در سال‌های اخیر، تلویزیون و پلتفرم‌های اینترنتی پر شدن از برنامه‌هایی که مضمون اصلی اون‌ها عشق و روابط عاطفی هست؛ برنامه‌هایی مثل «بلایند دیت» و «عشق ابدی» که در نگاه اول ممکنه صرفا سرگرم‌کننده به نظر برسن، اما نگاهی دقیق‌تر نشون می‌ده که تاثیر این برنامه‌ها روی نگرش جوانان نسبت به مفاهیم عمیقی مثل عشق، ازدواج و تعهد، قابل‌چشم‌پوشی نیست.
این روزها عشق دیگر یک فرایند دورنی، تدریجی، و مبتنی بر شناخت عمیق نیست؛ بلکه بیشتر شبیه یک بازی نمایشی شده که باید در چارچوب چند قسمت برنامه، اون هم با دوربین‌هایی که لحظه‌به‌لحظه احساسات رو شکار می‌کنن، به نتیجه برسه.
نکته قابل‌تامل اینه که خیلی از این برنامه‌ها، به‌جای تقویت حس مسئولیت‌پذیری در رابطه، روی ظاهر، هیجان، و رقابت تمرکز کردن. این موضوع باعث میشه که ارزش‌های سنتی مثل وفاداری، فداکاری و صبر، به‌تدریج کم‌رنگ بشن. از دید جامعه‌شناسان، بازنمایی چنین عشق‌هایی در قالب سرگرمی، باعث میشه که جوانان ناآگاهانه الگوهایی ناسالم از روابط رو درونی کنن. برای مثال فکر کنن که هر رابطه‌ای باید سریع اتفاق بیفته، پر از هیجان باشه و در صورت کوچک‌ترین مشکل، تموم بشه و برن سراغ تجربه‌ی جدید.
محمد رحیمی، جامعه‌شناس و مدرس دانشگاه، به این نکته مهم اشاره می‌کنه: «الگوی این برنامه‌ها عمدتا برگرفته از فرهنگ غربی هست که ساختار اجتماعی متفاوتی داره. اما وقتی این محتوا بدون بومی‌سازی وارد جامعه ما میشه، تعارض‌هایی ایجاد می‌کنه که اثرش رو در روابط واقعی جوانان نشون خواهد داد.»
به عقیده محمد رحیمی، رسانه‌ها باید از حالت صرفا سرگرم‌کننده خارج شده و در قبال تاثیر روانی و اجتماعی محتوایی که تولید می‌کنن، مسئولیت‌پذیرتر باشن. به گفته رحیمی، تقویت مفهوم عشق عمیق و آگاهانه، تنها از طریق محتواهایی ممکنه که در کنار جذابیت، عمق فکری هم داشته باشن.
نسل جوان جامعه ما در معرض الگوسازی‌های رسانه‌ای سطحی قرار گرفته‌ان. در حالی که عشق می‌تونه نیرویی سازنده در رشد فردی و اجتماعی باشه. تبدیل‌شدن عشق به یک محتوای مصرفی و لحظه‌ای، نه‌تنها اون رو بی‌ارزش می‌کنه بلکه باعث سرخوردگی و تجربه‌های ناموفق عاطفی میشه.
پارسا احمدوند
یک ماه پیش
زندگی زیباست
یک ماه پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها