کوهنوردی یک ورزش جذاب و روحیه‌بخش است، که البته می‌تواند حسابی خطرناک باشد. حتی در کوهستان‌های نسبتا بی‌خطر که کودکان و بزرگسالان با هم به آن جا می‌روند، خطر آسیب هیچوقت به صفر نمی‌رسد. بزرگ‌ترین خطری که کوهنوردان را تهدید می‌کند، نابلدی‌ست. کوه به خودی خود خطرناک نیست، اما وقتی بدون آگاهی و مهارت شروع به بالا رفتن از آن کنید، قطعا برای شما خطرناک خواهد بود.
این موضوع اما، به معنای آن نیست که نباید به سمت کوهنوردی بروید یا از کوهستان به صورت کلی دوری کنید! مهم‌ترین کار، آگاهی پیدا کردن از خطرات و بعد آماده شدن برای احتمالات است. در این مطلب، چند نکته بسیار مهم برای حفظ امنیت در کوه را با هم مرور می‌کنیم، تا این ورزش را با آرامش و در کم‌خطرترین حالت ممکن تجربه کنیم!
این محتوا ترجمه شده مقاله ای از وبسایت ایران امیز می باشد. برای مشاهده نسخه اصلی مقاله اینجا کلیک کنید.
«خطر» برای بسیاری از ما، یعنی حالتی غیر از حالت عادی محیط، و جایی که شرایط به هم می‌ریزد. این حالت معمولا ناگهانی‌ست و همراه با آسیب، و البته در بسیاری از مواقع غیرقابل پیش‌بینی. خطرات کوهنوردی هم اغلب قابل پیش‌بینی نیستند، و همه چیز وابسته به عملکرد خود فرد در کوه خواهد بود. پس تنها کاری که می‌توانیم انجام بدهیم، این است که خطرات را بشناسیم، از احتمالات مختلف آگاه شویم و خودمان را برای آن‌ها آماده کنیم.
چالش‌ها و خطرات کوهنوردی را می‌توانیم در این دو دسته‌بندی، بشناسیم:
بیایید پنج مورد از چشمگیرترین خطرات کوهستان را با هم بررسی کنیم:
اولین و مهم‌ترین ریسک ایمنی در کوهستان، سقوط است. در هنگام کوهنوردی، افتادن از فاصله بیشتر از ۱.۵ متر می‌تواند به شما آسیب جدی زده، و اگر این فاصله به ۶ متر برسد ممکن است حتی تهدید جانی به همراه داشته باشد. اما چطور می‌توانیم جلوی سقوط را بگیریم؟ با آمادگی روحی و تقویت مهارت جهت‌یابی، در کنار آمادگی جسمانی.
همچنین مهم است که محدودیت‌های خود و مسیر را بدانید و به مسیر مسلط باشید. توصیه ما برای کنترل این ریسک، به همراه داشتن کلاه ایمنی از ابتدای شروع مسیر است. در کوهستان، خیلی از اوقات ممکن است به «نقاط سقوط» یا Fall Zoneها برسید (نقاطی که هیچ عامل حفاظتی ندارید و افتادن مساوی با مرگ است). در این نقاط ابزارها به کمک شما می‌آیند، پس حتما ابزار و وسایل ایمنی خود را چک کنید و قبل از شروع صعود، از کار کردن آن‌ها مطمئن شوید.
خواندن توضیحات و شناختن مسیر، استفاده از تجربیات کوهنوردان باتجربه و تمرین در مسیرهای آسان، کنترل ذهنی و جسمی شما را در کوهستان‌های دشوار بالا خواهد برد.
دومین خطر کوهنوردی، بهمن و ریزش آن روی افراد است. گاهی تکه‌های یخ و برف بزرگ (به دلایل مختلف) از ارتفاعات جدا شده و با سرعتی تا ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت، به پایین میفتند. چنین یخ بزرگ و خطرناکی می‌تواند هر کوهنورد حرفه‌ای را زنده زنده دفن کند، یا حتی موجب خفگی زیر بهمن شود.
برای مقابله با این خطر باید برنامه‌ریزی صحیح داشته باشید، یعنی کوهستان‌هایی با ریسک بهمن را بشناسید. همچنین مهم است که برای ریکاوری خودتان یک مجموعه اقدامات و پیش بینی‌ها را در نظر بگیرید، یعنی ابزارهای حرفه‌ای تهیه کرده و با هم‌تیمی‌های خود هم خطر را در میان بگذارید.
به یاد داشته باشید که بهمن کاملا از دست ما خارج و غیر قابل پیش‌بینی‌ست، و باید تا حد امکان از کوه‌هایی که سابقه ریزش برف داشته‌اند دور بمانید.
سومین خطر و توصیه ایمنی، تغییرات ناگهانی آب و هواست. اتفاقاتی مانند طوفان، بارش و تابش شدید آفتاب می‌توانند مسیر شما را دچار خطر و چالش کنند. پس حتما پیش‌بینی‌های آب و هوا را در نظر بگیرید و از تجربه افراد در آب و هوای خطرناک استفاده کنید. در ارتفاعات، طوفان تا حد زیادی غیر قابل پیش‌بینی است و هیچ کاری به جز برنامه‌ریزی پیشگیرانه از افراد برنمی‌آید. بعد از به دست آوردن اطلاعات دقیق از هوا، وسایل لازم برای آن را با خود ببرید.
خطر بعدی، کمبود اکسیژن در ارتفاعات زیاد است. هرچه بیشتر رو به قله بروید، ریسک بیماری و بی‌حالی به دلیل کاهش اکسیژن بیشتر می‌شود. علائم این بیماری سرگیجه، فرسودگی، نشانه‌های سرماخوردگی، ضعف بدنی و روحی هستند. برای غلبه بر این مشکل، راه را به صورت مقطعی بروید و برای خواب به ارتفاعات پایین‌تر برگردید. سرعت صعود را ملایم نگه دارید و البته برنامه‌ها را کمی آرام‌تر. همچنین می‌توانید مخزن اکسیژن برای مواقع ضروری با خود داشته باشید.
مراقب باشید که در هنگام صعود در یخچال‌های طبیعی و شکاف‌های کوه (با عمق چند هزار متری) سقوط نکنید. این شکاف‌ها در قلب کوه هستند و معمولا کمتر از یک متر عرض دارند، با یک لایه نازک یخ پوشانده شده‌اند و ممکن است در نگاه اول متوجه آن‌ها نشوید.
برای مدیریت و عبور از شکاف‌ها، حتما باید آموزش حرفه‌ای ببینید و نقشه کوه را هم قبل از شروع کار چک کنید.
از طرف دیگر، شناخت ریسک می‌تواند با انجام این موارد، کوهنوردی را برای شما ساده‌تر کند:
بد نیست بدانید که کوهنوردان میان‌رده، بیشترین حوادث را در فصل زمستان تجربه می‌کنند. افراد آماتور معمولا در این شرایط به سراغ کوه نمی‌روند، و فصل‌های گرم‌تر را برای صعود انتخاب می‌کنند. حرفه‌ای‌ها اما امنیت خود را به خطر نمی‌اندازند، و اگر در شرایط خطرناک قرار بگیرند، با ابزار و دانشی که دارند، نجات پیدا خواهند کرد. اگر در فصل‌های سرد کوهنوردی می‌کنید، با این نکات از خود محافظت کنید:
حرف آخر این که کوهنوردی با وجود شرایط غیرقابل پیش‌بینی و خطراتش، هنوز هم ورزشی جذاب است که می‌تواند ارتباط شما را با طبیعت برقرار کند. چالش در کنترل شرایط، نیروهای طبیعی مثل باد و بهمن و البته فاصله از زمین، همان چیزهایی هستند که با وجود ایجاد خطر، بالا رفتن از کوه را دلنشین و خاص می‌کنند. اگر خوب آماده باشید و قبل از شروع صعود به اندازه کافی تمرین کنید، می‌توانید خطر را کاهش داده و یک کوهنوردی ارام داشته باشید.
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها