزی پریودی ادامه پیدا کنه می‌تونین ایمپلنت رو زیر پوست بازو بگذارین. اگه قبلا از روش قرص‌های ضد بارداری ترکیبی استفاده کردین بعد از ۷ روز بهتره که ایمپلنت‌ها رو بکارین.
یکی از مهمترین نکاتی که در مورد ایمپلنت ضدبارداری اهمیت داره اینه که نحوه کاشت ایمپلنت رو بدونین. قبل از کاشت ایمپلنت، متخصص زنان سلامت شما را بررسی می‌کنهو بعد از آن با توجه به چرخه قاعدگی‌تون و روش پیشگیری بارداری، زمان دقیق کاشت ایمپلنت تعیین میشه. در بسیاری از مواقع پیش از کاشت ایمپلنت‌های ضد بارداری به آزمایش بارداری نیاز دارین قرار دادن ایمپلنت در زیر پوست حدود یک دقیقه طول می‌کشه. شما باید روی تخت دراز بکشین و آرنجتون رو به سمت سر خم کنین. متخصص از بی‌حسی موضعی برای قرار دادن ایمپلنت در زیر پوست استفاده می‌کنه.
پس از آن متخصص شیار خیلی کوچکی رو در قسمت پشت بازو ایجاد می‌کنه. پزشک با استفاده از دستگاه مخصوص، ایمپلنت ضدبارداری رو زیر پوست قرار میده. اگه ایمپلنت در لایه عمیق قرار بگیره برداشتن اون خیلی سخته. پس از عمل، متخصص بازو رو لمس می‌کنه و از وجود ایمپلنت مطمئن میشه. با استفاده از سونوگرافی، ایمپلنت‌ها رو می‌تونین تشخیص بدین. محل کاشت ایمپلنت باید با بانداژ پوشیده بشه. امکان داره که پزشک برای کمتر شدن کبودی و تورم بانداژ‌های فشاری رو استفاده کنه. به طور معمول در محل کاشت ایمپلنت تا چند روزی خونریزی وجود داره و بیمار احساس درد و کبودی خواهد داشت.
یکی از مهمترین نکاتی که در مورد ایمپلنت ضدبارداری اهمیت داره اینه که نحوه برداشت این محصول رو بدونین. ایمپلنت‌های ضد بارداری می‌تونن تا سه سال از بارداری جلوگیری کنن. بعد از ۳ سال نیازه که ایمپلنت‌های ضد بارداری برداشته بشن و یک میله جدید جایگزین میله قبلی بشه. اگه فرد دچار مشکلات زیادی مانند میگرن، زردی، فشار خون بالا، بیماری قلبی و افسردگی بشه باید هرچه زودتر ایمپلنت‌ها رو خارج کنه. برای برداشتن ایمپلنت پزشک باید از بی‌حسی موضعی استفاده کنه. پزشک برش کوچکی روی پوست ایجاد می‌کنه و میله رو به سمت برش فشار میده. بعد از اینکه نوک میله مشاهده بشه اون رو به وسیله ابزارهای خاصی بیرون می‌کشه. برداشتن ایمپلنت حدود ۵ دقیقه زمان می‌بره. بعد از برداشتن ایمپلنت، برش باید بخیه زده بشه. اگه بخواین یکبار دیگه این روش رو تمدید کنین در همون بازه زمانی متخصص، ایمپلنت جدید رو جایگزین می‌کنه.
برای استفاده از ایمپلنت ضدبارداری باید مزیت‌های این روش رو بدونیم. شما در هر زمانی می‌تونین این ایمپلنت رو خارج کنین و باروری به حالت طبیعی برگرده. ایمپلنت‌های ضد بارداری اختلالی در رابطه جنسی ایجاد نمی‌کنن. ایمپلنت‌های ضد بارداری فاقد استروژن هستند و استفاده از این وسیله بسیار آسونه. در واقع باید بدونین که ایمپلنت‌های ضد بارداری به عنوان موثرترین روش پیشگیری از بارداری شناخته می‌شن و درد دوره‌های پریودی رو کاهش میدن.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها