قراره چی بدونی؟:
مادر شدن یه اتفاق قشنگه. اما همزمان با حس خوب مادر بودن، مسئولیتهای سنگینی هم رو دوش آدم میاد. یکی از چیزایی که خیلی وقتا ازش غافل میشیم، اینه که نوزاد کوچولوی ما هم مرز داره! آره، درسته که هنوز حرف نمیزنه، ولی احساس داره، امنیت میخواد، و گاهی وقتا از یه رفتار ساده ما، عمیقاً ناراحت یا ناآروم میشه. پس مهمه بدونیم خط قرمزهای نوزاد چیه و چطور میتونیم به سلامت جسمی و روحیش احترام بذاریم.
۱. بیتوجهی به گریه نوزاد = نادیده گرفتن زبانش
نوزاد با گریه کردن باهات حرف میزنه. این تنها زبونشه. بعضیا فکر میکنن اگه به گریههاش سریع واکنش نشون بدی، لوس میشه. ولی واقعیت اینه که طبق تحقیقات (مثل مقالههای «مرکز سلامت نوزادان هاروارد»)، نوزاد وقتی گریه میکنه، یا گرسنهست، یا درد داره، یا نیاز به آغوش و اطمینان داره.
وقتی بچه گریه میکنه چی کار کنیم؟
زود واکنش نشون بده. حتی اگه مطمئنی مشکلی نداره، با صداش حرف بزن، لمسش کن، بهش نشون بده که تنها نیست.
۲. بغل نکردن نوزاد از ترس لوس شدن
یه باور قدیمی هست که میگه «بچه رو زیاد بغل نکن، بغلی میشه!» ولی مطالعات روانشناسی رشد نشون دادن بچههایی که بیشتر بغل میشن، اضطراب کمتری دارن و زودتر مستقل میشن، چون احساس امنیت درونی پیدا میکنن.
چی کار کنیم؟
تا جایی که میتونی نوزادت رو تو آغوشت بگیر. پوستبهپوست بودن مخصوصاً تو ماههای اول زندگی، تاثیر مستقیم روی رشد مغز و قلب بچه داره.
۳. خواب بیبرنامه و محیط پرنور = نوزاد خسته و بداخلاق
نوزادها توی ماههای اول، ساعت خوابشون باید تنظیم باشه. نور زیاد، سر و صدای زیاد، بیدار نگه داشتن الکی برای مهمونیها، همگی از خط قرمزهای نوزاده. خواب ناکافی باعث اختلال رشد، ضعف ایمنی و حتی بیقراری دائمی میشه.
برای خواب نوزاد چی کار کنیم؟
یه محیط آروم، تاریک و خنک براش آماده کن. هر موقع نشونههای خواب (مثل مالیدن چشم، خمیازه، بیقراری) رو دیدی، خوابوندنش رو بنداز عقب ننداز.
۴. مقایسه کردن نوزاد با بقیه بچهها
بچه فلانی راه افتاده، تو هنوز نمیخزی!
این جملهها، حتی اگه نوزاد معنیش رو نفهمه، ولی این فضا رو به ذهنش میرسونه که «من کافی نیستم». در آینده میتونه باعث اضطراب، رقابت ناسالم و حتی کاهش عزت نفس بشه.
در تربیت بچه چی کار کنیم؟
هر بچهای ریتم رشد مخصوص خودشو داره. فقط با منحنی رشد پزشکی مقایسه کن، نه بچهٔ همسایه.
۵. بیشتحریکی یا overstimulation = خستگی و گیجی مغز نوزاد
زیاد بازی کردن، نورهای تند، صداهای بلند یا حتی اسباببازیهای زیاد، ممکنه نوزاد رو خسته، گیج و حتی عصبانی کنه. سیستم عصبی نوزاد خیلی حساسه. اون نیاز داره زمانهایی رو فقط در آرامش باشه، نگاه کنه، یاد بگیره.
موقع بازی با نوزاد چی کار کنیم؟
زمان بازی رو محدود کن. بین محرکها فاصله بنداز. موقع بازی، نوبتی با اسباببازیها کار کن و وقتی نشونههایی مثل چرخاندن سر، خمیازه یا بیقراری دیدی، استراحت بده.
۶. نادیده گرفتن مرزهای بدنی نوزاد
نوزاد هم حریم شخصی داره. بعضی وقتا حوصله بغل شدن، بوسیده شدن یا بازی نداره. مخصوصاً وقتی توسط افراد غریبه یا مهمونها بیشازحد تحریک میشن. نباید مجبورش کنیم.
چطور حریم خصوصی کودک رو حفظ کنیم؟
به زبان بدنش دقت کن. اگه سرشو برمیگردونه، صورتش رو جمع میکنه یا خودش رو عقب میکشه، یعنی نیاز به فاصله داره. از مهمونها هم بخواه به این مرز احترام بذارن.
۷. بیثباتی توی واکنشها
یه روز براش ذوق میکنی، یه روز عصبانی میشی، یه روز با گریهش با آرامش برخورد میکنی، یه روز با داد. این بیثباتی ذهن نوزاد رو گیج و پریشون میکنه. نوزاد به پیشبینیپذیری نیاز داره.
تعادل در رفتار نسبت به کودک؟
تا حد امکان یه روتین مشخص داشته باش. خودتو برای پاسخ دادن به نیازهاش آماده کن، حتی وقتی خستهای. یه نوزاد آروم، حاصل یه والد آرام و پیوستهست.
نوزاد کوچولوی تو هنوز نمیتونه حرف بزنه، ولی با تمام وجودش حس میکنه. مراقبت درست ازش فقط شیر دادن و خوابوندن نیست؛ یعنی دیدن و درک کردن نیازهای احساسی، روانی و جسمیش.
خط قرمزهای نوزاد رو رد نکن؛ چون این مرزها، ستونهای رشد سالم و آیندهٔ روانی بچهات رو میسازن.
پاسخ ها