بازی فقط سرگرمی و خوش‌گذرونی نیست؛ در واقع یکی از مهم‌ترین راه‌های یادگیری و رشد بچه‌هاست. شاید خیلی وقتا وقتی می‌بینیم بچه‌ها دارن بازی می‌کنن، فکر کنیم دارن وقتشون رو تلف می‌کنن، ولی حقیقت اینه که بازی کردن به بچه‌ها کمک می‌کنه که خیلی از مهارت‌های مهم زندگی رو یاد بگیرن. از بازی‌های ساده مثل قایم‌موشک و دالی‌موشه گرفته تا لگوبازی و عروسک‌بازی، هر نوع بازی می‌تونه به رشد ذهنی، جسمی و حتی اجتماعی بچه‌ها کمک کنه.
تو این مقاله می‌خوایم ببینیم چرا بازی این‌قدر برای بچه‌ها مهمه و چطوری می‌تونیم به‌عنوان والدین یا مربی بچه‌ها، از این ابزار مهم استفاده کنیم تا رشد و یادگیری بچه‌هامون رو تقویت کنیم.
بازی یکی از بهترین راه‌های طبیعیه که بچه‌ها باهاش دنیا رو می‌فهمن و چیزهای جدید یاد می‌گیرن. وقتی بچه‌ها مشغول بازی هستن، در واقع دارن ناخودآگاه کلی مهارت مهم مثل حل مسئله، برنامه‌ریزی، کار تیمی و حتی کنترل احساسات رو یاد می‌گیرن. تحقیقات علمی نشون داده که بازی باعث می‌شه بچه‌ها هوش هیجانی‌شون بالا بره و آماده‌تر بشن برای اینکه توی زندگی واقعی از پس چالش‌ها بربیان.
علاوه بر این، بازی به بچه‌ها کمک می‌کنه که زبان و مهارت‌های اجتماعی‌شون رو تقویت کنن. وقتی بچه‌ها با هم بازی می‌کنن، مجبور می‌شن که با هم حرف بزنن، نظر بدن و گاهی برای رسیدن به یه هدف مشترک همکاری کنن. این تعاملات باعث می‌شه بچه‌ها یاد بگیرن چطور توی اجتماع رفتار کنن و با دیگران کنار بیان.
بازی از همون اولین لبخند بچه شروع می‌شه. وقتی نوزاد به ما لبخند می‌زنه و ما هم جوابشو با یه لبخند می‌دیم، در واقع داریم یه جور بازی اجتماعی رو شروع می‌کنیم. این نوع بازی‌ها کمک می‌کنن که بچه‌ها بفهمن با رفتارهاشون می‌تونن توجه ما رو جلب کنن.
همچنین، وقتی بچه شروع به تولید صداهای بامزه‌ای مثل "آ" و "او" می‌کنه، می‌تونیم با تکرار همون صداها باهاش ارتباط برقرار کنیم. این بازی ساده به مرور زمان مهارت‌های زبانی بچه رو تقویت می‌کنه.
یه راه دیگه برای بازی کردن با نوزاد اینه که براش اسباب‌بازی‌های رنگارنگ یا چیزهای جدید نشون بدیم تا با دنیای اطرافش بیشتر آشنا بشه. گذاشتن بچه توی موقعیت‌های مختلف مثل خوابوندن روی شکم یا تغییر زاویه دیدش هم باعث می‌شه که دنیای اطراف رو از زوایای مختلف ببینه و بهتر درک کنه.
تو این سن، بچه‌ها دوست دارن دنیا رو کشف کنن و بفهمن که هر چیزی چطوری کار می‌کنه. یکی از بهترین کارها اینه که یه محیط امن براشون فراهم کنیم که بتونن چهار دست و پا برن و کشف کنن. مثلاً وقتی بچه یه اسباب‌بازی رو پرتاب می‌کنه و می‌بینه که می‌افته روی زمین، در واقع داره می‌فهمه که کارهاش نتیجه داره.
بازی معروف دالی‌موشه هم تو این سن خیلی جذابه. وقتی یه اسباب‌بازی رو زیر یه پارچه قایم می‌کنیم و بچه دنبال اون می‌گرده، داره مفهوم «ماندگاری شیء» رو یاد می‌گیره. یعنی اینکه حتی اگه چیزی رو نبینه، اون چیز هنوز وجود داره.
تو این سن، بازی‌ها خیلی متنوع‌تر می‌شن و بچه‌ها عاشق تجربه‌های جدیدن. اگه دنبال مهدکودک یا مرکز پیش‌دبستانی برای بچه‌‌هاتون هستین، حتماً به این دقت کنین که توی برنامه‌هاشون زمان کافی برای بازی آزاد در نظر گرفته باشن. بازی‌های خلاقانه‌ای مثل استفاده از بلوک‌ها، قاشق‌های چوبی یا پازل‌های ساده می‌تونه ذهن بچه‌ها رو خیلی درگیر کنه و به رشدشون کمک کنه.
تو این سن، حضور والدین و مراقبین خیلی مهمه. بچه‌ها وقتی کنار شما بازی می‌کنن، نه تنها یاد می‌گیرن بلکه حس می‌کنن که مورد توجه قرار گرفتن و این حس به تقویت اعتماد به نفسشون کمک می‌کنه. یه نکته دیگه اینه که نباید همیشه به دنبال بازی‌های الکترونیکی یا اسباب‌بازی‌های گرون‌قیمت باشیم؛ خیلی وقت‌ها ساده‌ترین وسایل مثل جعبه‌های خالی یا قاشق‌های چوبی می‌تونن بیشترین تأثیر رو روی خلاقیت بچه‌ها بذارن.
از چهار سالگی به بعد، بازی‌ها بیشتر جنبه خلاقانه و خیالی پیدا می‌کنن. تو این سن، بچه‌ها عاشق اینن که داستان‌سرایی کنن یا نقش‌های مختلف رو بازی کنن. یکی از بهترین کارها اینه که براشون لباس‌ها یا وسایل ساده برای نقش‌بازی فراهم کنیم، ولی بهشون اجازه بدیم که خودشون داستان رو پیش ببرن. بعضی وقت‌ها بی‌حوصلگی بچه‌ها بهترین فرصته که خلاقیتشون رو به کار بندازن و خودشون بازی‌های جدیدی اختراع کنن.
همچنین، بازی‌های بدنی مثل پریدن، تاب‌بازی، یا بالا رفتن از سرسره می‌تونه به تقویت مهارت‌های حرکتی بچه‌ها کمک کنه. این فعالیت‌ها هم انرژی بچه‌ها رو تخلیه می‌کنه و هم به رشد جسمی‌شون کمک می‌کنه.
علاوه بر تمام مزایای جسمی و ذهنی، بازی می‌تونه یه ابزار خیلی خوب برای مقابله با استرس باشه. وقتی بچه‌ها مشغول بازی می‌شن، بدنشون شروع به تولید هورمون‌هایی می‌کنه که استرس رو کاهش می‌ده. مثلاً یه تحقیق نشون داده که بچه‌های ۳ تا ۴ ساله‌ای که قبل از ورود به مهدکودک برای ۱۵ دقیقه بازی می‌کنن، دو برابر کمتر از همسالانشون استرس دارن.
بازی با اشیا و اسباب‌بازی‌ها: وقتی بچه‌ها با اسباب‌بازی‌ها بازی می‌کنن، در واقع دارن مثل یه دانشمند کوچک عمل می‌کنن. اون‌ها چیزهایی مثل وزن، صدا و شکل اشیا رو آزمایش می‌کنن و از این طریق دنیا رو بهتر درک می‌کنن.
بازی‌های حرکتی: بازی‌های حرکتی مثل دویدن، پریدن یا سرسره‌بازی نه تنها باعث تقویت مهارت‌های بدنی می‌شه بلکه به بچه‌ها اعتماد به نفس می‌ده تا توی محیط‌های جدید راحت‌تر رفتار کنن.
بازی‌های خیالی: بازی‌هایی مثل نقش‌بازی یا داستان‌پردازی به بچه‌ها کمک می‌کنه که خلاقیت و تخیل خودشون رو به کار بندازن و مهارت‌های اجتماعی مثل مذاکره و همکاری رو یاد بگیرن.
بازی کردن یکی از بهترین راه‌ها برای رشد و یادگیری بچه‌هاست. هر وقت بچه‌تون ازتون خواست که باهاش بازی کنین، حتماً این کار رو انجام بدین چون این کار نه تنها باعث تفریح و ایجاد اوقات خوشی برای شما می‌شه، بلکه به رشد و سلامت ذهنی و جسمی بچه‌تون هم کمک می‌کنه. پس دفعه بعد که بچه‌تون خواست بازی کنین، حتماً باهاش همراه بشین و از این لحظات لذت ببرین.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها