چگونه فیستول را تشخیص دهیم؟

در زمان مراجعه به دکتر جراح فیستول، شرح حال دقیق بیمار شامل (بیماری‌های فعلی و سابقه جراحی‌ها) بسیار مهم است. پزشک معمولا با انجام معاینه فیزیکی فیستول را تشخیص می‌دهد. دهانه خارجی در اطراف مقعد بررسی می‌شود که معمولا با ترشحات زرد رنگ همراه است.

پس از مشاهده مجرای فیستول باید معاینه با انگشت انجام شود و خط برآمدگی ایجاد شده توسط فیستول روی دیواره مقعد با دست احساس شود. این مسیر با لمس کردن قابل تشخیص است.

معاینه آنوسکوپی برای ارزیابی دهانه داخلی فیستول مورد نیاز است، اما ما روش‌های تصویربرداری را ترجیح می‌دهیم تا تمام مسیرهای فیستول آشکار شود. از این نظر، متداول ترین روشی که استفاده می‌شود، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MR) است. از نظر نشان دادن وجود آبسه در این ناحیه، طول خط فیستول، تعداد و مسیر آن و همچنین رابطه‌اش با عضلات اسفنکتر برای ما بسیار مهم است. گاهی اوقات، در طول MRI، تصویربرداری را می‌توان با تجویز داروها (ماده کنتراست) به صورت خارجی (فیستولوگرافی MR) انجام داد.

یکی دیگر از روش‌های تشخیص مجرای داخلی، معاینه تحت بیهوشی است. این معاینه که با بیهوشی عمومی انجام می‌شود، هم برای اهداف تشخیصی و هم برای اهداف درمانی، به ویژه در بیمارانی که فیستول دارند، انجام می شود.

راه‌های درمان فیستول مقعد

با توجه به پیشرفت در جراحی، چندین گزینه برای عمل جراحی فیستول در دسترس است. در مقایسه دو روش درمان فیستول با لیزر و جراحی سنتی، لیزر بسیار محبوب تر است. مناسب‌ترین روش جراحی برای هر بیمار توسط متخصص کولورکتال و بسته به علائم و شدت بیماری تعیین می‌شود. روش‌های جراحی برای درمان فیستول مقعدی عبارتند از:

لیزر فیستول: به عنوان یک روش امن و کم خطر شناخته می‌شود که احتمال بروز آسیب در عضلات اسفنکتر مقعدی در آن به حداقل می‌رسد. برای درمان فیستول بدون جراحی باید از روش لیزر استفاده کنید که هیچ یک از عوارض روش‌های قدیمی را ندارد و بدون درد و خونریزی انجام می‌گیرد.

لیزر فیستول با استفاده از اشعه یکپارچه مادون قرمز صورت می‌گیرد و این اشعه مسیر فیستول را ترمیم می‌کند و مانع از گسترش بیماری می‌شود.

قرار دادن ستون: این روش معمولاً برای فیستول‌های پیچیده توصیه می‌شود. این شامل قرار دادن یک بخیه یا نوار لاستیکی (Seton) در فیستول مقعدی است که در برخی موارد نیاز به سفت شدن تدریجی دارد.

فیستولوتومی: این روش با استفاده از چاقوی جراحی یا کوتر الکتریکی، مجرای فیستول را باز می‌کند و به فیستول مقعدی اجازه می‌دهد از داخل به بیرون بهبود یابد.

روش LIFT: با استفاده از روش بین اسفنکتریک میتوان فیستول را بدون آسیب رساندن به عضله اسفنکتر، شناسایی و ترمیم کرد.

عوارض عمل فیستول

جراحی فیستول مقعدی همیشه با خطر عوارض همراه است. عوارض ممکن است در دوره پس از عمل، فوری یا با تاخیر رخ دهد. مشکلات متعددی ممکن است در مدت کوتاهی پس از عمل جراحی ایجاد شود. این موارد شامل احتباس ادرار، خونریزی شدید یا ترشح از محل فیستولوتومی، تشکیل لخته در داخل هموروئید موجود و نهفتگی مدفوع است.

درمان فیستول با لیزر و بدون جراحی