احتمالاً تا حالا اسم پیلکتازی کلیه رو شنیده باشی. اگه بارداری رو تجربه کردی یا در این دوران همراه کسی بودی، احتمالاً توی آزمایشها یا سونوگرافیها به این اصطلاح برخورد کردی. اما واقعاً پیلکتازی کلیه جنین چیه و باید نگرانش باشیم یا نه؟ در این مقاله قراره خیلی ساده و مفید توضیح بدیم که این شرایط چیه، چرا پیش میاد و چه کارهایی میتونی برای سلامت جنینت انجام بدی.
اول از همه باید بدونی تعریف پیلکتازی کلیه چیه. پیلکتازی کلیه به زبون ساده یعنی تجمع ادرار توی قسمت مرکزی کلیههای جنین. یعنی ادرار درست از کلیه به مثانه منتقل نمیشه و این باعث میشه یه مقدار ادرار داخل کلیه باقی بمونه. این مشکل ممکنه به دلیل انسداد مسیر ادرار باشه یا حتی برگشت ادرار از مثانه به سمت کلیهها. اسم علمی این برگشت، رفلاکس ادراری هست.
این شرایط توی بارداری ممکنه تشخیص داده بشه و بعضی وقتها خودش خود به خود برطرف میشه. اما اگه شدید باشه، نیاز به بررسی و حتی درمان داره.
خب، این مشکل اون قدرها هم نادر نیست. طبق آمار، پیلکتازی کلیه جنین تقریباً توی ۱ درصد از بارداریها دیده میشه. یعنی از هر ۴۰ بارداری، یکی ممکنه این شرایط رو تجربه کنه. جالبه بدونی که این مشکل در جنینهای پسر سه برابر بیشتر از جنینهای دختر دیده میشه.
شاید وقتی داری راجع به پیلکتازی کلیه جنین سرچ میکنی، به کلمهی هیدرونفروز هم برخورد کنی. این دو تا شباهت دارن، اما یکی نیستن.
- در پیلکتازی، انسداد خفیفه و ادرار کمتری تو کلیه جمع میشه. برای همین، اندازه کلیهها کمی بزرگتر از حالت عادیه.
- اما هیدرونفروز مرحله پیشرفتهتره. یعنی انسداد بیشتره و کلیهها به خاطر تجمع زیاد ادرار، خیلی بزرگ میشن. این حالت میتونه به کلیه آسیب بزنه و نیاز به درمان فوری داره.
اگه بارداری رو تجربه میکنی، احتمالاً میدونی که یکی از مهمترین ابزارهای پایش سلامت جنین، سونوگرافیه. پزشک معمولاً توی سونوگرافیهای معمول بارداری این شرایط رو تشخیص میده. اگه اندازهی بخش مرکزی کلیه جنین بزرگتر از حد نرمال باشه، پزشک احتمال پیلکتازی کلیه رو میده.
گاهی این مشکل فقط یک کلیه رو درگیر میکنه (پیلکتازی یک طرفه)، اما ممکنه هر دو کلیه درگیر باشن (پیلکتازی دوطرفه). در هر صورت، پزشک معمولاً روند رو دقیقتر پایش میکنه تا مطمئن بشه مشکلی برای سلامت جنین پیش نمیاد.
حالا نوبت به سؤال مهم میرسه: "آیا پیلکتازی کلیه جنین خطرناکه؟"
بیشتر وقتها، اصلاً نیازی نیست نگران باشی. این وضعیت معمولاً بعد از تولد خودش برطرف میشه. اما در حدود ۱۰ درصد از موارد، ممکنه مشکل شدیدتر بشه و به هیدرونفروز تبدیل بشه.
اگه این اتفاق بیفته، جنین یا نوزاد بعد از تولد ممکنه نیاز به بررسیهای بیشتری توسط متخصص کلیه یا مجاری ادراری داشته باشه. در بعضی موارد هم ممکنه نیاز به جراحی باشه، اما خوشبختانه این شرایط نادره.
خب، حالا که فهمیدیم پیلکتازی کلیه همیشه خطرناک نیست، باید ببینیم چه کاری از دستمون برمیاد تا خیال خودمون و پزشکمون راحت باشه.
۱. سونوگرافی منظم رو جدی بگیر: این آزمایشها بهترین راه برای پایش رشد و سلامت جنینه.
۲. با پزشکت در ارتباط باش: هر گونه سؤال یا نگرانی رو با متخصصت مطرح کن.
۳. تغذیه سالم داشته باش: تغذیه مناسب به رشد بهتر جنین کمک میکنه.
اگه جنینت با مشکل پیلکتازی کلیه به دنیا بیاد، ممکنه نیاز به بررسیهای بیشتری داشته باشه. پزشک معمولاً با آزمایشهای ادرار و تصویربرداری از کلیهها وضعیت رو بررسی میکنه. در خیلی از موارد، مشکل با گذشت زمان برطرف میشه. اما اگه شرایط حاد باشه، ممکنه نیاز به درمان دارویی یا جراحی باشه.
پیلکتازی کلیه جنین ممکنه در نگاه اول ترسناک به نظر بیاد، اما بیشتر وقتها جای نگرانی نیست. این مشکل معمولاً خودش به مرور زمان حل میشه و نیازی به مداخله خاصی نداره. یادت باشه که ارتباط مداوم با پزشک و رعایت توصیهها، بهترین کاریه که میتونی برای سلامت جنین انجام بدی. تشخیص پیلکتازی کلیه جنین این امکان رو میده که پزشک بتونه بهخوبی روند رشد کلیهها رو پیگیری کنه و اگه نیاز به درمان یا مراقبت بیشتری بود، سریعتر اقدام کنه.
پس خیالت راحت باش و از این دوران شیرین و پر از تجربههای جدید لذت ببر!
پاسخ ها