تعداد بسیار کمی از مردم می توانند در برابر لبخند زدن به نوزاد تازه متولد شده مقاومت کنند. این نشان دهنده احساسات مثبت مانند شادی و علاقه است. البته این امر خصوصاً در مورد والدین تازه وارد بسیار صدق می کند. یک مطالعه نشان داد که مادران تازه متولد شده 80٪ بچه های 16 ساعته خود را نگاه می کنند و 34٪ اوقات به آنها لبخند می زنند. گاهی اوقات نوزادان تازه متولد شده حتی لبخند می زنند و لحظه ای جادویی را برای والدین ایجاد می کنند که اغلب توسط کسی با اشاره به اینکه لبخند واقعی نیست، از بین می رود. حتی کتابهای درسی تمایل دارند که لبخند نوزادان را به عنوان یک بازتاب واقعی و نه یک بیان واقعی از شادی و خوشبختی تلقی کنند. آیا واقعا موضوع این است؟
رفتارهای نوزادان تا نیمه دوم قرن بیستم بیشتر انعکاسی تلقی می شد. دانشمندان تصور می کردند که نوزادان تازه متولد شده توانایی محدودی در احساس و ابراز احساسات دارند و تجربه اجتماعی کافی برای تعامل با مراقبان خود را ندارند. حتی اعتقاد بر این بود که نوزادان تازه متولد شده نمی توانند مانند بزرگسالان احساس درد کنند. به این معنی که بعضی اوقات تحت عمل جراحی دردناک و بدون مسکن قرار می گیرند. تنها در دهه 1980 بود که متخصصان پزشکی فهمیدند که درد در واقع منجر به شوک و عوارض تهدید کننده زندگی می شود. طی 50 سال گذشته، داده ها به آرامی جمع شده اند که نشان می دهد نوزادان چیزی فراتر از موجودات بازتابنده هستند. آنها به اندازه کافی صلاحیت دارند تا به طور فعال ایالات خود را تنظیم کنند. به عنوان مثال آنها می توانند بخوابند تا حواس پرتی های استرس زا را از بین ببرند، یا اگر به تحریک و تعامل بیشتری نیاز دارند سر و صدا و گریه می کنند. آنها همچنین می توانند از همان 36 ساعت اول زندگی لبخندها را تقلید کنند و حتی می توانند از اولین تجربه زندگی خود از تجربه قبلی یاد بگیرند.
نوزادان تازه متولد شده می توانند موجوداتی با توانایی اجتماعی باشند. تا اوایل دهه 2000 تصور می شد که نوزادان تازه متولد شده فقط در پاسخ به انقباض عضلانی ، نعوظ آلت تناسلی، حرکات روده یا مثانه یا بدون هیچ دلیل خاصی لبخند می زنند. بیشتر مطالعات و کتابهای درسی حتی در قرن 21 هنوز هم حاکی از آن است که اولین "لبخند اجتماعی" تنها پس از ماه دوم زندگی رخ می دهد. هنگامی که محققان مشاهده نوزادان را شروع کردند بیشتر نتایج اولیه آنها با گزارش های والدین تفاوت نداشت. هیچ یک از 400 نوزاد حاضر در این مطالعه در هفته اول لبخند نزده اند. فقط 11٪ در سن دو هفتهگی لبخند اجتماعی نشان دادند. حدود 60٪ در طی سه هفته از نظر اجتماعی لبخند زده بودند و تقریباً همه آنها در ماه اول از نظر اجتماعی لبخند زده بودند. برخی از محققان هنوز در اوایل ثبت لبخند موفق نیستند و لبخندهای زیادی در هنگام خواب رخ می دهد که ارتباطی با دنیای اجتماعی ندارد. در واقع حتی جنین هایی که در رحم با روش سونوگرافی 4 بعدی مشاهده می شوند حداقل از هفته 23 بارداری لبخند می زنند. اما مطالعات دیگر نشان می دهد که نوزادان تازه متولد شده در موارد نادر لبخند می زنند و حداکثر هر چهار دقیقه یک بار برای برخی از کودکان یک روزه است.
نتیجه گیری:
از مدت ها قبل نشانه هایی وجود داشت که نشان می دهد لبخند نوزادان می تواند تا حدودی احساسات مثبت را نشان دهد. لبخندها در چند روز اول زندگی به عنوان پاسخی به نوازش گونه یا شکم ذکر شده است. نوزادان تازه متولد شده نیز در پاسخ به طعم و بوی شیرین لبخند می زنند. این یافته ها دهه ها پیش منتشر شد که لبخندها صرفاً به عنوان بازتاب های ذاتی در نظر گرفته می شدند. تصور می شد که لبخندهای نوزادی فقط ناحیه دهان را درگیر می کند. با این حال، هنگامی که دانشمندان حرکات صورت را فریم به فریم و با استفاده از یک سیستم برنامه نویسی اختصاصی تجزیه و تحلیل می کردند، لبخندها از همان یک روزگی بیشتر از حرکات گونه و چشم نبودند. از آن زمان مطالعات بیشتر و بیشتری نشان داده است که نوزادان تازه به دنیا آمده هنگام بیداری لبخند می زنند و این لبخندها بسیار شبیه لبخندهای واقعی اجتماعی است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها