پیری همیشه یکی از بزرگترین دغدغههای آدمها بوده. همه از گذشته تا حالا دنبال این بودن که چطور میتونن جلوی پیر شدن رو بگیرن یا حداقل کاری کنن که دیرتر پیر بشن. با اینکه پیری یه چیز طبیعیه، اما خیلیها آرزو داشتن که بتونن همیشه جوون بمونن. حالا دانشمندان به یه کشف جالب رسیدن که شاید بتونه این آرزو رو به واقعیت تبدیل کنه.
این کشف از اون جهت خیلی مهمه که شاید اولین قدم واقعی به سمت کنترل کردن پیری باشه. تا حالا دانشمندان بیشتر روی این کار میکردن که چطور میتونن علائم پیری رو کاهش بدن، مثل چینوچروک یا مشکلات سلامتی که با بالا رفتن سن به وجود میان. ولی حالا بحث اینه که شاید بشه خود فرآیند پیری رو کندتر کرد یا حتی به عقب انداخت.
این موضوع میتونه انقلابی توی دنیای پزشکی و علم به وجود بیاره. تصور کنین اگه بتونیم فرآیند پیری رو کنترل کنیم، دیگه بیماریهای مربوط به سن، مثل آلزایمر یا بیماریهای قلبی، شاید خیلی کمتر بشن یا حتی از بین برن. این یعنی مردم میتونن نه تنها بیشتر عمر کنن، بلکه زندگی سالمتر و باکیفیتتری هم داشته باشن.
این کشف از جایی شروع شد که دانشمندان متوجه شدن بخشهایی از DNA ما که خیلی وقتها بهش توجه نمیشد، در واقع از ویروسهای باستانی به ارث رسیده. این بخشها به مرور زمان تبدیل به بخشی از ژنتیک ما شدن، ولی کسی فکرش رو نمیکرد که ممکنه کاربردی داشته باشن. محققان با بررسی دقیقتر این DNAها فهمیدن که این بخشها مثل یه ساعت زیستی میتونن نشون بدن سلولها چقدر پیر شدن.
یه نکته جالب اینه که این ویروسها فقط توی انسانها نیستن، بلکه توی خیلی از موجودات زنده دیگه هم پیدا میشن. این نشون میده که شاید این ویروسها از اول نقش مهمی توی تکامل زندگی داشتن. حالا این که چطور این DNAها میتونن به برعکس کردن پیری کمک کنن، هنوز دقیق مشخص نیست، ولی دانشمندان امیدوارن که با تحقیقات بیشتر به جوابهای بهتری برسن.
یه تیم از دانشمندان آمریکایی به تازگی یه کشف مهم انجام دادن. اونا فهمیدن که یه سری DNA از ویروسهای خیلی قدیمی که میلیونها سال پیش وارد بدن انسانها شده بودن، هنوز توی سلولهای ما هستن و شاید بتونن تو کنترل کردن روند پیری به ما کمک کنن. این ویروسها در طول این همه سال به بخشی از ژنوم (همون نقشه ژنتیکی) ما تبدیل شدن و مثل مهمون ناخونده تو DNA ما موندگار شدن.
تحقیقات نشون داده که این بخشهای ژنتیکی باستانی میتونن مثل یه ساعت برای سنجیدن عمر سلولها عمل کنن. یعنی با بررسی این قسمتها، دانشمندان میتونن بفهمن که هر سلول چقدر عمر کرده و چقدر دیگه عمر میکنه. این کار بهشون کمک میکنه که بفهمن چه عواملی باعث میشه سلولها سریعتر پیر بشن و چطور میتونن این روند رو کندتر کنن.
اما قسمت هیجانانگیز ماجرا اینه که دانشمندان فکر میکنن میتونن از این اطلاعات برای برعکس کردن روند پیری هم استفاده کنن. به این معنی که شاید بتونن با دستکاری این DNA یا تغییر شرایط محیطی سلولها، کاری کنن که سلولها جوونتر بشن یا حتی پیریشون به عقب برگرده.
البته باید گفت که این تحقیقات هنوز تو مراحل ابتداییه و تا وقتی که بشه از این روشها به طور عملی استفاده کرد، راه درازی در پیشه. اما همین کشف نشون میده که جاودانگی یا حداقل طول عمر بیشتر و سالمتر ممکنه دیگه فقط یه خیال نباشه. با پیشرفت سریع علم و تکنولوژی، شاید یه روز برسه که پیری هم مثل یه بیماری قابل درمان بشه، نه یه واقعیت غیرقابل تغییر.
در نهایت، هرچند هنوز راه زیادی مونده، ولی این کشف میتونه دریچهای جدید به روی آینده باز کنه و شاید یه روزی برسه که پیری دیگه فقط یه انتخاب باشه، نه یه سرنوشت حتمی.
پاسخ ها