در دوران بارداری، خیلی‌ها بیشتر نگران ابتلا به عفونت‌ها و تأثیرشون روی جنین می‌شن. عفونت‌های واژنی مثل عفونت قارچی در دوران بارداری رایج هستن و معمولاً مشکلی ایجاد نمی‌کنن، ولی عفونت‌های رحمی می‌تونن عوارض بیشتری داشته باشن. در ادامه با انواع عفونت های واژن در بارداری و علائم‌شون بیشتر آشنا می‌شیم.
کسی که بارداره ممکنه نسبت به بعضی عفونت‌ها حساس‌تر بشه و اگه این عفونت‌ها درمان نشن، عوارض بدتری به همراه داشته باشن. هر کسی که در دوران بارداری حتی یه عفونت جزئی هم داره، باید با پزشک یا ماما صحبت کنه.
در دوران بارداری، بدن مادر دچار تغییرات هورمونی و فیزیکی زیادی می‌شه که می‌تونه باعث بشه عفونت‌ها راحت‌تر از قبل وارد بدن بشن. یکی از شایع‌ترین عفونت‌ها در این دوران، عفونت قارچی واژن هست که به خاطر افزایش سطح استروژن و پروژسترون و تغییرات سیستم ایمنی به وجود میاد. این نوع عفونت معمولاً خطر جدی‌ای برای مادر و جنین نداره، ولی باعث ناراحتی و خارش می‌شه که با مشورت پزشک می‌تونید داروهای مناسب رو مصرف کنید و درمانش کنید.
از طرفی، عفونت‌های جدی‌تری مثل عفونت باکتریایی یا ویروسی می‌تونن خطرات بیشتری داشته باشن. مثلاً عفونت استرپتوکوک گروه B که در بدن بسیاری از افراد بدون علائم هست، اگه در زمان زایمان به نوزاد منتقل بشه، می‌تونه باعث مشکلات جدی برای نوزاد بشه. به همین خاطر آزمایش‌ها و معاینات منظم دوران بارداری خیلی اهمیت دارن و می‌تونن به پیشگیری از این نوع عفونت‌ها و درمان به موقع کمک کنن.
این نوع عفونت‌ها توسط یه قارچ به اسم «کاندیدا» ایجاد می‌شن و تو دوران بارداری به خاطر تغییرات سیستم ایمنی و افزایش هورمون‌ها بیشتر دیده می‌شن. حدود ۳۰ درصد از خانم‌ها تو دوران بارداری به این عفونت دچار می‌شن، به‌خصوص تو سه ماهه دوم و سوم.
علائم عفونت واژن شامل:
- خارش واژن یا ناحیه تناسلی
- ترشحات غلیظ و سفید رنگ مثل پنیر
- بوی نان از واژن
- درد یا سوزش در ناحیه تناسلی یا هنگام رابطه جنسی
این عفونت باکتریایی قابل درمانه. اگه درمان نشه، می‌تونه باعث زایمان زودرس یا نوزاد با وزن کم بشه. علائمش عبارتند از:
- خارش، سوزش یا درد در واژن
- بوی ماهی از واژن
- ترشح خاکستری رنگ که بعد از رابطه جنسی بدتر می‌شه
این باکتری معمولاً بدون علائم هست ولی می‌تونه تو زمان زایمان به نوزاد منتقل بشه و در موارد نادر برای نوزاد خطرناک باشه. در بعضی از کشورها معمولاً بین هفته ۳۶ تا ۳۷ بارداری آزمایش GBS انجام می‌شه تا اگه مادری این باکتری رو داشته باشه، با آنتی‌بیوتیک درمان بشه.
عفونت‌های رحمی می‌تونن خطرناک باشن. اگه عفونت از واژن به رحم بره، می‌تونه باعث زایمان زودرس یا مشکلاتی برای نوزاد بشه. درمان معمولاً با آنتی‌بیوتیک هست و ممکنه به بستری شدن نیاز داشته باشه. اگه تو زایمان تب داشته باشین، پزشک ممکنه زایمان سزارین رو توصیه کنه.
بارداری می‌تونه بدن رو به بعضی عفونت‌ها حساس‌تر کنه. مثلاً:
- آنفولانزا
- هپاتیت E
- هرپس
- لیستریا (یه نوع مسمومیت غذایی)
- سرخک
- HIV
بعضی از این عفونت‌ها می‌تونن باعث سقط یا مشکلات جدی برای نوزاد بشن، پس بهتره هر عفونتی رو سریع با دکتر در میون بذارید.
برای کاهش خطر عفونت‌ها در دوران بارداری:
- از مناطقی که زیکا شایعه دوری کنین.
- دست‌ها رو مرتب بشورید.
- واکسن آنفولانزا بزنید.
- از غذاهای غیرپاستوریزه پرهیز کنید.
اگه زود به عفونت‌ها رسیدگی بشه، معمولاً مشکلی برای زایمان به وجود نمیاد. هرگونه علائم غیرعادی رو به پزشک‌تون گزارش بدید و معاینات منظم دوران بارداری رو از دست ندید.
در دوران بارداری، توجه به عفونت‌ها خیلی مهمه چون بعضی از این عفونت‌ها می‌تونن روی سلامت مادر و جنین تاثیر بذارن. سیستم ایمنی بدن در این دوره تغییراتی می‌کنه که ممکنه فرد رو مستعد ابتلا به عفونت‌های مختلف بکنه. با اینکه اکثر عفونت‌های واژنی مثل عفونت قارچی معمولاً خطر جدی ندارن، ولی باید حتماً تشخیص درست داده بشه و درمان مناسب شروع بشه. از طرفی، عفونت‌های شدیدتر مثل عفونت‌های رحمی یا عفونت‌های ویروسی می‌تونن منجر به زایمان زودرس یا مشکلات جدی‌تری بشن. پیشگیری با رعایت بهداشت شخصی، تغذیه مناسب و مراجعه منظم به پزشک یا ماما می‌تونه کمک زیادی به کاهش این خطرات کنه.
از همین نویسنده
۲ روز پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها