وی در خصوص نحوه فرود آمدن اظهار کرد: بدون توجه به اینکه روی چه صندلی‌ای می‌نشینیم، می‌بایست توجه خود را بیشتر روی فرود و کنترل مرکز ثقل و بالاتنه معطوف داشت، بدین ترتیب که فرود به‌آرامی صورت گرفته به‌طوری‌که بدن را از ارتفاع روی صندلی رها نکنیم.
بهرامی با بیان اینکه نشستن بر روی صندلی‌های اداری به مرتب راحت‌تر از صندلی‌های راحتی است، تصریح کرد:، چون این صندلی‌ها دارای سطوح اتکا مناسب و کم‌انعطاف و بلند بوده و همچنین دارای دسته و فاصله مناسب و فضای کافی بین پایه و میز است و همچنین وضعیت‌های قائم بالاتنه و حالت طبیعی قوس‌ها نیز به دلیل سفت بودن سطح اتکا صندلی، داشتن پشتی و گاه زیر پایی بهتر حفظ می‌شود.
این دکترای تربیت‌بدنی اضافه کرد: در هنگام فرود روی این صندلی‌ها، یک پا عقب‌تر و در فاصله بین دو پا قرار گرفته و حالا وزن بدن همراه با خم شدن مفاصل بر روی پای عقب و نشیمن‌گاه به آرامی فرود می‌آید. ضمن اینکه برای کاهش شتاب و انتقال وزن به پای عقب از دسته صندلی نیز استفاده می‌شود، پای عقبی پای فعال نامیده می‌شود. در صورت نبودن دسته صندلی، بالاتنه به جلو و باسن به عقب متمایل می‌شود.
وی در خصوص نحوه نشستن و استقرار یافتن گفت: با توجه به نوع صندلی این عمل متفاوت است، اما به‌هرحال روش صحیح آن است که فرد به حالت قائم نشسته و به پشتی تکیه دهد. ضمن اینکه گودی کمر را نیز کمتر می‌کند، همچنین رعایت زوایای مطلوب در مفاصل بسیار حائز اهمیت است. پرهیز از نشستن‌های مداوم و مستمر و تغییر دادن حالت بدن و جابه‌جایی از نکات قابل‌توجه در این مرحله است.
بهرامی با اشاره به نحوه برخاستن اظهار کرد: در این مرحله می‌بایست هنگام بلند شدن یک پا عقب و یک پا در جلو باشد چراکه فرد آمادگی لازم را برای راه رفتن و حرکات بعدی دارد. ضمن اینکه فرد بهتر می‌تواند عمل بلند کردن را انجام دهد، کمک گرفتن از دسته‌های صندلی و بالاتنه به جلو نیز موجب تسهیل در بلند شدن می‌شود.
منبع: ایسنا
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها