به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی اخبار ، ساجده خورشیدی، دانش آموخته دکترای دانشکده مهندسی پزشکی گرایش بیومتریال دانشگاه امیرکبیر و مجری طرح «طراحی و ساخت داربست با غلظت متغیر اکسیژن برای کاربرد در فصل مشترک غضروف استخوان» با بیان اینکه غضروف استخوان از منظر متابولیکی کاملاً با یکدیگر متفاوت هستند، اظهار کرد: میزان اکسیژن یکی از مهمترین پارامتر‌های متابولیکی متفاوت در غضروف استخوان به شمار می‌رود، اما تاکنون میزان اکسیژن به عنوان عامل تعیین کننده بر رفتار سلول‌های مستقر در ناحیه فصل مشترک غضروف استخوان ارزیابی نشده است.
او گفت: هدف از اجرای این پروژه، تهیه داربست هیدروژل/ذره با تغییرات تدریجی عامل اکسیژن رسان در راستای ضخامت داربست است.
خورشیدی تاکید کرد: نتیجه این تحقیق منجر به ایجاد داربستی با گرادیانی از میزان اکسیژن برای شبیه سازی ناحیه فصل مشترک غضروف استخوان می‌شود که یک گام رو به جلو برای درمان آسیب‌های استئوکندرال در بیماری‌هایی مانند استئوارتریت محسوب می‌شود.
او ادامه داد: چالش اصلی در این پروژه، اندازه گیری میزان اکسیژن و بهینه سازی آن در طول ضخامت داربست بود.
کاربرد طرح «داربست با غلظت متغیر اکسیژن» در حوزه پزشکی
خورشیدی با بیان اینکه نتایج این پروژه در حوزه پزشکی و بالینی قابلیت استفاده دارد، بیان کرد: زیست تقلیدی داربست، زیست سازگاری و زیست تخریب پذیری داربست گرادیانی تهیه شده از مزیت‌های این طرح به شمار می‌رود.
او با بیان اینکه این طرح مشابه خارجی و داخلی ندارد، گفت: ایجاد داربست با گرادیانی از میزان اکسیژن تاکنون در پروژه‌های انجام شده مورد توجه قرار نگرفته است و ایده‌ای کاملا جدید است.
خورشیدی با اشاره به دیگر مزایای طرح گفت: امکان شبیه سازی فصل مشترک غضروف استخوان، کمک به درمان آسیب‌های استئوکندرال، استفاده از پلیمر‌های زیست سازگار و زیست تخریب پذیر، کمک به تمایز سلول‌های مزانشیمی به رده‌های غضروفی و استخوانی در یک ساختار واحد از دیگر مزایای این طرح به شمار می‌روند.
این فارغ التحصیل دکترای دانشگاه صنعتی امیرکبیر بیان کرد: محصول نهایی و بهینه شده این پروژه می‌تواند به صورت بالینی برای درمان آسیب‌های استئوکندرال استفاده شود.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها