شاید احساس غریبگی کردن نوزاد چندان برایتان ملموس نباشه. مثلاً پیش خودتون تصور کنین که این بچه‌ها هنوز خیلی کوچک‌تر از این هستن که متوجه آشنا و غریبه بودن افراد بشن یا ترس از غریبه‌ها داشته باشن. در کمال ناباوری می‌بینین که بچه‌ها توی سن پایین هم این احساسات رو تجربه می‌کنن. مثلاً وقتی توی محیطی با افراد غریبه حضور پیدا می‌کنن، شروع به گریه و زاری کرده و ناآرام هستن. این مسئله والدین رو ناراحت می‌کنه و گاهی اوقات مهمانی هاشونو خیلی با سختی به پایان می‌برن. حال باید ببینیم این مسئله از چه زمانی شروع شده و تا کی ادامه پیدا می‌کنه. همچنین چه راهکارهایی برای رفع این مشکل وجود داره که می‌تونه کمک کننده باشه.
نمی‌تونیم بگیم نوزاد از همون ابتدای تولد متوجه غریبه و آشنا بودن افراد می‌شه یا احساس غریبگی کردن نوزاد از همون ابتدا وجود داره. یه سری نظریه‌ها وجود داره که نوزاد، والدین به خصوص مادر خودشو حس می‌کنه و در آغوشش احساس آرامش بیشتری داره. با این حال براش تفاوتی نداره چند نفر دیگه در طول روز بغلش می‌کنن. معمولاً احساس غریبی کردن در کنار دیگر افراد از سن 6 ماهگی تا 8 ماهگی به بعد به وجود میاد. حتی برای بعضی از بچه‌ها خیلی زودتر هم اتفاق میفته. توی این سن نوزاد می‌تونه یاد بگیره که چیزها و افراد آشنا و غیرآشنا دور و اطرافش وجود دارن. توی این چند ماهه تقریباً به دیدن هر روزه والدین و حتی خواهر و برادرهای احتمالیش عادت کرده و می‌دونه اونا به گونه‌ای آدمای امن زندگیش هستن که ازش محافظت می‌کنن. به همین علته که بین اونا و دیگر افراد تمایز قائل می‌شه.
مسئله دیگه‌ای که وجود داره اینه که ترس نوزاد از چیه یا چرا نوزاد احساس غریبی می‌کنه؟ در اصل نوزاد در این موقع احساس ترس و اضطراب رو تجربه می‌کنه. ترسایی که در کودک ایجاد شده مثل نگرانی از ندیدن مادر، دلتنگی برای مادر در مواقعی که غیبت طولانی داشته و... باعث می‌شه تا کودک مضطرب بشه. از طرف دیگه ممکنه افراد غریبه کارهایی انجام بدن که کودک فقط در کنار خانواده به خصوص مادر احساس آرامش داشته باشه. معمولاً افراد غریبه نوزاد را از آغوش مادر که حس آرامش رو بهش القا می‌کنه جدا می‌کنن و همین عامل باعث ترس و اضطراب نوزاد می‌شه. ممکنه در آغوش گرفتن شدید یا محکم باعث شده باشه که نوزاد احساس ناامنی بیشتری رو در کنار افراد غریبه تجربه کنه و این تجربه ناخوشایند براش به یه موضوع آزاردهنده تبدیل شده باشه.
شاید قبل از این که برای رفع احساس غریبگی کودک نیاز باشد کاری انجام بدیم، باید این شرایط رو بپذیریم. رفتار نوزاد کاملاً طبیعیه و ممکنه سال‌ها هم طول بکشه. حتی باید آماده باشین که هر چه نوزادتون بزرگ‌تر می‌شه و فرق شما و دیگران رو بیشتر درک می‌کنه، این احساس غریبگی کردن در نوزاد بیشتر بشه. پس اصلاً نگران نباشید و این روند رو کاملاً طبیعی و نشان سالم بودن کودکتون تلقی کنین. با این حال ممکنه با توجه به شرایط کاریتون نیاز داشته باشین گاهی اوقات بچه تون رو به فرد دیگه‌ای بسپارین و نگران این موضوع باشین. برای رفع احساس غریبگی کودک راهکارهایی رو می‌تونین به کار بگیرین.
یکی از راهکارها اینه که بچه تونو از جمع دور نکنین تا احساس غریبگی کردن نوزاد به مرور کاهش پیدا کنه. بهتره اول از افراد آشناتر مثل پدربزرگ و مادربزرگ شروع کنین. بچه‌ها رو دقایقی با اونا تنها بذارین و به مرور این زمان رو افزایش بدین. اینطوری متوجه می‌شن که اگه شما رو نبینن یا نزد کس دیگه‌ای باشن، باز هم به شرایط عادی برمی‌گردن، شما رو می‌بینن و در آغوشتون آروم می‌شن.
هیچ وقت به خاطر این که بچه تون رو آروم کنین، از جمع دور نشین. نوزادتون باید در جمع‌ها حاضر بشه تا این روند رو عادی بدونه. اوایل ممکنه احساس غریبگی کردن نوزاد اذیتتون کنه؛ ولی به مرور این مشکل رفع می‌شه و به جمع غریبه بیشتر عادت می‌کنه.
سعی کنین احساس غریبگی کردن نوزاد رو بپذیرین و بدونین که حالتی طبیعی برای این سنه. بهترین راهکار اینه که اول اجازه بدین بچه‌ها به دیدن افراد جدید عادت کنن بعد از خودتون جداش کنین و بغل فرد دیگه‌ای بدین. اگر با وارد شدن به جمعی جدید بچه‌تون رو بغل کس دیگه‌ای بدین و تنهاش بذارین، ممکنه یه اضطراب خیلی شدید رو تجربه کنه. پس این مراحل باید به آرامی انجام بگیره تا کودک مرحله به مرحله احساسات خودش رو کنترل کنه.
پارسا احمدوند
۴ ماه پیش
آیدا دلبند
۴ ماه پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها