در دهه 300 قبل از میلاد، مرد جوانی به نام اسکندر در سن 20 سالگی پادشاه پادشاهی یونان باستان مقدونیه شد. اسکندر از همه مزیت های اولیه برای تبدیل شدن به یک رهبر برخوردار بود: او توسط ارسطو آموزش داده شد و پدرش، فیلیپ دوم، یک جنگجوی قدرتمند و موفق بود. اسکندر در جوانی پتانسیل زیادی از خود نشان داد:پکیج آموزش تربیت فرزند در سن 10 سالگی اسبی را که هیچ کس دیگری نمی توانست مدیریت کند رام کرد و در 16 سالگی شورش را سرکوب کرد و شهر خود را تأسیس کرد - که به نام خود نامگذاری کرد.
اسکندر در 20 سالگی پس از ترور پدرش به پادشاهی رسید تربیت کودک و به سرعت تکه تکه بر آسیای صغیر تسلط یافت. اما اسکندر "کبیر" افتخار می کرد. خیلی مغرور. در افسانه ها آمده است که المپیاس، مادر اسکندر به او گفت که او واقعاً پسر فیلیپ نیست، بلکه پسر پادشاه خدایان یونان است: خود زئوس.
و اسکندر در پایان زندگی خود واقعاً معتقد بود که او یک خداست.
هنگامی که یکی از دوستان قدیمی به نام کلیتوس سعی کرد او را از غرور فزاینده خود آگاه کند، اسکندر او را با عصبانیت سلاخی کرد. بعداً اسکندر به بیماری شدید و دردناکی مبتلا شد و زمانی که تنها 32 سال داشت درگذشت. مانند داستان هیرودیس کتاب مقدس که وقتی جسارت پذیرفتن پرستش رعایای خود را به عنوان خدا داشت، کشته شد، اسکندر نیز در اوج زندگی خود مدتی پس از اینکه خود را خدا اعلام کرد، از بین رفت.
اتفاقی؟ شاید.
شاید نه.
آیا تا به حال در مورد توهین کردن، به اطرافیان بی گناهی که سر راه شما قرار می گیرند، خورش کرده اید؟ آیا تا به حال از اینکه برای ارتقاء یا جایزه از شما دور می‌شوند ناراحت شده‌اید و به این فکر کرده‌اید که چرا موجودات کوچک‌تر دیگر توانسته‌اند پاداشی را که شایسته آن هستید از شما بدزدند؟
اگر چنین است، شما قربانی غرور شده اید.
غرور باعث می شود نسبت به توهین و آسیب بیش از حد حساس باشیم. تحمل درد عاطفی ما را کاهش می دهد و ما را شکننده و ضعیف می کند - به راحتی آسیب می بینیم، به راحتی ناراحت می شویم.
اما یک استراتژی موثر وجود دارد که می‌توانیم از آن برای جلوگیری از اکثر دردهای عاطفی که به خودمان وارد می‌کنیم استفاده کنیم:
خودمان را تحقیر کنیم.
یادگیری از لینکلن
مشکل این است که برخی از مردم تواضع را با تواضع اشتباه می گیرند. اما فروتنی واقعی، همانطور که خواهیم دید، نشان دهنده فقدان شجاعت یا اعتماد به نفس نیست.
آبراهام لینکلن یکی از بزرگترین روسای جمهور آمریکا بود.
در مدت کوتاهی که در مقام ریاست جمهوری خود بود، به لغو برده داری کمک کرد، اتحادیه را در طی یک جنگ داخلی خونین و وحشتناک به پیروزی رساند و پایه و اساس بازسازی را پی ریزی کرد.
لینکلن که در یک کلبه چوبی ساده متولد شد، یک بار نوشت:
من به دنیا آمدم و همیشه در فروتن‌ترین جنبه‌های زندگی [به‌طور] باقی مانده‌ام.»
لینکلن علیرغم اینکه فقیر و خودآموخته بود، شجاع بود و به توانایی های خود اطمینان داشت.
به عنوان مثال، قبل از ریاست جمهوری، لینکلن علاقه خود را به سیاست از دست داد، زیرا از فقدان صداقتی که در بین سیاستمداران دیگر می دید خسته شده بود.
اما زمانی که قانون کانزاس-نبراسکا در سال 1854 تصویب شد که بردگی را در قلمروهای غربی مجاز می‌دانست، لینکلن تصمیم گرفت به سیاست بازگردد، زیرا می‌دانست که توانایی رئیس‌جمهور شدن را دارد و کاری در مورد این مسخره انجام می‌دهد.
هنگامی که ادوین استانتون، وزیر جنگ لینکلن، مکرراً به لینکلن توهین کرد (حتی او را "بابون" خطاب کرد - !!)، رئیس جمهور کاملاً سرگردان ماند و چیزی جز تمجیدهای محبت آمیز برای وزیر جنگ طلب خود نداشت.
لینکلن شاهد توهین لفظی استنتون بود و او را برای یکی از قدرتمندترین مناصب کشور استخدام کرد - علیرغم بیزاری شخصی استانتون از لینکلن.
و در زمان مرگ لینکلن، او کاملاً منتقد سابق خود را جذب کرده بود: پس از ترور لینکلن، استانتون به دیدار پسر بزرگ لینکلن می رفت و روزها گریه می کرد.
استانتون زمانی که آنتاگونیست سرسخت او بود، فداکارترین دوست لینکلن شد. همه به این دلیل که عظمت لینکلن را در فروتنی او می دید.
تواضع چیست؟
بسیاری از ما زمان زیادی را صرف فکر کردن به اینکه فروتنی تربیت کودکان چیست نمی‌گذرانیم. اما ما باید.
گفته شده است:
فروتنی این نیست که به خودت کم فکر کنی، بلکه کمتر به خودت فکر کنی.
به عبارت دیگر، شما زمان و انرژی بیشتری را صرف فکر کردن به همه چیز و همه افراد جز خودتان می کنید.
این بدان معنا نیست که شما مراقبت از خود لازم را نادیده می گیرید (شما هنوز باید بخورید و بخوابید و همه اینها را برای زندگی کنید)، اما فراتر از آن، شما عموماً دیگران را مقدم بر خود قرار می دهید - نیازهای آنها را در نظر می گیرید و برای خیر آنها تلاش می کنید. .
مشکل این است که برخی از مردم تواضع را با تواضع اشتباه می گیرند. تواضع واقعی
افراد متواضع در خانه نیستند
یک فرد متواضع لزوماً اجازه نمی دهد دیگران هر کاری که می خواهند با او انجام دهند. افراد فروتن هنوز هم مرزهای سالم و معقول را حفظ می کنند. آنها شخصیت، احساس خود یا مسئولیت اعمال خود را از دست نمی دهند.
افراد فروتن در مورد خود بد فکر نمی کنند
به نوعی، بد فکر کردن نسبت به خود در واقع نوعی غرور است. این نشان می دهد که شما بیش از حد به خود فکر می کنید، و از این گذشته، ویژگی بارز فروتنی این است که کمتر به خود فکر کنید.
افراد مغرور اغلب نسبت به خود احساس بدی دارند، زیرا تصور می کنند که در اعماق وجودشان چنین است بهتر از دیگران وقتی واقعیت منعکس کننده این فرض نباشد، افراد مغرور بدبین، دلسرد و افسرده می شوند.
از سوی دیگر، افراد فروتن اهمیتی به درخشان و موفق بودن یا ظاهر شدنشان تربیت کودکان نمی دهند. آنها اصلاً زمان زیادی را صرف فکر کردن به خودشان نمی کنند، چه مثبت یا منفی - آنها بیش از حد مشغول فکر کردن به دیگران هستند.
در طول جنگ جهانی دوم، یک مخالف وظیفه شناسی به نام دزموند دوس به عنوان یک پزشک نظامی خدمت می کرد.
دوس به خاطر ایمان و عقاید صلح‌طلبانه‌اش توسط سربازان و مافوق‌هایش مورد آزار و اذیت قرار گرفت. اما به جای معامله توهین با توهین، داس بی سر و صدا از طریق آموزش رنج می برد، سپس به تنهایی بیش از 75 مرد را زیر آتش دشمن در نبرد نجات داد.
برای این و سایر اقدامات شجاعانه، به داس ستاره برنز و مدال افتخار اعطا شد - تنها مخالف وظیفه شناسی که چنین مورد تجلیل قرار گرفت.
فروتنی دزموند داس به او کمک کرد تا توهین‌ها تربیت کودکان را تحمل کند، شکنجه‌گرانش را ببخشد و جان کسانی را که به او آسیب رسانده‌اند نجات دهد. این به او قدرت می داد تا غرایز خود را برای حفظ خود سرکوب کند تا دیگران را نجات دهد.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها