در دین اسلام چهارچوب مشخصی برای رابطه جنسی تعیین شده که انحراف از این چهارچوب، گناه کبیره محسوب شده و براساس قانون، فرد خاطی مجازات خواهد شد. همجنسگرایی، لواط، تفخیذ و… جزو جرائم مربوط به رابطه جنسی است.
آمیزش جنسی مردان با یکدیگر و به عبارتی نوعی همجنس گرایی که منجر به دخول مقعدی شود، لواط نام گرفته که جزو جرائم حدی محسوب می شود. به بیان دیگر چنانچه دو مرد وارد رابطه جنسی با یکدیگر شده و آلت تناسلی یکی از آنها (فاعل) به اندازه ختنه گاه وارد مقعد مرد دیگر (مفعول) شود، عمل آنها لواط نامیده می شود. همجنس گرایی نیز جزو جرائم تعزیری است که طی آن دو مرد از روی شهوت اقدام به ملامسه بدن یکدیگر می نمایند. واژه لواط برگرفته از نام قوم لوط است.
آنها اولین افرادی بودند که مرتکب همجنس گرایی شدند. عمل بسیار ناپسندی که مرتکبین آن مورد نفرین خداوند قرار می گیرند. هم چنان که قوم لوط مورد لعن خداوند قرار گرفته و عذاب الهی بر آنها نازل گردید.
همچنین لواط از گناهانی است که به کبیره بودنش تصریح شده است، در زشتی لواط همین بس که قوم لوط همگی به جرم این عمل شنیع، به بلای بزرگی دچار گشته، به دوزخ رهسپار شدند و شهرشان ویران و مایه عبرت آیندگان شد. قرآن کریم در این‌باره می‌فرماید: «وَ امْطَرْنا عَلَیْهِمْ مَطَراً فَانْظُرْ کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الُمجْرِمینَ؛و (سپس چنان) بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم؛ (که آنها را در هم کوبید و نابود ساخت) پس بنگر سرانجام کار مجرمان چه شد!» چنانچه از حضرت امام صادق و امام رضا (علیهما‌السّلام) رسیده بلکه حرمت و عقوبت آن از زنا شدیدتر است.
از حضرت صادق (علیه‌السّلام) رواست است که: «عن ابی عبدالله (علیه‌السّلام) قال: سمعته یقول حرمة الدبر اعظم من حرمة الفرج و ان الله اهلک امة لحرمة الدبر و لم یهلک احداً لحرمة الفرج؛ حرمت لواط از زنا بیشتر است، به‌درستی که خداوند قومی را برای عمل لواط هلاک فرمود، (قوم لوط) ولی کسی را برای زنا هلاک نفرمود.» و امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: «وَاعْلَمْ انَّ حُرْمَةَ الدُّبُرِ اعْظَمُ مِنْ حُرْمَةِ الْفَرْجِ لِانَّ اللَّهَ اهْلَکَ امَّةً بِحُرْمَةِ الدُّبُرِ وَ لَمْ یُهْلِکْ احَداً بِحُرْمَةِ الْفَرْجِ؛بدان که حرمت لواط از زنا بیشتر است؛ زیرا خداوند قومی را (قوم لوط) به خاطر عمل لواط هلاک کرد، ولی کسی را برای زنا هلاک نکرد.»
از حضرت رسول اکرم (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) مروی‌است که فرمود: «قال رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) من جامع غلاماً جاء یوم القیمة جنباً لا ینقیه ماء الدنیا و غضب الله علیه و لعنه و اعدله جهنم و سائت مصیراً ثم قال ان الذکر یرکب الذکر فیهتز العرش لذلک و ان الرجل لیؤتی فی حقبة فیحبسه الله علی جسر جهنم حتی یفرغ الله من حساب الخلائق. ثم یؤمر به الی جهنم فیعذب بطبقاتها طبقة طبقة حتی یرد اسفلها ولا یخرج منها»
کسی که با پسری جمع شود روز قیامت جنب وارد محشر می‌شود و آب دنیا او را پاک نمی‌کند و خشم خدا بر او است و او را لعنت فرموده، دوزخ را برایش آماده می‌فرماید و بد جایگاهی است. سپس فرمود: «هرگاه کسی لواط کند، عرش خدا به‌لرزه درآید و خداوند او را لعنت و غضب فرموده و جهنم را برایش آماده می‌فرماید و ملوط (مفعول) را در کنار جهنم نگه می‌دارند تا خلایق از حساب فارغ شوند، پس او را در جهنم می‌اندازند و در طبقات دوزخ همیشه معذب خواهد بود.»
شایان ذکر است که عمل لواط از جمله بدترین و وقیح ترین اعمال بوده و به همین سبب بر آن مجازات بسیار سنگینی در نظر گرفته شده است. مجازاتی را که برای این عمل در نظر گرفته و متذکر شده اند برای هیچ یک از اعمال غیر قانونی و خلاف قانون منظور نشده است.
از جمله مجازات جرم لواط عبارت است از:
سنگسار کردن، کشتن، پرت کردن گنهکار از بلندی طوری که استخوان های فرد بشکند این مجازات ها از جمله مجازاتهایی است که اسلام در نظر گرفته است. چناچه دخول به صورت کامل انجام نشده باشد مثل تفخیذ یا اینکه بین دو باسن انجام شود برای این عمل مجازات حد در نظر گرفته شده است.
اگر لواط به عنف بوده(مفعول راضی نبوده و در واقع به وی تجاوز گردد) و فاعل محصن باشد(متاهل بوده و در هر زمان، امکان برقراری رابطه با همسرش را داشته باشد) ولی با این حال مرتکب لواط گردد، وی محکوم به اعدام خواهد شد. از جمله مثال های بارز لواط به عنف، تجاوز جنسی به پسر بچه ها توسط مردان است. اما چنانچه رابطه با رضایت هر دو طرف برقرار شود و یا در صورتی که فاعل مجرد باشد، مجازات فاعل 100 ضربه شلاق خواهد بود. اگر فاعل غیر مسلمان باشد و مفعول مسلمان، در هر شرایطی حکم فاعل اعدام است.
در صورتی که مفعول با رضایت خود مرتکب لواط گردد، چه متاهل باشد و چه مجرد، مجازات وی اعدام است. اما در صورتی که مورد تجاوز جنسی قرار گیرد، حدی بر وی جاری نخواهد شد. در جرم لواط، نحوه اعدام فرد محکوم می تواند به صورت های زیر انجام گیرد و خود فرد می تواند به اختیار یکی از آنها را برگزیند. این روش ها عبارتند از:
بنابه روایتی از امام صادق (ع) که می فرمایند: زن و شوهری که زن، پسری نوجوان از همسر قبلی خود داشت نزد امام علی(ع) آورده شدند. مرد با پسر همسر خویش مرتکب لواط شده بود. بنابه شهادت شهود و اثبات جرم آنها، حضرت، مرد را به اعدام با ضربه شمشیر و پسر را به خوردن تازیانه، محکوم فرمودند. بنابه فرموده حضرت، چنانچه پسر به سن بلوغ رسیده بود و مرتکب چنین عملی میشد، حکم وی نیز اعدام بود.
کسی که لواط کرده، اگر قبل از گواهی شاهدان، توبه کند، حد ساقط می‌شود و بخشیده می شود اگر بعد از آن توبه کند، ساقط نمی‌شود و چنانچه ثبوت آن به‌واسطه اقرار باشد، سپس توبه کند، امام (علیه‌السلام) و همچنین نایب او حق دارد، او را ببخشد یا حد بر وی جاری کند. در فروع کافی کتاب الحدود از حضرت صادق (علیه‌السّلام) روایت می‌کند که:
«روزی حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) در میان جماعت اصحاب بودند؛ مردی آمد و گفت یا امیر المؤمنین، با پسری لواط نموده‌ام پاکم کن، (یعنی بر من اجرای حد فرما.) حضرت فرمود: برو به خانه‌ات شاید سودائی در طبعت حرکت کرده باشد، (چون به سبب احتمال شبهه، حد ساقط می‌شود لذا فرمود شاید حواست حاضر نیست و اقرارت از روی کمال عقل و شعور نیست.) روز دیگر آمد و همان اقرار را کرد و خواهش اجرای حد را تکرار نمود.
حضرت ثانیاً فرمود: به منزلت رو، شاید سودائی در طبعت حرکت کرده و چنین اقراری می‌کنی تا آنکه سه مرتبه باز گشته و همان‌طور اقرار و سپس خواهشش را تکرار کرد. در مرتبه چهارم حضرت فرمود: پیغمبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) در این واقعه سه حکم فرموده هر یک را می‌خواهی اختیار کن یکی این که دست و پایت را ببندند و از کوه پرتابت کنند یا این که با شمشیر تو را بکشند یا با آتش تو را بسوزانند؟ عرض کرد یا علی کدام یک از اینها دشوارتر است، فرمود سوزاندن با آتش، گفت آن را اختیار کردم.
حضرت فرمود: تهیه‌ی کار خودت را بکن، گفت چنین خواهم کرد، پس برخاست و دو رکعت نماز خواند سپس گفت خدایا گناهی از من سر زده که تو به آن دانایی و من از گناه خود ترسیدم و به نزد وصی رسول تو آمدم و از او خواهش کردم مرا از گناه پاک کند، او مرا بین سه نوع عقوبت مختار فرمود خداوندا من آن را که سخت‌تر بود انتخاب کردم از تو می‌خواهم که این عقوبت را کفاره‌ی گناهان من گردانی و مرا در آخرت به آتش خود در جهنم نسوزانی پس گریان برخاست و در گودالی پر از آتش که برایش آماده شده بود نشست؛ آتش از اطرافش شعله می‌کشید.
حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) بر حالش رقت فرمود و گریان شد و اصحاب همه به گریه درآمدند؛ پس از آن، حضرت فرمود: برخیز ای مرد که ملائکه آسمان و زمین را به گریه درآوردی به درستی که خداوند توبه‌ات را پذیرفت، برخیز و به آن گناهی که کردی نباید برگردی.»
الف) لواط گناه کبیره
لواط از گناهان بزرگ است و شخصى که مرتکب این عمل شنیع مى شود از نظر خدا و رسول او و ملائکه مورد لعنت واقع مى شود و اگر در حال بلوغ و یا اختیار اراده و عقل مرتکب این عمل شده باشد و بدون توبه واقعى مرده باشد عذاب او شدید خواهد بود. پیامبر اکرم (ص) مى فرماید: «وقتى که لواط کننده در قبر نهاده شد بیشتر از سه روز باقى نمى ماند و خداوند او را میان قوم هلاک شده لوط پرتاب مى کند و روز قیامت هم با آن قوم ستمکار محشور مى شود».
ب) وسواس فکری ناپاکی و پلیدی
یکی از مسائلی که پس از انجام یک گناه ممکن است فرد با آن مواجه باشد، احساس پلیدی و ناپاکی است که به شدت به آن مشغولیت ذهنی پیدا کرده و به مرور زمان دچار یک وسواس فکری می شوند؛ به گونه ای که خود را در افکار و تصاویر ناپاکی غرق می بینند و در اثر این احساس ناپاکی و پلیدی، دست به اقدامات بی فایده و بعضا خطرناک می زنند؛
در حالی که اینگونه نیست و خدای مهربان هرگز نظام این عالم را به گونه ای قرار نداده و خود نیز اینگونه برخورد نمی کند که فردی به دلیل انجام یک گناه تا ابد دچار ناپاکی و عذاب گردد؛ بلکه اگر فردی به گناهی آلوده گردد، و پس از آن توبه حقیقی نماید، مانند فردی است که گناه نکرده است.
پیامبر خدا (صلی الله علیه و اله)می فرماید : «التائب من الذنب کمن لا ذنب له- توبه کننده از گناه همانند کسی است که گناهی نکرده است» و حتی خدای مهربان گناهان او را تبدیل به ثواب کرده و در نامه اعمال او ثبت می نماید.
ج) یاس و ناامیدی از حربه های شیطان
مساله مهم دیگری که در چنین شرایطی ممکن است برای فرد پیش آید، یاس و ناامیدی می باشد، که این از حربه های اصلی شیطان بوده، به گونه ای که به شدت در دل فرد وسوسه می کند و آینده را در نظر او سیاه و تاریک جلوه می دهد. در چنین وضعیتی فرد باید بداند، درست است که گرفتار گناه بزرگی شده و صحیح است که در وضعیت بغرنجی به سر می برد، اما چنین فردی در آخر دنیا و در انتهای راه نیست، بلکه تا انسان زنده است، امکان جبران گذشته، پیشرفت، و حرکت به سوی سعادت را دارد و هیچ وقت و هیچ وضعیتی برای رشد و تعالی دیر نیست.
د) توبه تنها راه نجات
به طور کلی اگر کسى مرتکب گناهى شود ولى پشیمان شده و به درگاه خداوند حقیقتا توبه نماید خداوند توبه او را مى پذیرد. توبه راستین از گناهان آن است که واقعا قصد بازگشت به آن گناه را نداشته باشد.
خداوند متعال بارها در قرآن مجید وعده غفران به تائبان داده است و حتى گناهکاران را فرمان به مأیوس نشدن از رحمت خویش داده است. چنان چه در آیه ۵۳ سوره زمر مى فرماید: به آن بندگانم که در گناه کردن بر نفس خویش اسراف کرده اند بگو هرگز از رحمت بى منتهاى خدا ناامید مباشید؛ البته خداوند همه گناهان شما را خواهد بخشید که او خدایى بسیار آمرزنده و مهربان است. همچنین مى توان آیات (۱۳۵)آل عمران و (۴۸)نسا را به دقت ملاحظه نمایید. دوست عزیز، هر گناهی با توبه پاک می شود و خداوند بخشنده و مهربان است. « ان الله یغفر الذنوب جمیعا » ( خداوند همه گناهان را می آمرزد.)
در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب که حق الناس هستند ، رضایت از طرف مقابل در صورت امکان لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون زنا و لواط که حق الله است ، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.در آیه ۷۰ سوره فرقان بیان شده است: «إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً» (مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل مى کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است.)
ضمناً هرگز گناه خود را براى کسى بازگو نکنید و فقط با خداوند راز و نیاز کرده و از او آمرزش بخواهید که اوآمرزنده اى مهربان است و توبه کنندگان را دوست دارد و با عبادات و اعمال صالح آثار مخرب گناه خود را از بین ببرید.
ذ) توبه تولدی دوباره
بدان که خدای مهربان دری به نام توبه برای همه بندگانش گشوده و با آغوشی باز بندگان گنهکارش را که رو به سوی توبه آورده اند، می پذیرد. لذا باید آستین همت را بالا زده و با عزمی راسخ توبه ای کنیم متناسب به گناه خویش.
ابتدا متذکر می شویم که خداوند هر گناهی را می بخشد «ان الله یغفر الذنوب جمیعا؛ خداوند همه گناهان را می آمرزد». پس در هیچ حالتی نباید از توبه و بخشش گناهان و رحمت الهی ناامید شد، چرا که گناه ناامیدی از خداوند حتی از قتل انسان نیز بزرگتر است. اگر انسان هر روز گناه کند و توبه خود را بشکند و باز واقعا پشیمان شود و توبه نماید، توبه او پذیرفتنی است و نباید از رحمت خداوند ناامید گردد.
امام رضا (ع) مى فرمایند: (التائب من الذنب کمن لاذنب له) توبه کننده از گناه مانند کسى است که هیچ گناهى ندارد.
و) علائم پذیرش توبه
از چند طریق انسان مى تواند تا حدودى دریابد که توبه او مورد پذیرش واقع گردیده است یا نه:
۱- احساس بهجت و آرامش خاصى که پس از دعا و توبه به انسان دست مى دهد یا به تعبیر دیگر احساس سبکى از گناهان و آلودگى‌ها
۲- هر قدر انسان از گناهان خود به طور جدى پشیمان شده و با تضرع و التجاى بیشترى خدا را بخواند توبه او مقبول تر است. بنابراین میزان انقلاب روحى انسان در حال استغفار نیز مى تواند به عنوان یک علامتى به کار آید.
۳- میزان اعتماد به وعده هاى نیکوى الهى قابلیت و عنایات الهى را افزون مى سازد. بنابر این هر اندازه خدا باورى و توکل و اعتماد به وعده هاى اورا در خود افزون یافتیم مى توانیم بیشتر امید یابیم که ما را پذیرا گشته است.
۴- هر قدر آثار واقعى توبه در اعمال و کنش هاى ما بیشتر هویدا گردد. یعنى رغبت کمترى به گناه و اراده و عزم راسخ ترى در اطاعت پروردگاریابیم نشان مى دهد که توبه ما توبه واقعى ترى بود و به همین نسبت مقبول تر واقع گردیده است.
منابع:
1. اعراف/سوره۷، آیه۸۴.
2. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، کتاب نکاح، باب۱۷، ج۲۰، ص۳۲۹.
3. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۷۶، ص۷۱.
4. حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، کتاب نکاح، باب ۱۷-۱۸، ج۲۰، ص۲۴۹۲۵۳.
5. میزان الحکمه ج۱۱ ص ۵۳۶۹
6. بحار ج 2 ص154
از همین نویسنده
۱۰ ماه پیش
آزاده پاوه نژاد
۱۶ روز پیش
نوا محاجر
۵ ماه پیش
در آیدت،
فایل‌های
خود را به فروش بگذارید و یا
مقالات‌تان
را منتشر کنید👋
پاسخ ها