به گزارش گروه وبگردی اخبار ،بیشتر افرادی که دچار غرور کاذب هستند متوجه رفتار نادرست خویش با سایرین نمیشوند و فکر می کنند، زیرا از اطرافیان خویش برتر هستند می توانند هر رفتاری را با آنها داشته باشند. این گروه از اشخاص ارزشهای دیگران را نادیده میگیرند و از دوستان خویش دور می شوند.
غرور کاذب در واژه به مفهوم: فریفته شدن و گول خوردن است. غرور از صفتهای رذیله هست که سبب می شود انسان بدنبال اعمالی رود که موافق هوای نفسش است.
غرور درصورتی که به مفهوم پذیرش و باور کردن کلیهی قابلیت ها، توان مندی ها، استعدادها و نقطه ضعفهای خود باشد خوب است.
در صورتی داشتن غرور مناسب است که شخص خویش را ذلیل و خوار نکرده و همان طور که برای سایرین ارزش و احترام قائل هست انتظار داشته باشد که سایرین به حریم و شخصیت او احترام بگذاردند.
شخصی که دچار غرور کاذب میشود خویش را به علت داشتن عقده و حقارتهای خود، بالاتر از آنچه که هست میبیند.
شخص دچار غرور کاذب خودرا برتر از دیگران دیده و فخرفروشی می کند.
۱- جهالت؛ یعنى اعتقاد قلبى فرد به اینکه عمل وی خیر و صلاح است، در حالى که در واقع چنین نیست.
۲- وسوسه هاى شیطانى، پیروى از هواى نفس و شهوات
۳- پیروى از خشم و انتقامجویى
۴- دوستى دنیا و دنیا طلبى
ممکن است فردى مغرور باشد ولى اصلا دچار غرور کاذب نشود و بعد از ارزیابى ها و قابلیتهاى خویش، آنها را فضل و رحمتى از جانب خدا بداند و عامل اساسى آنرا به خدا نسبت دهد در اینصورت دیگر هواى نفسى باقى نمى ماند تا دچار غرور کاذب شود.
اگر انسان با بهره مندی از تواناییها اعمالی راانجام دهد و آن اعمال را بزرگتر از آنچه که هست عنوان کند و انجام دادهها را بیش از آنی که بوده نمایان سازد و همواره خویش را قادرتر از آنی بداند که هست هیچوقت بخود واقعی و سپس خویش حقیقی دست نیافته و در بند شیطان مسیر هوای نفسانی را پی میگیرد و دچار غرور کاذب می شود.
دانستم انسان هرقدر به معرفت دریافت هایش رسیده باشد کمتر دچار غرور کاذب می شود و هرقدر تنها به دریافتها اندیشیده و هیچ وقت در جهت درک دریافت حرکت نکند در مسیر غرور کاذب حرکت نموده و این حرکت وی را از خویش حقیقی دور و دورتر میکند.
والدین وسواسی، متوقع و عیب جو، معمولاً ورزشکارانی با غرور کاذب تربیت می کنند. این والدین بعدها در قالب مربی هم می توانند خودنمایی کنند. در واقع، مربیان پرتوقع هم میتوانند ورزشکاران مغرور پرورش دهند.
روانشناسان با توجه به عوامل مختلف، به سه جنبه غرور کاذب اشاره می کنند:
غرور خودمدار: این جنبه، همان است که در تعریفهای اولیه روی آن تاکید کردیم، یعنی ورزشکار در مورد خود توقعات بالایی دارد و از شکست می ترسد.
غرور دیگرمدار: اشخاص مغرور معمولاً نه تنها خودشان، بلکه سایرین را هم آزار میکنند. یک مربی یا یک کاپیتان مغرور و متوقع میتواند با ارزیابیهای سختگیرانه اش، عزت نفس تمام بازیکنان را خدشه دار کند.
غرور القا شده توسط اجتماع: این شرایط، بیشتر به مطبوعات و تفکر عامه مردم در توقع از یک ورزشکار یا یک تیم بر میگردد. در واقع، ورزشکاران مغروریی که در یک جامعه پرتوقع زندگی میکنند، مدام از تایید نشدن توسط مطبوعات و افکار عمومی در هراسند.
ممکن هست همان طور که بیان کردیم بعضی از اشخاص به علت الگوبرداری اشتباه از والدین دچار غرور و خودپسندی شوند و به مرور زمان با دور شدن اطرافیان خویش متوجه رفتار اشتباه در خویش باشند و به دنبال راههایی برای از بین بردن این خصوصیت اخلاقی اشتباه در خویش باشند.
باید برای ایجاد تغییر در خویش شخص بداند و بخواهد که این رفتار را در خویش تغییر دهد افرادی که میدانند دچار غرور کاذب هستند و سعی دارند تا مانع آن شود در کاهش این رفتار موفق هستند و در نتیجه افرادی کمال گرا و انسان دوست هستند. پذیرش این عادت نادرست در خویش زمینه ایجاد و شکوفایی رفتارهای درست را در شخص ایجاد میکند.
ریشه مواردی را که باعث ایجاد غرور در شما میشود را بیابید و و در چنین مواقع که دچار غرور یم شوید این عوامل ایجاد کننده را تحت کنترل و هدایت خود درآورید و آنها را سرکوب کنید و رفتارهای مثبت را جایگزین آن کنید.
غرور نوعی انتقام، تنفر، حسادت و خودپسندی هست که در قالب اعتماد به نفس بالا و غرور کاذب دیده میشود افرادی که یاد میگیرد در در برابر رفتارهای دیگران ببخشند و بگذرند افرادی بزرگمنش و با کمالات انسانی بالا هستند. یکی دیگر از راههای رهایی از غرور افزایش اعتماد به نفس است که باعث درک درست از تواناییها می شود.
غرور و بی اعتنایی به دیگران از مواردی است که در بیشتر برخوردارها و دعواها دیده میشود سعی کنید در بحثهای خویش صبور باشید و در رفتار با دیگران هم صبر بیشتری داشته باشید.
یادآوری اصل و پایان خویش یکی از راههای درمان غرور کاذب است.
منبع: بیتوته
پاسخ ها