ربات‌ها ما را به تنبلی گروهی مبتلا می‌کنند؟

دانشمندان دریافتند که انسان‌ها، وقتی می‌دانند ربات‌ قبلا کار مربوط به آنان را بررسی کرده‌ است کمتر به وظایفی که انجام می‌دهند توجه می‌کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از نیوز، تحقیق کنونی که توسط دانشمندان دانشگاه فنی برلین در آلمان انجام شده این مورد را بررسی کرده است که آیا پدیده «تنبلی گروهی»  که در آن افراد تلاش کمتری در محیط‌های گروهی انجام می‌دهند زیرا احساس می‌کنند سهم آنان از انجام کار، مورد توجه قرار نمی‌گیرد به تعاملات انسان و ربات نیز گسترش می‌یابد یا خیر؟

دانشمند اصلی این تحقیق، در بیانیه رسانه‌ای گفت که کار گروهی موهبتی ترکیبی است، کار با یکدیگر می‌تواند به افراد انگیزه دهد تا عملکرد خوبی داشته باشند همچنین می‌تواند منجر به از دست دادن انگیزه شود زیرا مشارکت فردی آنچنان قابل مشاهده نیست. ما علاقه‌مند بودیم که دریابیم، زمانی که شریک گروهی افراد یک ربات است چنین تأثیرات انگیزشی قابل مشاهده خواهد بود یا خیر.

محققان برای آزمایش نظریه خود، از ۴۲ شرکت‌کننده خواستند تصاویر تار بردهای مدار را از نظر نقص بررسی کنند. تصاویر تنها زمانی واضح می‌شدند که با ماوس رایانه روی آن قرار می‌گرفتند و به گروه اجازه داده می‌شد تا توجه شرکت‌کنندگان به جزئیات را زیر نظر داشته باشند.

به نیمی از این شرکت‌کنندگان اطلاع داده شد که بردهای مدار آنان قبلا توسط رباتی به نام پاندا بازرسی شده است که افراد گروه در حین کار می‌توانستند این ربات را مشاهده و اصوات را بشنوند.

اگرچه نتایج اولیه تفاوت قابل توجهی را در مدت زمانی که هر دو گروه صرف بازرسی بردها یا مناطق مورد بررسی نشان نداد اما تجزیه و تحلیل عمیق‌تر نشان داد، کسانی که معتقد بودند پس از بررسی پاندا کار می‌کنند، بعدها نقص‌های کمتری را شناسایی کردند. این نشان‌دهنده اثر «به‌نظر می‌رسد اما نمی‌بیند» است که در آن افراد به دلیل اتکای بیش از حد به موجودی دیگر، از نظر ذهنی درگیر می‌شوند.

دکتر لیندا اوناش، محقق ارشد این تحقیق می‌گوید: «ردیابی اینکه فرد به کجا نگاه می‌کند آسان است اما تشخیص اینکه آیا این اطلاعات بصری به اندازه کافی در سطح ذهنی پردازش می‌شوند یا خیر، بسیار سخت‌تر است».

اگرچه شرکت‌کنندگان احساس می‌کردند که سطح توجه ثابتی را حفظ می‌کنند، ناخودآگاه تصور می‌کردند پاندا هیچ نقصی را نادیده نگرفته است.

اوناش می‌گوید: «در شیفت‌های طولانی‌تر، زمانی که وظایف روتین هستند و محیط کار نظارت و بازخورد کمی ارائه می‌دهد، از دست دادن انگیزه بسیار بیشتر است. به‌طور کلی در تولید و به ویژه در مناطق مرتبط با ایمنی که در آن بررسی مضاعف رایج است، این مورد می‌تواند تاثیر منفی بر نتایج کار داشته باشد».

این یافته‌ها همچنین به چالش‌های شبیه‌سازی دقیق رفتار اجتماعی در محیط‌های آزمایشگاهی اشاره می‌کنند، با توجه به اینکه شرکت‌کنندگان آگاه هستند که تحت نظر قرار دارند.

برای اینکه بفهمیم مشکل از دست دادن انگیزه در تعامل انسان و ربات چقدر بزرگ است، باید وارد میدان شویم و مفروضات خود را در محیط‌های کاری واقعی، با کارگران ماهری که به‌طور معمول کار خود را در گروه‌هایی از ربات‌ها انجام می‌دهند، این موارد را مورد آزمایش قرار دهیم.

نتایج این تحقیق در نشریه Frontiers in Robotics and AI منتشر شده است.