در اسلام پیروی مبتنی است بر عقل و محبت یأس از رحمت الهی، گناه است

به گزارش حوزه رادیو تلویزیون  گروه فرهنگی اخبار ، عضو مجمع عالی حکمت اسلامی در برنامه «بدون توقف» که ۱۹ مردادماه از شبکه سه روی آنتن رفت، با تأکید بر اینکه در اسلام پیروی مبتنی است بر عقل و محبت، یادآور شد: هر چقدر انسان خطا کرده باشد تا زمانی که تعمد در خطا و عناد نداشته باشد، نباید از رحمت خدا ناامید شود. یأس از رحمت خداوند گناه است.

حجت‌الاسلام علی رضائیان در برنامه تلویزیونی «بدون توقف»، تصریح کرد: خداوند متعال برای انسان‌هایی که به احکام دین و راه صحیح رسیدن به خدا دسترسی ندارند و یا دسترسی‌شان تابع عوامل و شرایط خاصی است، از آن جهت که در حق کسی ظلمی روا نمی‌دارد، از باب رحمت و عدالت برای اعمال خوب‌شان ضریب قائل می‌شود. در واقع خداوند بر اساس آنچه انسان می‌داند و می‌تواند از او بازخواست می‌کند. خدا می‌فرماید همان قدر که به شما دادیم، انتظار داریم.

این استاد دانشگاه در پاسخ به این سؤال که «اگر پدر و مادر مخالف دینداری فرزند باشند چه می شود» گفت: احترام به پدر و مادر بعد از اطاعت خدا مهمترین اصل در آیات و روایات است. احترام لازم است، اما اگر در خصوص واجب یا حرام پدر و مادر مخالفت کنند، اینجا اولویت با آن رتبه بالاتر است که خالق پدر و مادر است. البته با حفظ احترام آنها؛ چراکه احترام را خدای متعال به آن‌ها عطا کرده، اما در مستحبات مراعات حال والدین حتما لازم است.

رضائیان در خصوص اینکه جوان چطور باید این عشق و محبت به خالق را پیدا کند، عنوان کرد: محبت معمولا از دو راه حاصل می‌شود؛ یکی اینکه در طرفم کمالات یا خوبی دیدم، راه دوم این است که انسان از یکی محبت ببیند؛ انسان عبید احسان است. اگر من موجودی پیدا کردم که زیبایی و خیر بی‌نهایت است، باید به آن زیبایی بی‌نهایت دل بدهم یا زیبایی که به تبی بند است؟! انسان همه هستی‌اش را وامدار خدای متعال است. اینجا جا ندارد انسان به او دل بدهد؟ انسان آمده به مقام حب برسد، اما گزینه عشق را گم کرده است. یاد جمله‌ای در وصیت نامه شهید حججی می‌افتم که نوشته بود «به جایی می‌رسی که می‌فهمی خدا چقدر عاشق ماست و نسبت عشق ما با او چقدر متفاوت است».

این سخنران مذهبی همچنین در خصوص فرقه‌های انحرافی بیان کرد: مگر می‌شود وقتی معشوق، خالق بی‌نهایت خوبی گفته از این راه بیا، من بگویم تو را دوست دارم، ولی از راه دیگری می‌روم؟! این چه دوست‌داشتنی است. در بعضی از این فرقه‌ها آمدند همان کاری را کردند که در ادیان گذشته هم اتفاق افتاده و به همین دلیل عده‌ای به برخی از ادیان اقبال دارند. برای اینکه در نهایت هیچ اتفاقی قرار نیست بیفتد. گناه هم که کنند، یکشنبه‌ای می‌روند و بخشیده می‌شوند. در حالی که در آیین ما صبح و ظهر و شام با معشوق مناجات می‌کنیم، هر لحظه با هر الله اکبر با معشوق مناجات می‌کنیم.

وی ادامه داد: برخی از عرفان‌ها آمدند رنج را حذف کردند، در مستندی خارجی از مشاور بزرگان تبت در خصوص تمرکز و مراحل آخر مدیتیشن سؤال شد او گفت مرحله آخر این است که به موجودی توجه کنید که بی‌قید و شرط دوستش دارید. حالا سؤال من این است چه کسی را می‌شود بی‌قید و شرط دوست داشت. کسی که او هم ما را بی‌قید و شرط دوست دارد و خودش بی‌نهایت باشد. باید با عقل در خانه وحی برویم و با عشق و محبت. آن چیزی که الان در آن نقص داریم این است که آن تحقیق پیشینی در خصوص خدای متعال نیست، آن بال محبت ضعیف شده، اما بال محبت اهل بیت (ع) رواج دارد، شاید یکی از آن چیز‌ها که باعث شده دین هنوز بقا داشته باشد همان اتفاقی است که در حب به اهل بیت (ع) افتاده، اما در خصوص خود خدای متعال این اتفاق نیفتاده است.

رضائیان یادآور شد: برخی می‌گویند من محبت به خدا دارم، ولی مودت ندارم. محبت باید با طی مسیر باشد، مودت یعنی پیروی، شیعه یعنی محبتی که همراه پیروی است. یعنی زمانی که معشوق را برتر می‌دانم نسبت به او خاضع باشم.