سلام دوست عزیز! شاید برای تو هم پیش اومده باشه که وقتی بچه‌ات می‌خواد مشق یا تکالیف مدرسه رو انجام بده، وسوسه شی بری و توی کارش دخالت کنی. مثلا اگه اشتباهی توی تکلیفش دیدی، بخوای فوراً درستش کنی یا حتی خودت مشقش رو بنویسی. اما واقعاً حد مجاز دخالت والدین در انجام تکالیف مدرسه کودکان چقدره؟ باید چقدر کمک کنیم و از کجا به بعد دیگه دخالت حساب می‌شه؟ بیایین با هم این موضوع رو باز کنیم.
خب، به نظر طبیعی میاد که وقتی بچه‌مون داره تکالیف مدرسه رو انجام می‌ده، ما هم بخوایم کمکش کنیم. دلسوزی‌مون باعث می‌شه احساس کنیم باید کنارش باشیم، به‌خصوص وقتی می‌بینیم که بچه‌مون سختی می‌کشه یا تکالیفش رو به‌درستی انجام نمی‌ده.
گاهی هم ممکنه فکر کنیم که اگه ما در مشق نوشتن کودکان دخالت نکنیم، نمره خوبی نمی‌گیرن یا به اندازه کافی موفق نمی‌شن. این ترس‌ها و نگرانی‌ها باعث می‌شه که بعضی وقت‌ها بیشتر از حد معمول به تکالیف بچه‌ها دخالت کنیم. اما آیا این کار درسته؟
اینجا باید یه مرز باریک رو بشناسیم: دخالت در تکالیف مدرسه کودکان با حمایت فرق داره. وقتی به بچه‌مون کمک می‌کنیم که خودش راه حل پیدا یا مشکلش رو برطرف کنه، داریم حمایتش می‌کنیم، اما وقتی خودمون جواب سوال‌ها رو می‌دیم یا مشقش رو می‌نویسیم، داریم دخالت می‌کنیم و این ممکنه به ضرر بچه‌مون باشه.
تکلیف مدرسه باید فرصتی باشه برای بچه‌ها تا بتونن از دانسته‌هاشون استفاده و مهارت‌های حل مسئله‌شون رو تقویت کنن. وقتی ما به جای اون‌ها کارها رو انجام می‌دیم، این فرصت رو ازشون می‌گیریم. در واقع داریم بهشون یاد می‌دیم که اگه کاری سخته، بهتره کسی دیگه انجامش بده، که اصلاً پیام خوبی نیست.
حالا شاید این سؤال پیش بیاد که "پس من چطور در انجام تکالیف مدرسه به کودکان کمک کنم بدون اینکه دخالتی کرده باشم؟"
راهکار اینه که به جای انجام دادن کارها به جای اون‌ها، کنارشون باشی و راهنماییشون کنی. مثلاً وقتی بچه‌ات توی حل یه مسئله ریاضی گیر کرده، به جای اینکه خودت مسئله رو حل کنی، بهش بگو: "بیا با هم قدم به قدم پیش بریم و ببینیم چطور می‌شه حلش کرد." اینطوری بهش یاد می‌دی که چطور با مشکل مواجه بشه و حلش کنه.
حتی می‌تونی ازش بپرسی: "فکر می‌کنی راه حل چیه؟" یا "اگه از اول شروع کنیم، چطور می‌شه مسئله رو بررسی کرد؟" این نوع پرسش‌ها باعث می‌شه که بچه‌ات خودش فکر کنه و اعتماد به نفسش بالا بره.
اگه بیش از حد توی مشق نوشتن کودکان دخالت کنیم، به‌تدریج اون‌ها به این عادت می‌کنن که همیشه ما کمکشون کنیم و خودشون دیگه تلاش نمی‌کنن. این موضوع نه تنها توی مدرسه، بلکه در آینده هم می‌تونه مشکلاتی براشون ایجاد کنه.
از طرفی، معلم‌ها هم وقتی تکالیف بچه‌ها رو بررسی می‌کنن، می‌تونن تشخیص بدن که آیا تکلیف توسط خود بچه انجام شده یا والدین. اگه همیشه تکالیف رو به جای بچه‌ات انجام بدی، معلم ممکنه فکر کنه که بچه‌ات نیاز به کمک بیشتری داره یا به اندازه کافی در درس‌ها پیشرفت نکرده.
گاهی بچه‌ها واقعاً نیاز به کمک دارن. مثلاً اگه تازه شروع به یادگیری یه مبحث جدید کردن و هنوز کاملاً بلد نیستن چطور باید انجامش بدن، کمک ما می‌تونه خیلی مفید باشه. با این حال، کمک باید به این صورت باشه که به اون‌ها راه حل‌ها رو نشون بدیم، نه اینکه کار رو براشون انجام بدیم.
بهترین زمان برای کمک زمانی هست که می‌بینی بچه‌ات داره تلاش می‌کنه ولی هنوز نتونسته مسئله رو حل کنه. اینجا می‌تونی قدم به قدم همراهش باشی و بهش نشون بدی که چطور باید فکر کنه، اما همیشه باید بهش اجازه بدی که خودش هم توی فرآیند حل مسئله مشارکت داشته باشه.
تعادل برقرار کردن بین کمک کردن در انجام تکالیف مدرسه کودکان و دخالت نکردن شاید سخت به نظر برسه، ولی واقعاً امکان‌پذیره. اول از همه باید یاد بگیری که به توانایی‌های بچه‌ات اعتماد کنی. باور داشته باش که اون می‌تونه از پس تکالیفش بر بیاد، حتی اگه زمان بیشتری نیاز داشته باشه.
یادت باشه که تکلیف مدرسه برای یادگیری و تمرین طراحی شده، نه برای اینکه همیشه بی‌نقص باشه. پس اگه بچه‌ات اشتباهی می‌کنه یا جواب‌ها رو درست نمی‌نویسه، اجازه بده که خودش اون اشتباه‌ها رو بفهمه و ازشون یاد بگیره.
در نهایت، دوست خوبم، مرز بین کمک کردن و دخالت کردن در مشق نوشتن کودکان خیلی مهمه. کمک ما باید به این صورت باشه که به بچه‌ها اعتماد به نفس بدیم تا خودشون مشکلات رو حل و مهارت‌هایشون رو تقویت کنن. اگه همیشه کار رو به جای اون‌ها انجام بدیم، این فرصت رو ازشون می‌گیریم.
از همین نویسنده
۲۹ روز پیش
فیروز آسایش
۱۱ روز پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها