چربی، که به عنوان بافت اطراف عروق یا PVAT شناخته میشود، به شریانها کمک میکند تا Stress relaxation ایجاد و تنش عضلانی ناشی از فشار نیز کم شود. این عمل مشابه مثانه است، که برای گنجایش مایعات بیشتر گسترش پیدا میکند و در عین حال از ریختن آن نیز جلوگیری میکند.
«استفانی واتس» استاد داروسازی و سم شناسی در کالج پزشکی دانشگاه میشیگان اعلام کرد که این مطالعه نشان داد که PVAT تنش رگهای خونی هنگام کشش را کاهش داده که این اتفاق خوبی است، زیرا رگها پس از آن انرژی کمتری را مصرف میکند و تحت فشارهای زیادی قرار ندارد.
واتس اعلام کرد که محققان معمولاً PVAT را نادیده گرفته اند و نقش آن را تنها در ذخیره لیپیدها میدانند. یافتههای این دانشمند میتواند به تعریف چگونگی مشاهده آنان از رگهای خونی کمک کند.
در حال حاضر، دانشمندان رگهای خونی را به سه قسمت تقسیم میکنند، درونیترین لایه به نام «tunica intima»، لایه میانی «tunica media» و بیرونیترین لایه «tunica adventitia» است.
واتس بر این عقیده است که دانشمندان باید PVAT را به عنوان لایه چهارم در نظر بگیرند که آن را با نام «tunica adiposa» (به معنی غلاف غشایی است که پوشانده شده یا اندام را میپوشاند) میشناسند. adiposa مترادفی برای چربی است.
به گفته این دانشمند سالهاست که این لایه نادیده گرفته شده است. اما اکنون متوجه شدهایم که این امر برای رگهای خونی ما اجتناب ناپذیر است.
واتس افزود یافتههای ما تعریف میکند که عملکرد رگهای خونی چیست و این بخش از بدن قسمتی است که بیماریهای ما را تحت تاثیر قرار میدهد (مانند فشارخون بالا). ما باید به این لایه رگ خونی توجه کنیم، زیرا بیش از تصورات در بدن ما نقش دارد.
محققان دیگر نشان دادهاند که PVAT در عملکرد رگهای خونی نقش دارد و موادی را ترشح میکند که باعث شل شدن رگهای خونی و انقباض آن میشود، اما واتس و همکارانش به دنبال این بودند که آیا PVAT بهجای موادی که ترشح میکند، در چگونگی عملکرد رگهای خونی نقش دارد یا خیر. بنابراین، آنها تصمیم گرفتند با کمک به عملکرد «Stress relaxation»، بررسی کنند که آیا PVAT یک مزیت ساختاری برای عروق دارد یا خیر.
برای انجام این کار، آنها آئورت را در موش آزمایش کردند و دریافتند موشهای با PVAT دست نخورده Stress relaxation کمتری نسبت به افراد فاقد آن دارند. دانشمندان در مورد شریانهای دیگر نیز همین پاسخ را گرفتند.
منبع: ایسکانیوز
پاسخ ها