سیاره کیوان یا زحل دومین سیاره بزرگ منظومه خورشیدی و همانند برجیس (مشتری) یک سیاره گازی است. در زیر ابر‌های متان، هیدروژن و هلیم، آسمان کیوان به تدریج متراکم شده تا تبدیل به مایع می‌شود و اقیانوسی بزرگ از مواد شیمیایی مایع را می‌سازد.
کیوان از روی حلقه‌هایش قابل شناسایی است. گرچه سیارات دیگر مانند مشتری، اورانوس و نپتون هم حلقه‌هایی دارند، اما حلقه کیوان برای مشاهده‌کنندگان جذاب‌تر و قابل رؤیت‌تر است. این حلقه‌ها، جامد نیستند و از ذرات یخ، غبار و سنگ تشکیل شده‌اند. این حلقه‌ها توسط اقمار کیوان که به دور آن در چرخشند، در جای خود حفظ می‌شوند. جاذبه این قمر‌ها همچنین باعث می‌شود که بین حلقه‌ها فاصله‌هایی دیده شود.
چگالی این سیاره حدود یک‌هشتم زمین و کمتر از آب است. یک روز کامل در زحل برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین و یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. از آنجایی که مدار استوایی زحل تقریباً همانند زمین در ۲۷ درجه است، تغییرات زاویه سیاره نسبت به خورشید شبیه به زمین است و در این سیاره نیز همان چهار فصل مشاهده می‌شود. جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گاز‌های تشکیل‌دهنده سیاره قرار دارند.
محققان دانشگاه کارنگی موفق به کشف ۲۰ قمر جدید در اطراف سیاره حلقه بر گردن کیوان شده‌اند که با احتساب قمر‌های قبلی این سیاره، کیوان اکنون با ۸۲ قمر سلطان این سامانه خورشیدی است. برخی از حلقه های زحل یا کیوان به اندازه یک غبار ریز و برخی به اندازه یک خانه هستند.
نخستین کسی که به حلقه رازآمیز پیرامون زحل علاقه‌مند شد و آن را کشف کرد گالیله بود. او در سال ۱۶۱۰ به این موضوع پی برد و در آغاز بر این باور بود که این حلقه جامد است. اما امروزه ثابت شده است که این حلقه از قطعات سنگ و آب یخ زده تشکیل شده است.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها