تجارت چمدانی از جمله تجارت هایی است که سود بسیار اندکی دارد و نمی توان به صورت دائم روی آن حساب کرد. تجارت چمدانی به معنی آن است که به اندازه یک چمدان کالاهایی را در آن، بدون پرداخت هیچ گونه عوارض گمرکی و مالیاتی صادر و یا وارد کشور دیگر کنند. در ایران تجارت چمدانی حدود 2 درصد کالاهای صادراتی را تشکیل می دهد.
تجارت چمدانی یا به عبارت دیگر کالای همراه مسافر تنها زمانی می تواند به توسعه اقتصادی کشور کمک کند که کالایی که از این طریق صادر می شوند از واردات کالا بیشتر باشند تا میزان اشتغال و تولید در کشور افزایش بیابد. زیرا درصد بالای این تجارت در هر کشوری نمایان کننده اوضاع نابسامان اقتصاد آن کشور می باشد.
این نوع صادرات و واردات کالا رسمیت ندارد و از آن به عنوان ارسال نمونه کالا برای بازاریابی صادراتی به صورت گسترده تر در مقصد استفاده می شود.
تجارت چمدانی در افراد مرزنشین بسیار رایج می باشد زیرا به اشتغال زایی آن ها کمک می کند. اما آن ها باید قبل از تجارت با توجه به بازار، کالای خود را انتخاب کنند و محل فروش خود را بیابند و آگاهانه نسبت به تجارت اقدام کنند.
این نوع تجارت در سراسر دنیا وجود دارد و دولت ها به دو دلیل در این زمینه سختگیری نمی کنند:
به دلیل اینکه کالاهای تولید ملی به روشی غیر از صادرات قانونی وارد کشورهای دیگر می‌شود. باعث به وجود آمدن تاثیرات مثبتی بر وضعیت اشتغال و تولید در داخل کشور می شود و رشد اقتصادی به همراه خواهد داشت.
به دلیل رواج داشتن در بین مرزنشینان باعث تامین هزینه های معشیتی آن ها می شود.
محصولات ایرانی
محصولات ایرانی نظیر برنج، زعفران، سیگار، پسته، چای، صنایع دستی و.. از جمله محصولاتی هستند که با این روش صادر می شوند. کشور امارات بیشترین تجارت چمدانی را با ایران دارد.
جهت واردات و صادرات کالا از دبی و امارات می توانید از طریق اقدام کنید و اطلاعات بیشتر کسب کنید.
. . .
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها