جنین به مادر وصله و همین عامل هم باعث می‌شه تا نگرانی از بابت تأثیر گریه و ناراحتی مادر بر روی جنین وجود داشته باشه. به خصوص برای والدینی که از همون ابتدا سعی می‌کنن بهترین شرایط رو برای رشد فرزندشون ایجاد کنن. استرس در دوران بارداری حتی می‌تونه روی وضعیت جسمی جنین هم تأثیر بذاره. گاهی اوقات حال بد مادر و روان آشفته، می‌تونه باعث سقط جنین هم بشه. چه بسا فشارهای عصبی مداوم، معلولیت و نقص جسمی رو هم برای جنین به همراه داشته باشه. پس نباید از این موضوع سرسری گذشت! در ادامه قصد داریم تأثیر ناراحتی مادر رو در دوران بارداری بر روی جنین بررسی کنیم.
اگر در دوران بارداری قرار دارین، احتمالاً خودتون هم متوجه تأثیر گریه و ناراحتی مادر بر روی جنین می‌شین. وقتی که گریه می‌کنید یا از ته قلب ناراحت و غمگین هستین، حس می‌کنید که حرکات جنین شدیدتر شده. شاید اوایل باورتون نشه؛ اما به مرور زمان که چندین بار تجربه‌ش می‌کنین، سعی دارین بیشتر به فکر جنین‌تون باشین. لگدهای محکم و تکون‌های مداوم نشون می‌ده که جنین داره ازتون خواهش می‌کنه که احساساتتون رو کنترل کنید. البته ضربان قلب جنین هم در این مواقع افزایش پیدا می‌کنه و تغییرات هورمونی هم به همراه داره. این موارد رو شاید شما متوجه نشین؛ اما در واقع وجود دارن.
قطعاً هر خانم بارداری در طول دوران بارداری، مواردی پیش می‌یاد که ناراحت بشه یا گریه کنه. از طرفی احساسات یه مادر باردار به مراتب شدیدتر از یه خانم عادیه. نکته مهم اینه که ناراحتی مادر ادامه‌دار نباشه. اگر استرس در دوران بارداری مدت زمان زیادی طول بکشه شرایط جنین رو تحت تأثیر قرار می‌ده. تأثیر گریه و ناراحتی مادر بر روی جنین حتی بعد از زایمان هم خودش رو نشون می‌ده. این مشکل می‌تونه سطح اضطراب و استرس رو در کودک بالا ببره. بیش فعالی و اختلال کم توجهی هم معمولاً از مشکلات رفتاری هست که فرزند این مادرها در آینده ممکنه دچارش بشن. پس بهتره که تأثیر ناراحتی مادر بر جنین مورد توجه قرار بگیره؛ چون در آینده خیلی از اضطراب‌ها و مشکلات رفتاری کودک و حتی یه فرد بزرگسال رو هم می‌تونه به همراه داشته باشه.
وقتی مادر گریه می‌کنه، چطوری روی فرزندش تأثیر می‌ذاره؟ تأثیر گریه و ناراحتی مادر بر روی جنین از چه مکانیسم‌هایی صورت می‌گیره؟ به چند طریق این مسئله روی جنین تأثیر می‌ذاره و شدتش هم بر اثر شدت ناراحتی تغییر می‌کنه.
استرس در دوران بارداری باعث تغییرات هورمونی در بدن مادر می‌شه. میزان کورتیزول در بدن افزایش پیدا می‌کنه و از طریق جفت به جنین منتقل می‌شه. این هورمون روی جنین و رشدش تأثیر منفی می‌ذاره. به طوری که جنین مادرهای عصبی و ناراحت، معمولاً جثه کوچکی دارن.
مسئله دیگه‌ای که به وجود می‌یاد اینه که گریه مادر باعث می‌شه تا تنفس و ضربان قلبش شدت پیدا کنه و همین حالت هم دقیقاً روی جنین ایجاد می‌شه. وقتی که ضربان قلب در جنین افزایش پیدا می‌کنه، دقیقاً همون حالت استرس توی جنین به وجود می‌یاد. شاید دلیل اینکه مادر حس می‌کنه جنین حرکاتش بیشتر و شدیدتر شده همون افزایش استرس جنین باشه.
همه ما این مسئله رو درک می‌کنیم که کنترل احساسات در دوران بارداری سخته. با این حال اگر می‌خواین تأثیر ناراحتی مادر بر جنین بر روی سلامتش تأثیر نذاره، باید یه سری راهکارها رو هم در نظر بگیرین. برخی از بهترین راهکارهایی که برای کاهش ناراحتی و استرس می‌تونین انجام بدین، شامل موارد زیر هستن:
استرس در دوران بارداری باید کنترل بشه تا سلامت مادر و کودک تحت تأثیر این ناراحتی‌ها قرار نگیره. پس به عنوان یه مادر آگاه، خودتون از حاشیه‌ها و عوامل ناراحت کننده که قابل کنترل هستن، دوری کنید.
از همین نویسنده
۱۷ روز پیش
کودک
۲۵ روز پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها