اکثر زوج‌هایی که ازدواج می‌کنند یا تصمیم به زندگی مشترک دارند معمولاً قصد بچه دار شدن ندارند. چندین سال پیش، داشتن خانواده‌های بزرگ معمول بود و این به عنوان یک مزیت تلقی می‌شد. این امر بیشتر به این دلیل بود که کودکان برای کمک به تأمین هزینه‌های خانواده از سنین پایین شروع به کار می‌کردند. اما با تغییر زمان و بالا رفتن هزینه‌های زندگی هر ساله، داشتن یک خانواده بزرگ دیگر گزینه عملی محسوب نمی‌شود. در حقیقت تعداد بیشتری از زوجین در فکر داشتن یک فرزند هستند و برخی از آن‌ها اصلاً تمایلی به پدر و مادر شدن ندارند.
او تنهاست.
او خودمحور است.
او یک آدم بی‌ادب است.
او خودخواه است.
او همیشه خواهان توجه است.
او تمایل بیشتری به بازی با دوستان خیالی دارد.
او در معاشرت اجتماعی مشکل دارد.
او بیشتر مستعد بیماری است.
۱. کودک بسیار به والدین خود وابسته می‌شود و رابطه بسیار خوبی با آن‌ها دارد.
۲. یک کودک بهترین چیز را در اختیار دارد.
۳. فرزند مورد توجه والدین خود قرار می‌گیرد.
۴- فرزند مجبور نیست با خواهر و برادر‌های دیگر سر و کار داشته باشد
۵- کودک برای توجه پدر و مادرش مجبور نیست با خواهر و برادر دیگر رقابت کند.
۶. کودک تنها (خواه ناخواه) با خواهر و برادر دیگر مقایسه نخواهد شد.
۷. استقلال بیشتری دارد.
۸. ممکن است تنها بزرگ شود.
۹. خواهر و برادری را ندارد که با او بزرگ شود.
۱۰. ممکن است از طرف والدین برای عملکرد خوب یا برتری در مدرسه و سایر فعالیت‌ها تحت فشار قرار گیرد
۱۱. از درگیری والدین خسته شود.
۱۲. مشکل دوست شدن داشته باشد.
۱۳. برای داشتن فرزندان تحت فشار باشد تا نام خانوادگی خود را حفظ کند.
۱۴. تحت فشار قرار گیرد و تنها مراقب والدین سالخورده باشد.
۱۵. هرگز تجربه خواهرزاده و برادرزاده‌ها را نخواهد داشت.
در حالی که این مزایا و معایب به طور عمده بر روی کودک متمرکز است والدین همچنین به دلیل تصمیم خود برای داشتن یک فرزند تحت برخی احساسات منفی قرار می‌گیرند و دچار چالش‌های زیر می‌شوند:
خانواده و دوستان تمایل دارند که آن‌ها را برای داشتن فرزندان بیشتر تحت فشار قرار دهند.
گاهی اوقات احساس گناه می‌کنند که به فرزند خود خواهر و برادر ندارد.
پس از مرگ نگران این هستند که فرزندشان تنها باشد.
تصمیم برای پدر و مادرن شدن یک تصمیم مهم است. برنامه‌ریزی در مورد تعداد فرزندان به همان اندازه مهم است. اما خواه شما یک، دو، سه یا بیشتر بچه داشته باشید باید همیشه به یاد داشته باشید که هر کودکی که بزرگ می‌کنید دارای یک سری مسئولیت‌ها است. برای والدین جدید شاید‌ایده آل باشد که فقط با یک فرزند شروع کنند. مانند هر تجربه دیگری بهتر است راه خود را از طریق این تجربه احساس کنید. حتی اگر تمام مطالب موجود درباره والدین را بخوانید، چیز‌های بیشتری خواهید آموخت. شما همیشه باید چند نکته بسیار مهم را در نظر بگیرید:
آیا شریک زندگی شما می‌خواهد فرزند دیگری داشته باشد؟
آیا از نظر مالی توانایی تربیت فرزند دیگری را دارید؟
آیا از نظر احساسی توانایی مراقبت از کودک دیگری را دارید؟
آیا از نظر جسمی توانایی مراقبت از کودک دیگری را دارید؟
به یاد داشته باشید که تعداد فرزندان شما مشخص نمی‌کند که شما به عنوان والدین چه کسی هستید. آنچه مهم است این است که شما فرزند خود را فردی دوست داشتنی، محترم و مسئولیت‌پذیر بزرگ کنید.
منبع: www.bellybelly.com.au
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها